Dag 26 - Voeten in de Aarde: Is modder vies of is een gedachte vies?

  
Bij de natuurexcursie met de kinderen vandaag hadden we een opdracht die heette "met blote voeten voelen" waarbij de kinderen geblinddoekt en blootsvoets achter elkaar lopen elkaar bij de schouder vasthoudende - de voorste zonder blinddoek om de rest over het paadje te leiden. Omdat het veel geregend had en de grond uit veen bestaat was het erg drassig. Al gauw hadden de kinderen de grootste pret met de voeten in de modder voelen. Aan het einde van dit spelen zaten ze allen tot aan hun kuiten onder de modder. Er kwamen bij mij van die kleine stiekeme gedachten op die ik hier wil vergeven.

 In werkelijkheid zijn kinderen hier voor de ouderen - en niet omgekeerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als en in mijn fysieke lichaam met rust te laten, maar mezelf als mijn lichaam lastig te vallen met gedachtes die ik over 'dingen buiten mij' heb - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf van mezelf af te scheiden als eenheid en gelijkheid van leven als alles wat bestaat, omdat ik mezelf realiseer dat 'buiten' en 'binnen' één en gelijk is.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een fractie van een seconde de modder vies te vinden in plaats mezelf te realiseren dat een gedachte vies is, zelfbemoddering is en niet de modder op zich, wat simpel aarde is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te realiseren dat de/een gedachte 'vies' is omdat we niet onze gedachte zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te realiseren dat alles hier is als mezelf en dat ik in de participatie in de gedachte dat modder 'vies' is - ik mezelf 'vies' vind, omdat ik mezelf realiseer dat ik één en gelijk als alles ben.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb modder te oordelen als 'vies' .

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf en de aarde als mezelf te misbruiken in een gedachte dat modder 'vies' is.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf de gedachte 'vies' bij het zien van modder heb toegestaan en aanvaard heb die feitelijk mij als mijn lichaam vervuilt. 


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te realiseren dat de modder echt is - van de aarde, realiteit, echt, tastbaar - en dat de gedachte feitelijk 'vies' is, het kwaad, een illusie, een hersenspinsel en waanzin is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat de moeders van de kinderen te veel werk krijgen met kinderen die half onder de modder thuis komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de kinderen willen te bemoederen/bemodderen met mijn angst - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te willen bemodderen door mijn angst, in plaats mezelf te realiseren dat angst een programma is en niet wie ik echt ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb om maar aan te nemen/ denken/vinden dat het moeder's werk is om de modder weg te wassen.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat de voorste de anderen moet leiden om over het paadje te leiden in plaats mezelf te realiseren dat de opdracht niet bedoelt dat de andere mensenkinderen geleid worden, maar een manier is om een fysieke ervaring en het vertrouwen in zichzelf met de Aarde als zichzelf te bevorderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard 'mijn' angst/denken op de kinderen te projecteren dat ze koude voeten zullen krijgen - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn koude voeten te krijgen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard te zien/begrijpen/realiseren dat als ik mezelf programmeer dat ik koude voeten zal krijgen op een koude vloer/aarde ik ook feitelijk koude voeten krijg, omdat ik ex act dat creëer waar ik bang voor ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te denken dat ik ziek word, jicht of iets dergelijks krijg als ik over koude vloeren/aarde loop omdat dat dat zo door de mensen die mij zijn voorgegaan is doorgegeven en overgeleverd en wat ik onbewust heb aangenomen, gecopieerd en gedupliceerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te begrijpen waarom het woord 'klas' is vervangen door het woord 'groep' in plaats mezelf te realiseren dat 'klas' afstamt van het woord 'klasse' en uit de tijd is dat het werkvolk werd geschoold om het werk voor de elite, geestelijkheid en andere heersers te verrichten, wat in wezen nog steeds 'van deze tijd' is al hebben we dit niet door, door alle vormen van geestvermaak dat de elite in plaats verschaffen. Ik realiseer me dat het woord 'groep' bruikbaar is om weer te geven dat hoe kleine groepen functioneren een afspiegeling is van de grote groep geheten mensheid. Klas duidt op iets 'aparts'.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb ook een tegengestelde reactie te ervaren dat ik graag de hele dag onder de modder rond zou lopen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me er iets van aan te trekken wat anderen vinden als ik er 'vies' bijloop.

