Dag 4 - Wat kinderen mij laten zien en onthullen over mezelf, mijn natuur

Zelfverlossing: Zelfvergevingen zijn alleen effectief als ze hardop uitgesproken worden.

Vanochtend had ik voor het eerst weer dit seizoen een natuurexcursiebegeleiding op de agenda staan. We hadden afgesproken om 8.15 uur op de Kievit aanwezig te zijn in verband met een nieuwe excursie (Stip - het Lieveheersbeestje) die we vandaag zouden starten. Rugzak op en op de mountainbike - en als aandachtspunt: aandacht op mezelf, in de adem blijven, niet harder fietsen dan dat ik in de adem kan blijven.
Na de voorbereiding kwamen de kinderen al aangelopen met de onderwijzeres; de groepjes werden gemaakt en daar gingen we met z'n zessen met het excursiemateriaal - een opdrachtenboekje - op pad. Ik laat de kinderen altijd zo veel mogelijk zelf participeren en geef kleine aanwijzingen als te letten op het algemene belang waarin ieder gelijkelijk 'bedeeld wordt'. 'Politieagent spelen' is niet de bedoeling van de Natuur- en MilieuEducatie. Beter gezegd: ontslaan we die politieagent in ons hoofd! Ik heb weinig moeite één en gelijk te staan aan en als kinderen en dus grijp ik alleen in als ze zichzelf niet meer kunnen sturen in wat het beste is voor iedereen. En dat gebeurt natuurlijk voortdurend.

Gedachten onthullen en tonen me, aanzienlijk gedetailleerd,
een gemanifesteerd deel van mij, waarvan ik mij heb afgescheiden.

Zo laat ik ze ook zelf voorlezen wat ze moeten doen. Voorlezen wilden ze allemaal wel heel graag - vingertjes gingen allemaal gretig omhoog. Opvallend vind ik dat de meeste kinderen graag (hardop) lezen. Ik ook - ik heb lang hardop gelezen. Waar blijft dat later?  Gedachten zijn namelijk ook woorden hardop gesproken in het hoofd. Bernard Poolman raadt nu dan ook iedereen aan hardop teksten / blogs van anderen te lezen.

Op een gegeven moment is het zo dat een aantal kinderen wat 'drukker' wordt en toen ik een meisje en een jongen vroeg wat te kalmeren zei het meisje me dat ze dat niet wilde. Ik zei dat ik begreep dat ze dat niet wilde, maar dat dat het beste was voor de groep/haarzelf. Ik realiseerde me dat mijn woorden geen effect zullen hebben op een daadwerkelijke verandering in een ander, daarvoor zullen ouders met hun kinderen zelfvergevingen toe gaan passen om zo kinderen te leren zichzelf effectief toe te passen en verantwoording kunnen nemen voor iedereen als zelf. Wat ik hier zie van/in mezelf is dat ik drukker word in de geest en ik mezelf niet effectief toepas als de adem om Hier te blijven en niet in mijn hoofd te gaan.


Mijn Zelfvergevingen van vandaag (ik pas ook zelfvergeving toe voor/als de kinderen als mezelf):

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb harder te (willen) fietsen dan dat ik in en als de adem hier kan blijven in en als mijn fysieke lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard zo graag te willen voorlezen dat ik een 'strijd' aanga met anderen als mezelf omdat ik denk dat er niet genoeg tijd is dat ik aan de beurt kom. 

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zo graag te willen voorlezen dat ik een 'strijd' met anderen als mezelf aanga omdat ik denk misschien overgeslagen te worden in plaats mezelf te realiseren dat ik mezelf alleen kan overslaan in de gedachte die ik heb, want ik ben Hier en adem is wat ik nodig heb in het moment.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het stom te vinden hardop te lezen in plaats mezelf te realiseren dat de betekenis van het woord  'stom' niet spreken is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te realiseren dat mezelf effectief toepassen bestaat in het gewaar worden van elke adem om zodoende te kunnen zien wat het beste is voor alle leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn met kinderen de principes van gelijkheid en eenheid te delen omdat ik bang ben dat ouderen me gaan zeggen dat ik daarmee moet stoppen en me wegsturen.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat 'ouderen' me weg gaan sturen in plaats mezelf te realiseren dat angst een programma is dat ik kan stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn van zgn. volwassenen in plaats van mezelf te realiseren bang te zijn voor mijn eigen angst.


