Dag 36 - Zuurstof-arme lichamen door deelname in het continue denken
In de tegenwoordige wereld zijn velen zuurstof-ondervoed zonder het te realiseren.
Het feit is, dat zelfs al hadden onze steden, dorpen en andere verblijfplaatsen schone lucht met overvloedige hoeveelheden zuurstof (wat ze niet doen vanwege luchtvervuiling) en zelfs als mensen herinnerden diep te ademen door de dag heen (wat ze niet doen) zou het nog niet mogelijk zijn zoveel zuurstof in/op te nemen als onze lichamen nodig hebben om heling plaats te laten vinden en te genezen.
Verder, simpel inhaleren van zuurstof is niet genoeg. Slechts 15% van de zuurstof die je inhaleert wordt opgenomen in de bloedstroom. Zuurstof moet het bloed binnenkomen en het bloed, op zijn beurt, dient het af te geven aan de cellen en weefsels van het lichaam. Dit zal dan weefselzuurstofgehaltes doen stijgen, bacteriën, virussen en kapotte weefselcellen doden, om zo gezonde cellen in staat stellen te overleven en sneller te vermenigvuldigen - en uiteindelijk een sterker immuunsysteem creëeren. [1]
Gisteren was ik weer in mijn waterstofperoxidetherapie/zuurstoftherapie gedoken omdat ik merkte dat ik ergens 'bleef hangen'. Ik ben eerst een paar maanden comfortabel geworden met 3-4 druppels in de ochtend opgelost in gefilterd water. Ik had het gratis e-book One-Minute-Cure nog niet helemaal gelezen en ben eens gaan kijken hoeveel meer druppels ik kon nemen: ik ga de druppels opvoeren tot 25 3x daags en daarna weer afbouwen met een onderhoudsdosering van 3 maal daags 3 druppels. Oké - schoon schip maken in en als mijn lichaam. Uiteraard met assistentie en ondersteuning van de Desteni gereedschappen.
Vanochtend in bed had ik ineens een realisatie over de relatie tussen zuurstoftekort en het voortdurende denken dat waar we aan deel nemen. Zoals ik nu al een tijdje doe is dat ik niet gelijk opsta na de wekker, maar een halfuur blijf 'naliggen' - mezelf uitrekkend, aanrakend hier en daar e.d.. Ik zet de wekker op 5,5 uur, wordt wakker maar ga daarna nog in een bepaalde 'zone', waarbij ik aan vanalles en nog wat aan het denken ben en me niet 'fitter'/ 'wakkerder' maakt - integendeel, in dat denken sluimert het gevaar, ben ik me niet gewaar van de adem en doezel ik weer weg in de geest/bewustzijn. Dit moet te maken hebben met dat ik mijn lichaam van zuurstof onthoud om bruisend van zuurstof op te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wetenschappers te geloven dat zuurstof een gif is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken/geloven dat ik/mijn lichaamscellen door zuurstof verouderen omdat ik aangenomen heb dat zuurstof oxideert/aantast in plaats mezelf te realiseren dat de menselijke celwand is omgeven met een emzymatische bescherming tegen oxidatie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in de geest op en neer geworpen te worden tussen wel en niet zuurstof als bron van leven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me niet te realiseren dat het denken een voortdurende stroom van verfrissende zuurstof afsnijdt waardoor ik dan ook een 'gevoel' van afgesneden, mezelf afknijpen ervaar.
Mijn Zelfvergevingen:
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf af te snijden, af te knijpen en dus af te scheiden van leven als de adem als de zuurstof waardoor al mijn cellen kunnen ademen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf me te realiseren dat in het denken geen werkelijke ademgewaarzijn is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf me te realiseren dat als ik in het denken ga ik in een systeem ga.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me niet te realiseren dat ziektekiemen, bacteriën, virussen en pathogenen ziekten veroorzaken in plaats me te realiseren dat ze omgevingen uitzoeken waar ze het beste kunnen gedijen - en dat is in zuurstof-arme lichamen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat de creatie van een gezond lichaam NIET afhankelijk is van de spirit/geest of bewustzijn, maar van het fysieke lichaam.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet echt wakker te worden als in stoppen te denken, maar blijven liggen en te menen dat ik 'iets' mis als ik gelijk opsta in plaats me te realiseren dat ik mezelf mis in de participatie van het denken. Wie ik ben is een levend ademend zelffunctionerend organisme dat niet afhankelijk is van het denken/gedachten om te kunnen leven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat het denken de grootste leugen en massamoordenaar in en als de mensheid is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat "aan het denken zetten" gelijk een machine is die aangezet moet worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat we energieconsumerende machines zijn waarbij we in de deelname aan het denken/energie ons menseljk fysieke lichaam verteren/vernietigen en dat we dan "ziekte"/"ongemakken" noemen alsof het uit de lucht komt vallen hoe dat zo gekomen is.