De kinderen hebben ouders nodig die hen ondersteunen, die hun stabiliteit zijn in deze wereld zodat zij zich vrij kunnen uitdrukken, expressie kunnen geven aan zichzelf.

En ze hebben iemand nodig die weet dat kinderen gelijk zijn aan hem/haar.

Een ander punt dat opkwam is een uitspraak van een van onze begeleiders die ik hoorde zeggen: "Ja deze onderwijzeres heeft overwicht op de kinderen, dat is waarom deze groep rustiger is."

Zelfvergevingen in de schoenen van anderen als mezelf:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik 'overwicht' moet hebben op/over kinderen in plaats mezelf te realiseren dat kinderen in werkelijkheid hier zijn voor de ouders/'volswassenen' - en niet omgekeerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb eigenlijk niet te weten wat vrije expressie is omdat ikzelf nooit mijzelf heb uitgedrukt als wie ik ben, omdat wij als deze wereld verslaafd zijn aan een denken/systeem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de vrije expressie van/in kinderen te onderdrukken omdat ik mezelf als leven als wie ik echt ben onderdruk om me in het systeem te kunnen persen en als een robot iedereen buiten mezelf volgend zonder gewaarwording van wat werkelijk leven met en als de aarde inhoudt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard te zien/begrijpen/realiseren dat als ik 'overwicht' heb op kinderen ik de kinderen platdruk/dood, omdat ik mezelf realiseer dat dat het woord 'overwicht' inhoudt.

Mijn Zelfcorrigerende Uitspraken:

Wanneer en als ik mezelf realiseer bang te zijn koude voeten te krijgen - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe en aanvaard niet bang te zijn koude voeten te krijgen, omdat ik mezelf realiseer dat waar ik bang voor ben exact datgene is wat ik creëer. In plaats - stop ik het denken en blijf ik hier als de adem in en als mijn menselijk fysieke lichaam als de fysieke realiteit.

Wanneer en als ik mezelf zie denken dat ik ziek word, jicht of iets dergelijks krijg als ik over koude vloeren/aarde loop  - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe te denken dat ik ziek word, jicht of iets dergelijks krijg als ik over koude vloeren/aarde loop, omdat ik mezelf realiseer dat dat zo door de mensen die mij zijn voorgegaan is doorgegeven en overgeleverd en wat ik onbewust heb aangenomen, gecopieerd en gedupliceerd. In plaats - ontspan ik hier met mezelf, mijn lichaam en de omgeving en leef ik mezelf één en gelijk aan/als de vloeren/aarde. 

Zelfverbintenissen:

Ik ga de verbintenis aan mezelf te stoppen kinderen als mezelf te misbruiken door te communiceren in gedachtevorm wat altijd angst is - en ik ga de verbintenis aan anderen te onderwijzen in/over de implicaties van communicatie in gedachtevom wat communicatie in ongelijkheid is.

Ik ga de verbintenis aan mezelf vrij te leren uitdrukken om te veranderen in een levend wezen in plaats van een denksysteem en zo een levend voorbeeld te kunnen zijn voor leven.

Ik ga de verbintenis aan het geldsysteem als mezelf te veranderen in een gezond verstand systeem als mijn fysiek lichaam zodat fysiek leven op aarde kan ontstaan.

DIP: www.desteniiprocess.com

Eqafe: www.eqafe.com

Agreement course:

www.desteniiprocess.com/courses/relationships

Wandel je het Aardeproces met mij? Wil je ook in proces van zelfrealisatie en mij als levensbuddy - klik hier.