Hoe Diep gaat de Geest? - Dag 587

Dit is een vervolg op blog Hoe Diep is Je Liefde? - Dag 586

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me niet gewaar te zijn van mezelf dat ik dingen doe in relaties die ik eigenlijk niet wil doen terwijl ik zelfs aangeef dat ik ze eigenlijk niet wil doen maar het uiteindelijk blijkbaar wel doe uit gehoorzaamheid aan de verwachtingen / het plezieren van de ander - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hier zo ver in te gaan in en als de gehoorzame persoonlijkheid dat ik mezelf ben kwijtgeraakt door niet op te staan in mezelf en te staan voor mezelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren dat ik het gehoorzame en het plezierende karakter als kind heb gecreëerd als reactie op mijn omgeving omdat ik niet om wist te gaan met wat ik percipieerde als een nare atmosfeer ('at-most-fear') - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me overweldigd te voelen door angsten voor een nare atmosfeer en dicht te klappen. Ik realiseer me dat ik geen enkele weerbaarheid ontwikkeld heb met betrekking tot het functioneren in een nare en / of grimmige atmosfeer en dat ik dat ook niet geleerd heb gekregen omdat mijn voorouders die weerbaarheid ook niet hadden. Ik had tot onlangs ook geen enkele referentie tot het woord weerbaarheid en nu ik met een homeopaat en een remedie hier aan werk er wat gaat dagen ten aanzien van dit woord onder andere.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb nooit het verband gerealiseerd te hebben tussen het niet geleerd worden als kinderen te openen over emoties en wat ze zijn en hoe deze om te vormen naar leermomenten en vervolgens door dit gebrek verschillende persoonlijkheden / maskers creëerde om met de verschillende situaties / omgevingen om te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb deze schil te creëren die deze lange ervaring van het gevoel heeft gecreëerd alsof ik vecht met mijn geest, waar ik mezelf KEN en GEWAAR WORD en VOEL, maar vecht om COMFORTABEL en KWETSBAAR genoeg te zijn om het uit te drukken.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven dat het me zou beschermen tegen het oordeel of de afwijzing van anderen en het zal maken dat anderen me accepteren en van me houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken een ander af te wijzen als ik iets niet wil doen in plaats me te realiseren dat ik zelf bang ben afgewezen te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te blijven staan in wat ik niet wil in de angst geoordeeld en / of afgewezen te worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het ene te zeggen en / of denken en het andere te doen - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan te zien, realiseren en begrijpen dat ik op die manier mezelf in tweeën splits.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb eerst dingen te zeggen die ik niet wil doen of die ik niet in mijn leven wil en dit vervolgens toch accepteer door het te blijven herhalen zonder er een besluit / actie van mijn kant aan te koppelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik niet durf te leven of staan voor wat ik niet wil doen omdat ik bang ben de relatie met die persoon te verliezen - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat die absolute angst voor verlies in een relatie werkelijk NIETS heeft te maken met de mens an sich waar ik een relatie mee heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat die angst voor verlies absoluut puur eigenbelang is, want wat die relatie me ook geeft aan gevoelens en hoe ik het in mijn eigen geest heb gecreëerd - DAT is wat ik in feite niet wil verliezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in de meeste dynamieken, keuzes en persoonlijke innerlijke ervaringen in mezelf als het gaat om mij en mijn relatie met mensen evenals in mijn gedachten, backchats en herinneringen - mezelf te saboteren in de ervaring van het worden van de woorden 'machteloos', 'hulpeloos', 'gehoorzaam aan andermans verwachtingen / plezieren', 'dienstbaarheid' en 'lijden in stilte' waardoor ik mezelf onophoudelijk emotioneel aandrijf.


Wanneer en als ik bemerk dat ik de bepaalde dingen die ik niet wil doen en / of ik dingen in mijn leven toesta die ik niet kan aanvaarden en toch doe en aanvaard - stop ik en adem ik - ik realiseer me dat ik even goed een stap op de plaats moet maken en uit het gevecht om COMFORTABEL en KWETSBAAR genoeg te zijn moet stappen om het uit te drukken met de persoon / partner m.b.v. de 10 STAPPEN uit Hoe Diep is Je Liefde doorwandelen:

  1. kwetsbaarheid
  2. openheid
  3. intimiteit (into-me-i-see)
  4. comfortabelheid
  5. onafhankelijkheid
  6. zelfsubstantie
  7. vertrouwen
  8. eerlijkheid
  9. delen
  10. expressie

Ik stel mezelf ten doel de diepe liefde voor mezelf aan de dag te leggen om dit patroon te doorbreken.

Ik stel mezelf ten doel gewaar te worden van mijn ongemakkelijkheid om comfortabel en kwetsbaar genoeg te zijn me uit te drukken in mijn wensen en behoeftes.

Ik stel mezelf ten doel te realiseren dat ik deze angsten gekopieerd en gedupliceerd heb van mijn ouders die dit weer van hun ouders hebben gekopieerd en gedupliceerd. 

Ik stel mezelf ten doel te realiseren dat dit zeer ingesleten patronen zijn en ik de levensweg naar comfortabel en kwetsbaar tegelijkertijd zijn stapje voor stapje kan wandelen.

Ik stel mezelf ten doel te werken aan mijn definitie van weerbaarheid en dit woord te leven voor mezelf. 

Ik stel mezelf ten doel de emotie angst te vervangen door een levend woord, een ondersteunend woord en ik denk aan het levend woord MOED nu.


Reacties

Populaire posts