Dag 442 Jeeeeezus, ik heb ingevroren eendagskuikens gekocht!

Vandaag moest ik voor Saffy de poes vlees gaan halen. Toen ik 3 Haaks Barf rauwvoerproducten aan het afrekenen was voor haar 'avondeten' herinnerde me ineens dat ik hier nu ook haar 'ontbijt' - lamshart - moest kopen omdat de slager op vakantie is. 

Dus dacht ik het wel bij deze winkel ook te kunnen kopen omdat ik weet dit ze dit product voert maar... het was niet op voorraad. Toen wist ik niet wat te nemen en vroeg de eigenaresse om een tip. Ze pakte een grote witte ondoorzichtige zak (1 kilo) uit de vriezer en zegt "dit zijn eendagskuikens" en ik zeg "okee". Ik dacht verder niks, ik vraag nog wel hoe groot 'het' is omdat de lamshart die ze normaal krijgt in blokjes/dobbelsteengrootte komt en 's ochtends gemakkelijk te ontdooien is. Ze kijkt er een beetje 'raar' bij, wordt een beetje rood en zegt nog een paar keer het woord eendagskuikens en kijkt me een soort doordringend aan. Ik zeg nou ik kijk wel of ze het lust, het is per slot van rekening gevogelte, dat beaamt ze en zo praten we nog wat. How little did I know/realise!

De kuikens komen van (gecertificeerde) boerderijen die kuikens broeden voor de leghennenindustrie. De mannelijke kuikens zijn vanzelfsprekend onbruikbaar voor de productie van eieren. Deze kuikens zijn ook niet geschikt voor de vleesproductie. Als diervoeder zijn ze echter voor veel diersoorten een uitstekende voedselbron. Na geslachtsselectie worden de kuikens op nette wijze gedood. Vervolgens worden ze naar de bedrijfslocatie gekoeld vervoerd. Door middel van visuele selectie worden de `slechte` kuikens eruit gehaald. De `goede` kuikens worden na het verpakken snel ingevroren bij - 32 graden Celsius.

Dus, ik kom thuis en ga in de verpakking kijken om te kijken wat er in zit en in te schatten hoe lang dit moet ontdooien. Ik knip een stukje van het witte plastic open... en zie en VOEL gele donshaartjes!!!! PHEWwww

ADEM IN, ADEM UIT, ADEM IN, ADEM UIT kon ik alleen staan te doen terwijl ik me stond te realiseren wat ik nou gekocht had. Zo stond ik een tijdje door mijn reactie heen te ademen in de keuken. (Lees hier een ervaring van iemand met het voeren van eendagskuikens aan haar katten). Ik stond me af te vragen hoe ik 'dit' ga doen en weet niet of ik dit binnenkort al voor mekaar krijg om daadwerkelijk een kuikentje eruit te pakken, te ontdooien en op Saffy haar bordje te leggen. Ik ga het nog even aankijken wat er allemaal in me opkomt/beweegt en indien nodig een blog eraan wijden over de vraag ook of het redelijk/acceptabel is dat zoiets bestaat/toegestaan wordt. Wat gebeurt er als er geen doodgemaakte en ingevroren eendagskuikens meer zouden bestaan? Dit toestaan kan alleen maar tijdelijk zijn tot we het opgelost hebben.