Dag 5 - Ongelijke communicatie op werk
Wie ben ik?
Ik vergeef mezelf datik mezelf nooit heb laten realiseren, dat ik eigenlijk nooit heb geleefd zoals ik ben als de adem als het moment als ikzelf, maar dat ik altijd heb aanvaard en toegestaan, dat de geest me beheerst, bestuurt en beïnvloedt door te geloven en waar te nemen, dat wat ik ben bestaat uit gedachten, gevoelens en emoties.
Mijn Zelfvergevingen vandaag:
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te hebben bang te zijn om in het bijzijn van 'klanten' te spreken, omdat het zo door het systeem geïnstrueerd wordt dat alleen de 'klanten' kunnen spreken/zeggen wat ze willen ongeacht of het stront is wat ze spreken of niet.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te realiseren dat door het spreken zonder gewaarwording van wat we zeggen deze wereld aan elkaar hangt van stront en dat we desgelijks zelf stront zijn geworden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dat ik anderen wel mag shocken met wat ik zeg, maar anderen mij niet.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het systeem van 'klant'-'bediende' als normaal te hebben beschouwd in plaats mezelf te realiseren dat het is gebaseerd op een systeem van uitbuiting en misbruik voor geld.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb lacherig te doen over het feit dat mensen het maar normaal vinden elkaar in te delen in 'klant' en 'niet-klant'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mensen te 'behandelen als klant' in plaats van als gelijke.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb terug te schrikken van de reactie van een collega toen ik aan het vertellen was over het basisinkomensysteem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb met een air te reageren als/ op mensen niet begrijpen als ze zichzelf op anderen aan het projecteren zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te zwijgen over alle dingen die ik in het systeem gezien heb uit onwetendheid dat het zulke desastreuze gevolgen zou hebben.
Mijn Zelfcorrigerende Uitspraken:
Wanneer en als ik mezelf realiseer bang te zijn om in het bijzijn van 'klanten' te spreken - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe bang te zijn om in het bijzijn van 'klanten' te spreken. omdat ik mezelf realiseer dat het zo door het systeem geïnstrueerd wordt dat alleen de 'klanten' kunnen spreken/zeggen wat ze willen ongeacht of het stront is wat ze spreken of niet. In plaats - sta ik één en gelijk aan het systeem om op te kunnen staan en het als mezelf te kunnen veranderen in een systeem wat het beste is voor iedereen.
Wanneer en als ik mezelf realiseer dat door het spreken zonder gewaarwording van wat we zeggen deze wereld aan elkaar hangt van stront en dat we desgelijks zelf stront zijn geworden - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet te spreken zonder gewaarwording van wat we zeggen, want ik realiseer me dat daardoor deze wereld stront aan elkaar hangt van stront en dat we zelf desgelijks stront zijn geworden. In plaats - breng ik mezelf hier in de gewaarwording van de adem om mezelf de woorden te kunnen kunnen realiseren die gesproken worden.
Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik anderen wel mag shocken met wat ik zeg, maar anderen mij niet - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet dat ik anderen wel mag shocken en anderen mij niet, omdat ik mezelf realiseer dat dat ongelijk is. In plaats - stabiliseer ik mezelf hier in de fysieke werkelijkheid en breng de mensen in mijn wereld een dagelijkse shocker om wakker te worden uit de slaap (het denken).
Wanneer en als ik mezelf realiseer het systeem van 'klant'-'bediende' als normaal te hebben beschouwd - stop ik en adem ik - ik realiseer me dat dat onderscheid is gebaseerd op een polair systeem van uitbuiting en misbruik voor geld. In plaats - ben ik gelijk en vraag van de ander niets minder dan wie ik zelf ben.
Wanneer en als ik mezelf lacherig zie doen over het feit dat mensen het maar normaal vinden mensen in te delen in 'klant' en 'niet-klant' - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe lacherig te doen over het feit dat mensen het maar normaal vinden mensen in te delen in hokjes van 'klant' en 'niet-klant'. In plaats - stap ik zelf uit het hokje en doe wat ik van mezelf vereis te doen.
Wanneer en als ik mezelf zie mensen 'behandelen als klant' in plaats van als gelijke - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe mensen te 'behandelen als klant', om dat ik mezelf realiseer dat we gelijken zijn.
Wanneer en als ik mezelf realiseer terug te schrikken van de reactie van een collega toen ik aan het vertellen was over het basisinkomensysteem - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe terug te schrikken van de reactie van een collega, omdat ik mezelf realiseer dat schrik / angst een programma is. In plaats - blijf ik hier als de adem als het moment als ikzelf en s preek ik in zelfoprechtheid als één en gelijk als alles om mezelf uit te balanceren als wat het beste is voor alle leven op Aarde.
