Dag 506 Eindigen als de insecten die je dood drukt of veranderen?

Afgelopen maandag was ik uit hoofde van mijn thuiszorgwerk bij een cliënt op een gegeven moment bezig met de ramen buiten te lappen toen ik een grote dikke spin opmerkte aan de bovenkant in een richel in het kozijn. Mijn eigen idee was om om de spin heen schoon te maken - het gaat maar om een paar centimeter - maar ik raakte daarbij de spin toch een beetje aan met de spons, dus ging de spin zichzelf wat omlaag laten vallen aan een draadje om zichzelf veilig te stellen. Met dat dit zo gebeurde vertelde ik aan de 83-jarige vrouw die ook wat bezig was in de buurt dat er een spin zat en dat ik er wel omheen ging werken. Oooh, zegt ze, ik kan de spin wel pakken. Dus ik dacht ze pakt hem/haar met haar hand en zet hem/haar ergens anders zoals ik gewend ben dat mensen waarmee ik veel omga doen, zoals bijvoorbeeld mijn ex-echtgenoot die grote spinnen die in huis zaten buiten ging/gaat zetten. De vrouw kwam evenwel met een stoffer en blik aan en toen dacht ik oh oké ja dat kan ook. Ikzelf gebruik meestal een glas en een stuk papier om spinnen en andere insecten mee te verhuizen.

 

Insecten kunnen 
prima bestaan 

zonder mensen,

de mensheid 
echter niet 

zonder insecten.

Afijn, de vrouw veegt de spin vanaf de hoogte met de stoffer op het blik...toen ze plots de spin op de grond gooit en de spin met haar voet dood trapt! Lag daar ineens een enorme 'splash' wat zonet nog een levend wezen was waar ik naar sta te kijken. Ze vergezelde haar actie met de woorden in de strekking van "zo dat is opgeruimd". Hmmm... daar had ik niet op gerekend en bleef een tijd kijken naar de gebeurtenis - opnieuw terughalend in mijn geest kijkend waar ik de 'fout' in was gegaan door niets te doen - onderwijl ik verder ging met het raam schoonmaken. Hoe dit kon gebeuren terwijl ik erbij stond? Ik ging dus ergens vanuit, uit een aanname in plaats dat ik gewaar was van wat er werkelijk gebeurde. Ik dacht dat ze de spin wel ergens anders neer zou zetten. De realiteit is echter kwam ik weer achter dat veel - zo niet de meeste mensen - spinnen doodmaken 'als ze in de weg hangen' in plaats ze ergens anders neer te zetten. Ikzelf bijvoorbeeld beweeg me in mijn eigen tuin zoveel mogelijk om de spinnen/insecten heen, neem ik gewoon een andere route of zet ze even aan de kant als ik er echt door moet.

In relatie tot dit fenomeen wil ik ook het volgende meenemen wat me opviel in mezelf. Sinds enige tijd bemerkte ik in mezelf hier achter het huis dat wanneer ik onder het fietsafdak wandel ik "geen zin" heb gewaar te zijn op de spinnen die daar hangen en liever gewoon doorloop zonder dat ik erop hoef te letten, in de trant van "IK moet er NU door". Een bewustzijnscreatie van de tijd en mijn eigen superioriteit als 'mens'. "Ik moet naar mijn werk". Ik vond dat een wonderlijke (lees: valse) manier van bestaan, alsof wat er in mijn geest rondgaat belangrijker is dan wat er in de realiteit aanwezig is, dan aanwezig zijn hier als alles als één en gelijk. Ik wilde dit corrigeren in mezelf en heb stil in mezelf mezelf vergeven want het slaat nergens op. Dus elke keer als ik er weer kom heb ik een kans om te veranderen in het hier aanwezig zijn met mezelf, mijn lichaam en mijn omgeving. En ik zag dat het me assisteerde en ondersteunde uit het bewustzijn te wandelen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf en de ander de volgende keer beter leiden en dus beter op te letten, gewaar te zijn en niet "off te shiften" in mijn geest. Mensen beseffen niet dat ze zullen eindigen als de insecten die ze nu dood drukken, als insect doodgedrukt worden, miljoenen keren weer en nog eens en nog eens en nog eens, gillend - maar niemand die ze hoort... tot ze uiteindelijk opgeven ... Dat is onze toekomst als we insecten dood drukken, tenzij we veranderen...