Dag 390 Verklaringen van Zelfdefinitie die beginnen met de woorden 'Ik ben ...' deconstrueren
Binnen het Gelovige Karakter - kan zelf 'zelfdefinities' identificeren, die zelf geaccepteerd heeft als zichzelf en als zichzelf leeft, omdat zelf erin 'gelooft' en binnen het aanvaarden van het geloof en het deel van het zelf vormen (zelfdefinitie) = maakt zelf de zelfdefinitie reëel voor zichzelf, hoewel het niet zo hoeft te zijn.
In de DIP cursus (SRA2 Les 4) ga ik komende tijd adequaat aan de slag met het detecteren van de zelfdefinities als het Gelovige Karakter die ik leef momenteel. In de les is dat met de mindconstruct die ik vorige opdracht gemaakt heb en verder kan ik dit door de dag heen ontdekken in mezelf wanneer ik het mezelf hardop of zacht in mezelf hoor uitspreken. Vroeger detecteerde en accepteerde ik zelfdefinities als 'Ik ben katholiek', 'Ik ben gelovig', 'Ik ben een nederlander', enz. niet. Maar natuurlijk sluipen er velen meer doorheen in de tijd en heb ik de afgelopen jaren niet zorgvuldig/gedisciplineerd genoeg opgelet wanneer ik ze voorbij zag komen in de geest.
Het plan van aanpak hierbij is dus het vinden van verklaringen van zelfdefinitie die zullen beginnen/starten met de woorden
'Ik ben ...' - die bestaan als verklaringen van zelf-gelovige.
 |
| Etiketten plak je op flessen niet op jezelf |
Laat ik de verklaringen 'deconstrueren' - om het praktischer te maken:
'Ik ben' = Verklaring van zelf
&
'traag' = Definitie
Bijv. ook gevonden:
'Ik ben' 'saai'
'Ik ben' 'een nerd'
'Ik ben' 'postbezorger
'Ik ben' 'wedstrijdzwemmer'
'Ik ben' 'een huisvrouw'
'Ik ben' 'niet geschikt voor deze wereld'
'Ik ben' 'een vrouw'
'Ik ben' 'een nederlander'
'Ik ben' 'een huisvrouw'
'Ik ben' 'een zwerver met huis'
'Ik ben' 'een kamergeleerde'
Ook alle beroepen van de wereld/in het systeem vallen eronder, dus zoals:
'Ik ben' 'minister-president' is een zelfdefinitie.
Een zelfdefinitie is een zelfbedachte/gefabriceerde 'geestesrealiteit' want in werkelijkheid/wezen zijn we één en gelijk als alles.
Het is vervolgens zelf af te vragen:
Is dit een 'aanvaarding', waarbij ik de mogelijkheid heb om het te veranderen of is het feitelijk zo, fysiek concreet, waarin ik heb geen mogelijkheid om het te veranderen?
Met dit schriftelijk onder de loep te nemen kan ik als mijn geest dit niet langer veronachtzamen. Het schrijven ondersteunt me te zien, realiseren en begrijpen wat ik mezelf aandoe. Ik stop in feite te bestaan in een zelfdefinitie die piepklein is wat eigenlijk een gedachte is. Zo we ziljoenen gedachten hebben, hebben we ook ziljoenen zelfdefinities. Gedachten spelen een belangrijke rol binnen het manifesteren van het gelovige karakter van zelf - Waarin de geest in de vorm van gedachten 'verklaringen van informatie' zal presenteren - wat zelf gewoonweg 'accepteert'. Te weten/realiseren dat gedachtes piepklein limiteren we onszelf enorm in/met/als deze manifestaties. Wie ik werkelijk ben is oneindig, geen zelfdefinitie nodig. Ik ben alles en iedereen.
Dit onderwerp correspondeert ook met wat ik onlangs meemaakte met anderen die bepaalde zelfdefinities leven en ik die voorgeschreven zelfdefinitie van hen ook moest gaan leven, bleek. Toen kwam dit punt dus zo naar voren dat het nu ook een bron blijkt voor strijd/dwang onderling. Dit bevestigt het punt dat mensen vechten voor hun beperkingen. De beperkingen hier zijnde zelfdefinities die men zichzelf aandoet en vervolgens op anderen rondom gaan projecteren en opdwingen. Des te meer mensen geneigd zijn zichzelf te bestempelen/definiëren met/als iets/iemand des te meer zullen ze anderen binnen die beperking willen vangen.
Tot hier en niet verder.
Reacties
Een reactie posten