Ik vergeef mezelf datik mezelf nooit heb laten realiseren, dat ik eigenlijk nooit heb geleefd zoals ik ben als de adem als het moment als ikzelf, maar dat ik altijd heb aanvaard en toegestaan, dat de geest me beheerst, bestuurt en beïnvloedt door te geloven en waar te nemen, dat wat ik ben bestaat uit gedachten, gevoelens en emoties.
Mijn Zelfvergevingen vandaag:
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te hebben bang te zijn om in het bijzijn van 'klanten' te spreken, omdat het zo door het systeem geïnstrueerd wordt dat alleen de 'klanten' kunnen spreken/zeggen wat ze willen ongeacht of het stront is wat ze spreken of niet.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te realiseren dat door het spreken zonder gewaarwording van wat we zeggen deze wereld aan elkaar hangt van stront en dat we desgelijks zelf stront zijn geworden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dat ik anderen wel mag shocken met wat ik zeg, maar anderen mij niet.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het systeem van 'klant'-'bediende' als normaal te hebben beschouwd in plaats mezelf te realiseren dat het is gebaseerd op een systeem van uitbuiting en misbruik voor geld.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb lacherig te doen over het feit dat mensen het maar normaal vinden elkaar in te delen in 'klant' en 'niet-klant'.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mensen te 'behandelen als klant' in plaats van als gelijke.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb terug te schrikken van de reactie van een collega toen ik aan het vertellen was over het basisinkomensysteem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb met een air te reageren als/ op mensen niet begrijpen als ze zichzelf op anderen aan het projecteren zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te zwijgen over alle dingen die ik in het systeem gezien heb uit onwetendheid dat het zulke desastreuze gevolgen zou hebben.
Mijn Zelfcorrigerende Uitspraken:
Wanneer en als ik mezelf realiseer bang te zijn om in het bijzijn van 'klanten' te spreken - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe bang te zijn om in het bijzijn van 'klanten' te spreken. omdat ik mezelf realiseer dat het zo door het systeem geïnstrueerd wordt dat alleen de 'klanten' kunnen spreken/zeggen wat ze willen ongeacht of het stront is wat ze spreken of niet. In plaats - sta ik één en gelijk aan het systeem om op te kunnen staan en het als mezelf te kunnen veranderen in een systeem wat het beste is voor iedereen.
Wanneer en als ik mezelf realiseer dat door het spreken zonder gewaarwording van wat we zeggen deze wereld aan elkaar hangt van stront en dat we desgelijks zelf stront zijn geworden - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet te spreken zonder gewaarwording van wat we zeggen, want ik realiseer me dat daardoor deze wereld stront aan elkaar hangt van stront en dat we zelf desgelijks stront zijn geworden. In plaats - breng ik mezelf hier in de gewaarwording van de adem om mezelf de woorden te kunnen kunnen realiseren die gesproken worden.
Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik anderen wel mag shocken met wat ik zeg, maar anderen mij niet - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet dat ik anderen wel mag shocken en anderen mij niet, omdat ik mezelf realiseer dat dat ongelijk is. In plaats - stabiliseer ik mezelf hier in de fysieke werkelijkheid en breng de mensen in mijn wereld een dagelijkse shocker om wakker te worden uit de slaap (het denken).
Wanneer en als ik mezelf realiseer het systeem van 'klant'-'bediende' als normaal te hebben beschouwd - stop ik en adem ik - ik realiseer me dat dat onderscheid is gebaseerd op een polair systeem van uitbuiting en misbruik voor geld. In plaats - ben ik gelijk en vraag van de ander niets minder dan wie ik zelf ben.
Wanneer en als ik mezelf lacherig zie doen over het feit dat mensen het maar normaal vinden mensen in te delen in 'klant' en 'niet-klant' - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe lacherig te doen over het feit dat mensen het maar normaal vinden mensen in te delen in hokjes van 'klant' en 'niet-klant'. In plaats - stap ik zelf uit het hokje en doe wat ik van mezelf vereis te doen.
Wanneer en als ik mezelf zie mensen 'behandelen als klant' in plaats van als gelijke - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe mensen te 'behandelen als klant', om dat ik mezelf realiseer dat we gelijken zijn.
Wanneer en als ik mezelf realiseer terug te schrikken van de reactie van een collega toen ik aan het vertellen was over het basisinkomensysteem - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe terug te schrikken van de reactie van een collega, omdat ik mezelf realiseer dat schrik / angst een programma is. In plaats - blijf ik hier als de adem als het moment als ikzelf en s preek ik in zelfoprechtheid als één en gelijk als alles om mezelf uit te balanceren als wat het beste is voor alle leven op Aarde.
Reacties
Een reactie posten