Dag 3 - Het allesverterende Denken vs. Ademen als levend Uurwerk

Het vuur van de menselijke geest/denken verteert alles hier op Aarde.

Wat is waan, wat is werkelijkheid? Deze vraag houdt de mens al duizenden jaren bezig. Het denken/bewustzijn is een waan - het volgt steeds hetzelfde patroon, het is een gewoonte, een verslaving. Om af te kicken/doorbreken van deze verslaving aan de waan van het denken pas ik zelfvergevingen toe om mezelf te bevrijden. Waan is dat wat in het hoofd/geest/bewustzijn zit; werkelijkheid is dat wat FYSIEK is.


"Je echte leven op aarde beweegt door werkelijke adem als tijd-- van de eerste adem tot de laatste - en adem bepaalt de effectiviteit van leven op aarde. Hoe minder gewaar je bent van ademen, des te meer zul je leven in een systeemwereld waar leven niet geëerd wordt en dingen als geld je zullen drijven. Hoe meer je leeft door ademen als uurwerk, hoe meer je de ziljoenen niet-menselijke wezens op aarde zult merken."

Bernard Poolman

Mijn Zelfvergevingen van vandaag:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te vervallen in de molen van denken in plaats van hier te leven als mezelf als wie ik ben als iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bijgedragen te hebben aan het verval van de wereld/mensheid door te participeren in het denken/bewustzijn in plaats mezelf te realiseren dat het een overlevingssysteem is dat bewust in mensen is geïnplanteerd om te beperken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb door het denken een waanwereld te betreden die mij limiteert als wie ik werkelijk ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb diep te verdwijnen in het wilde woud van het bewustzijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn lichaam door het vuur van de geest/denken/bewustzijn te laten opbranden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb denken wel 'lekker' te vinden in plaats van mezelf te realiseren dat dit een egoistische daad is om mezelf alleen te bevredigen, om geen oog meer te hebben voor het leed dat in de wereld bestaat dat ik juist door mijn participatie in gedachten, gevoelens en emoties heb gecreëerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ondanks het weten dat het denken een achterlijke hobby is - er toch niet mee te kunnen stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien/begrijpen/realiseren dat ik in gedachten, gevoelens en emoties feitelijk bezig ben het onbewustzijn op te laden en alles wat in deze wereld bestaat: armoede, verkrachting, moord, het overheidssysteem, leger, etc.. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor het denken van anderen in plaats mezelf te realiseren dat ik bang ben voor mijn eigen denken, want denken is uit angst geboren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te realiseren dat alleen echt is dat wat Hier is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf van het leven te beroven door te deel te nemen in het denken/bewustzijn der dingen om me heen en me niet gewaar te worden van elke ademhaling hier in en als mijn fysieke lichaam als alles als één en gelijk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zo 'minimaal' en gelimiteerd te bestaan door te denken dat ik moet denken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het moeilijk te vinden te stoppen met mijn verslaving aan het denken.

---

Tijd: het HIER uitgerekt tot een begin en een einde en geplaatst in een oneindige cyclus...
Alles en alles van jou hier is vooraf bepaald, want het is al HIER!

Ik verbind mezelf met mezelf in het stoppen van het leven in gedachten/herinneringen, gevoelens, plaatjes en emoties om zo zelfverandering te kunnen leven en armoede, verkrachting, het overheidssysteem leger en alles te stoppen.

Ik verbind mezelf met mezelf om zoveel mogelijk mensen als mezelf duidelijk te maken als hoe/wat we bestaan zeer beperkt is en dat we zelfverandering kunnen leven om een systeem in de wereld te plaatsen dat alle leed, verderf en oorlog zal stoppen.

Mijn Zelfcorrigerende Uitspraken:

Wanneer en als ik mezelf zie vervallen in de molen van denken - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet te vervallen in de molen van het denken, omdat ik me realiseer dat denken een systeem is. In plaats - breng ik mijzelf hier als de aarde-tijd om hier te leven als mezelf als wie ik ben als iedereen.

Wanneer en als ik mezelf zie bijgedragen hebben aan het verval van de wereld/mensheid door te participeren in het denken/bewustzijn - stop ik, adem ik - ik sta mezel niet toe en aanvaard niet bij te dragen aan het verval in de wereld/mensheid door te participeren in het denken/bewustzijn, omdat ik mezelf realiseer dat het denken allerlei gevoelens en emoties creërt die onnodig zijn om hier te leven en slechts een overlevingssysteem is dat bewust in mensen is geïnplanteerd om te beperken. In plaats - leef ik mezelf hier gelijk alles wat bestaat en onderneem ik actie eén met mijn woorden.

