Dag 2 - Weg van de Weerstand/Weerstand Vergeven
Leven in Zelfoprechtheid één en gelijk als alles!
Mijn Zelfvergevingen van vandaag:
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik de weg van de meeste weerstand moet nemen in plaats van mezelf te realiseren dat weerstand van de geest/mind is en niet echt is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat er een weg bestaat die we gaan moeten in plaats van mezelf te realiseren dat het leven Hier is in elk moment van ademen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat zwakte echt bestaat in plaats van mezelf te realiseren dat het een illusie van de geest is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een aantal keer vandaag te willen schrijven over een punt dat in me opkwam en het dan niet gelijk te doen, omdat ik andere dingen aan het doen was waarvan ik dacht dat ze voor moesten gaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te vertrouwen in het moment dat ik wil gaan schrijven - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf niet te vertrouwen een punt te kunnen nemen om uit te schrijven en praktisch gezond verstand te realiseren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weerstand te ervaren tegen schrijven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb elke keer dat ik wil schrijven dit te onderdrukken met de redenering dat ik eerst aan mijn opdracht moet werken in plaats van mzelf te realiseren dat het niet uit maakt wanneer ik het doe - als ik het maar doe.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel te willen schrijven dat het me suist en duizelt in mijn hoofd / geest.
Ik realiseer me dat het woord 'weg' ook letterlijk weg betekent - weg van mezelf als wie ik werkelijk ben.
Ik ben Hier - ik blijf Hier.
Mijn Zelfcorrigerende Uitspraken:
Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik de weg van de meeste weerstand moet nemen - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet dat ik denk de weg van de meeste weerstand te moeten nemen, omdat ik mezelf realiseer dat weerstand van de geest/mind is en niet echt is wie ik ben als leven. In plaats - breng ik mezelf hier als het Fysiek/de Aarde en doe ik adem voor adem dat wat ik van mezelf vereis te doen.
Wanneer en als ik realiseer te geloven dat er een weg bestaat die we gaan moeten - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe te geloven dat er een weg bestaat die ik moet gaan, omdat ik mezelf realiseer dat het leven Hier is in elk moment van ademen. In plaats - dood ik het verleden, dood ik het heden en dood ik de toekomst om mezelf te kunnen perfectioneren door één en gelijk te worden als mezelf als leven als alles wat bestaat.
Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik geloof/denk dat zwakte echt bestaat - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet te geloven/denken dat zwakte echt bestaat, omdat ik me realiseer dat het niet echt is wie ik ben. In plaats - grond ik mezelf hier in het fysieke en doe dat wat ik van mezelf vereis te doen in het moment.
Wanneer en als ik mezelf realiseer mezelf niet te vertrouwen in het moment dat ik wil gaan schrijven - en dus wanneer en als ik mezelf realiseer mezelf niet te vertrouwen een punt te kunnen nemen om uit te schrijven en praktisch gezond verstand te realiseren - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet mezelf niet te vertrouwen een punt te kunnen nemen om uit te schrijven met praktisch gezond verstand. In plaats - stuur ik mezelf hier in de adem en schrijf mezelf uit om mezelf te zien in de woorden die ik schrijf om mezelf te kunnen verlossen van belastende patronen in mijn leven.
Wanneer en als ik mezelf realiseer weerstand te ervaren tegen schrijven - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet weerstand te ervaren tegen schrijven, omdat ik mezelf realiseer dat ik mezelf kan verlossen van mezelf als de geest als wat ik heb toegestaan en aanvaard in mezelf als in de wereld. In plaats - stuur ik mezelf als adem en doe dat waar ik tevreden over kan zijn met en als mezelf.
Wanneer en als ik mezelf realiseer elke keer dat ik wil schrijven dit te onderdrukken met de redenering dat ik eerst aan mijn opdracht moet werken - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet dat elke keer dat ik wils schrijven dit te onderdrukken met de redenering dat ik eerst aan mijn opdracht moet werken, omdat ik mezelf realiseer dat dit een omleiding/ afleiding van de geest is. In plaats - blijf ik hier en doe ik dat wat ik van mezelf vereis te doen.
Wanneer en als ik mezelf realiseer zoveel te willen schrijven dat het me suist en duizelt in mijn hoofd / geest - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet zoveel te willen schrijven dat het me suist en duizelt in mijn hoofd/geest, omdat ik mezelf realiseer dat de punten niet weg gaan en ik ze gewoon één voor één kan nemen wanneer ik wil. In plaats - stop ik het denken en leer ik plezier te ervaren met de fysieke daad van schrijven met en als mezelf als de geboorte van mij als leven in het fysieke.
Mijn Zelfvergevingen van vandaag:
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik de weg van de meeste weerstand moet nemen in plaats van mezelf te realiseren dat weerstand van de geest/mind is en niet echt is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat er een weg bestaat die we gaan moeten in plaats van mezelf te realiseren dat het leven Hier is in elk moment van ademen.