Mijn Zelfcorrigerende Uitspraken:


Wanneer ene als ik mezelf realiseer harder te (willen) fietsen dan dat ik in en als de adem hier kan blijven in en als mijn fysieke lichaam - stop ik en adem ik  - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet harder te (willen) fietsen dan dat ik in en als de adem hier kan blijven in en als mijn fysieke lichaam, omdat ik mezelf realiseer dat ik dan in een systeemwereld ga en ik hier niet effectief als ademtijd leef. In plaats - breng ik mzelf hier in en als het fysiek en vertraag ik mezelf tot ik van elke adem gewaar kan zijn.

Wanneer en als ik mezelf realiseer zo graag te willen voorlezen dat ik een 'strijd' aanga met mijn medemensen omdat ik denk dat er niet genoeg tijd is dat ik aan de beurt kom - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet zo graag te willen voorlezen dat ik een 'strijd' aanga met mijn medemensen omdat ik denk dat er niet genoeg tijd is dat ik aan de beurt kom, omdat ik mezelf realiseer dat ik niet zelfsturend ben, maar geleid wordt door gedachten en emoties. In plaats - blijf ik hier in het fysiek ademen en doe ik wat het beste is voor allen.

Wanneer en als ik mezelf realiseer zo graag te willen voorlezen dat ik een 'strijd' met anderen als mezelf aanga omdat ik denk misschien overgeslagen te worden - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet zo graag te willen voorlezen dat ik een 'strijd' met anderen als mezelf aanga omdat ik denk misschien overgeslagen te worden. Ik realiseer me dat ik alleen mezelf kan overslaan in/door de gedachte die ik heb, want wie ik ben is Hier en adem is wat ik nodig heb in het moment. In plaats - stop ik mijn gedachten en sta hier voor wat het beste is voor iedereen.

Wanneer en als ik mezelf realiseer het stom te vinden hardop te lezen - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet het stom te vinden om hardop te lezen, omdat ik mezelf realiseer dat de betekenis van het woord 'stom' niet spreken is. In plaats - druk ik mezelf uit in/als woorden als wie ik ben en sta ik niets minder toe van  mezelf.

Ik realiseer me dat mezelf effectief toepassen bestaat in het gewaar worden van elke adem - om zodoende te kunnen zien wat het beste is voor alle leven.

Wanneer en als ik mezelf realiseer bang te zijn met/als kinderen de principes van gelijkheid en eenheid te delen omdat ik bang ben dat ouderen me gaan zeggen dat ik daarmee moet stoppen en me wegsturen - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toen en aanvaard niet bang te zijn met/als kinderen de principes van gelijkheid en eenheid te delen omdat ik mezelf realiseer dat ik bang ben dat ouderen me gaan zeggen dat ik daarmee moet stoppen en me wegsturen. In plaats - verbind ik mezelf met mezelf in de overeenkomst te staan voor leven voor iedereen gelijk.

Wanneer en als ik mezelf realiseer bang te zijn dat 'ouderen' me weg gaan sturen  - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet bang te zijn dat 'ouderen ' me weg gaan sturen, omdat ik mezelf realiseer dat angst een programma is dat ik kan stoppen.

Wanneer en als ik mezelf realiseer bang te zijn van zgn. volwassenen - stop ik en adem ik - ik realiseer mezelf bang te zijn voor mijn eigen angst.  In plaats - breng ik mezelf  hier en sta ik één en gelijk als alles.