Wanneer en als ik mezelf zie dat ik mezelf toesta en aanvaard door het denken een waanwereld te betreden die mij limiteert als wie ik werkelijk ben - stop ik, adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet door het denken de wereld van de waam te betreden, omdat ik mezelf realiseer ik het mij limiteert als wie ik in werkelijkheid ben. In plaats - train ik mezelf in de gewaarwording van de adem te leven om zo verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als allen als één.

Wanneer en als ik mezelf diep zie verdwijnen in het wilde woud van het bewustzijn - stop ik, adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet diep te verdwijnen on het wilde woud van het bewustzijn. In plaats - blijf ik hier als de adem en doe dat wat ik van mezelf vereis te doen.

Wanneer en als ik mezelf zie toestaan mijn lichaam door het vuur van de geest/denken/bewustzijn te laten opbranden - stop ik, adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet mijn lichaam door het vuur van de geest/denken/bewustzijn te laten opbranden. In plaats - adem ik de levengevende substantie van zuurstof en reinig ik mijn lichaam van de zure resten van gedachten en emoties.

Wanneer en als ik mezelf zie het denken wel 'lekker' te vinden - stop ik, adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet het denken wel 'lekker' te vinden, omdat ik mzelf realiseer dat dit een egoistische daad is om mezelf alleen te bevredigen, om geen oog meer te hebben voor het leed dat in de wereld bestaat dat ik juist door mijn participatie in gedachten, gevoelens en emoties heb gecreëerd. In plaats - breng ik mijzelf terug bij mezelf door mezelf vast te houden als ware substantie en het denken te stoppen.

Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik ondanks het weten dat het denken een achterlijke hobby is - er toch niet mee te kunnen stoppen - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet dat ik ondanks het weten dat het denken een achterlijke hobby is - er toch niet mee te kunnen stoppen, omdat ik mezelf realiseer dat ik mezelf dubbel frustreer hiermee. In plaats - check ik mezelf en zie of ik in de adem aanwezig ben.

Wanneer en als ik mezelf zie participeren in gedachten, gevoelens en emoties - stop ik, adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet te participeren in gedachten, gevoelens en emoties, omdat ik me realiseer dat ik feitelijk bezig ben het onbewustzijn op te laden en alles wat in deze wereld bestaat: armoede, verkrachting, moord, het overheidssysteem, leger, etc..  In plaats - vergeef ik mezelf alle gedachten, gevoelens en emoties om zo te kunnen stoppen met het voeden van de geest/wereldsysteem.

Wanneer en als ik mezelf realiseer bang te zijn voor het denken van anderen in plaats mezelf te realiseren dat ik bang ben voor mijn eigen denken, want denken is uit angst geboren - stop, adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet bang te zijn voor het denken van anderen, omdat ik mezelf realiseer dat ik bang ben voor/van mijn eigen denken/gedachten. In plaats - stop ik mijn reacties en maak mezelf vrij/zuiver/stil in de geest door te ademen.

Wanneer en als ik mezelf van het leven zie beroven door te participeren in het denken/bewustzijn der dingen om me heen - stop ik, adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet
mezelf van het leven te beroven door de deelname aan het denken/bewustzijn der dingen om me heen, omdat ik mezelf realiseer dat alles hier bestaat als ikzelf. In plaats -word ik me gewaar van elke ademhaling hier in en als mijn fysieke lichaam als alles als één en gelijk en neem ik verantwoordelijkheid voor iedereen als één.
    
Wanneer en als ik zie zo 'minimaal' en gelimiteerd te bestaan door te denken dat ik moet denken - stop ik, adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet zo 'minimaal' en gelimiteerd te bestaan door te denken dat ik moet denken, omdat ik mezelf realiseer dat ik mezelf te kort doe en in de kou zet. In plaats - breng ik mezelf terug naar mijn fysiek/aarde en baar ik mezelf in zelfoprechtheid als leven gelijk.

Wanneer en als ik mezelf realiseer het moeilijk te vinden te stoppen met mijn verslaving aan het denken - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet het moeilijk te vinden te stoppen met mijn verslaving aan het denken. In plaats - ben ik wie ik werkelijk ben:  een mens levend in zelfexpressie en zelfoprechtheid, één en gelijk aan en als alles...


Leestips:

Benazir Bhutto 4 - De wereld als onderneming

Geldrevolutie is het begin!