Ik
vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een geest-/mindbewustzijnssysteem te worden,
bestaande uit gedachten, gevoelens en
emoties, want dat is wat en wie iedereen is geworden
die mij zij voorgegaan en van wie ik dacht en waarop ik vertrouwde, dat ze 'mijn
voorbeelden' waren in
plaats van mij te realiseren, dat ik de onvoorwaardelijke onschuld ben van
de zelfexpressie van het leven, dat als moment als levensadem als ikzelf
besta.
De
eenvoud van het praktische leven bestaat hier als moment als de adem in en als eenheid en gelijkheid
en gelijkheid als het menselijke fysieke lichaam als de
manifestatie van het leven als van mij als ikzelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat de weg van de minste weerstand nemen zwak is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een aantal keer vandaag te willen schrijven over een punt dat in me opkwam en het dan niet gelijk te doen, omdat ik andere dingen aan het doen was waarvan ik dacht dat ze voor moesten gaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te vertrouwen in het moment dat ik wil gaan schrijven - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf niet te vertrouwen een punt te kunnen nemen om uit te schrijven en praktisch gezond verstand te realiseren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb weerstand te ervaren tegen schrijven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb elke keer dat ik wil schrijven dit te onderdrukken met de redenering dat ik eerst aan mijn opdracht moet werken in plaats van mzelf te realiseren dat het niet uit maakt wanneer ik het doe - als ik het maar doe.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel te willen schrijven dat het me suist en duizelt in mijn hoofd / geest.
Ik realiseer me dat het woord 'weg' ook letterlijk weg betekent - weg van mezelf als wie ik werkelijk ben.
Ik ben Hier - ik blijf Hier.
Mijn Zelfcorrigerende Uitspraken:
Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik de weg van de meeste weerstand moet nemen - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet dat ik denk de weg van de meeste weerstand te moeten nemen, omdat ik mezelf realiseer dat weerstand van de geest/mind is en niet echt is wie ik ben als leven. In plaats - breng ik mezelf hier als het Fysiek/de Aarde en doe ik adem voor adem dat wat ik van mezelf vereis te doen.
Wanneer en als ik realiseer te geloven dat er een weg bestaat die we gaan moeten - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe te geloven dat er een weg bestaat die ik moet gaan, omdat ik mezelf realiseer dat het leven Hier is in elk moment van ademen. In plaats - dood ik het verleden, dood ik het heden en dood ik de toekomst om mezelf te kunnen perfectioneren door één en gelijk te worden als mezelf als leven als alles wat bestaat.
Wanneer en als ik mezelf zie geloven/denken dat de weg van de minste weerstand nemen zwak is - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet te geloven/denken dat de weg van de minste weerstand nemen zwak is, omdat ik mezelf realiseer dat zwakte niet echt bestaat als dan een illusie van het geest-/mindbewustzijnssysteem. In plaats - breng ik mijzelf hier bij mijzelf in de eenvoud van het praktische leven dat hier bestaat als moment als de adem in en als eenheid en gelijkheid en gelijkheid als het menselijke fysieke lichaam.
Wanneer en als ik mezelf realiseer mezelf niet te vertrouwen in het moment dat ik wil gaan schrijven - en dus wanneer en als ik mezelf realiseer mezelf niet te vertrouwen een punt te kunnen nemen om uit te schrijven en praktisch gezond verstand te realiseren - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet mezelf niet te vertrouwen een punt te kunnen nemen om uit te schrijven met praktisch gezond verstand. In plaats - stuur ik mezelf hier in de adem en schrijf mezelf uit om mezelf te zien in de woorden die ik schrijf om mezelf te kunnen verlossen van belastende patronen in mijn leven.
Wanneer en als ik mezelf realiseer weerstand te ervaren tegen schrijven - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet weerstand te ervaren tegen schrijven, omdat ik mezelf realiseer dat ik mezelf kan verlossen van mezelf als de geest als wat ik heb toegestaan en aanvaard in mezelf als in de wereld. In plaats - stuur ik mezelf als adem en doe dat waar ik tevreden over kan zijn met en als mezelf.
Wanneer en als ik mezelf realiseer elke keer dat ik wil schrijven dit te onderdrukken met de redenering dat ik eerst aan mijn opdracht moet werken - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet dat elke keer dat ik wils schrijven dit te onderdrukken met de redenering dat ik eerst aan mijn opdracht moet werken, omdat ik mezelf realiseer dat dit een omleiding/ afleiding van de geest is. In plaats - blijf ik hier en doe ik dat wat ik van mezelf vereis te doen.
Wanneer en als ik mezelf realiseer zoveel te willen schrijven dat het me suist en duizelt in mijn hoofd / geest - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet zoveel te willen schrijven dat het me suist en duizelt in mijn hoofd/geest, omdat ik mezelf realiseer dat de punten niet weg gaan en ik ze gewoon één voor één kan nemen wanneer ik wil. In plaats - stop ik het denken en leer ik plezier te ervaren met de fysieke daad van schrijven met en als mezelf als de geboorte van mij als leven in het fysieke.
Reacties
Een reactie posten