Agreement course: www.desteniiprocess.com/courses/relationships
[1] The One-Minute-Cure - The Secret to Healing Virtually All Diseases by Madison Cavanaugh 2008
Het feit is, dat zelfs al hadden onze steden, dorpen en andere verblijfplaatsen schone lucht met overvloedige hoeveelheden zuurstof (wat ze niet doen vanwege luchtvervuiling) en zelfs als mensen herinnerden diep te ademen door de dag heen (wat ze niet doen) zou het nog niet mogelijk zijn zoveel zuurstof in/op te nemen als onze lichamen nodig hebben om heling plaats te laten vinden en te genezen.
Verder, simpel inhaleren van zuurstof is niet genoeg. Slechts 15% van de zuurstof die je inhaleert wordt opgenomen in de bloedstroom. Zuurstof moet het bloed binnenkomen en het bloed, op zijn beurt, dient het af te geven aan de cellen en weefsels van het lichaam. Dit zal dan weefselzuurstofgehaltes doen stijgen, bacteriën, virussen en kapotte weefselcellen doden, om zo gezonde cellen in staat stellen te overleven en sneller te vermenigvuldigen - en uiteindelijk een sterker immuunsysteem creëeren. [1]
Gisteren was ik weer in mijn waterstofperoxidetherapie/zuurstoftherapie gedoken omdat ik merkte dat ik ergens 'bleef hangen'. Ik ben eerst een paar maanden comfortabel geworden met 3-4 druppels in de ochtend opgelost in gefilterd water. Ik had het gratis e-book One-Minute-Cure nog niet helemaal gelezen en ben eens gaan kijken hoeveel meer druppels ik kon nemen: ik ga de druppels opvoeren tot 25 3x daags en daarna weer afbouwen met een onderhoudsdosering van 3 maal daags 3 druppels. Oké - schoon schip maken in en als mijn lichaam. Uiteraard met assistentie en ondersteuning van de Desteni gereedschappen.
Vanochtend in bed had ik ineens een realisatie over de relatie tussen zuurstoftekort en het voortdurende denken dat waar we aan deel nemen. Zoals ik nu al een tijdje doe is dat ik niet gelijk opsta na de wekker, maar een halfuur blijf 'naliggen' - mezelf uitrekkend, aanrakend hier en daar e.d.. Ik zet de wekker op 5,5 uur, wordt wakker maar ga daarna nog in een bepaalde 'zone', waarbij ik aan vanalles en nog wat aan het denken ben en me niet 'fitter'/ 'wakkerder' maakt - integendeel, in dat denken sluimert het gevaar, ben ik me niet gewaar van de adem en doezel ik weer weg in de geest/bewustzijn. Dit moet te maken hebben met dat ik mijn lichaam van zuurstof onthoud om bruisend van zuurstof op te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wetenschappers te geloven dat zuurstof een gif is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken/geloven dat ik/mijn lichaamscellen door zuurstof verouderen omdat ik aangenomen heb dat zuurstof oxideert/aantast in plaats mezelf te realiseren dat de menselijke celwand is omgeven met een emzymatische bescherming tegen oxidatie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in de geest op en neer geworpen te worden tussen wel en niet zuurstof als bron van leven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me niet te realiseren dat het denken een voortdurende stroom van verfrissende zuurstof afsnijdt waardoor ik dan ook een 'gevoel' van afgesneden, mezelf afknijpen ervaar.
| Onze atmosfeer zou idealerwijze ongeveer 20% zuurstof moeten bevatten, maar in sommige vooral verontreinigde gebieden is het zo laag als 10% |
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf af te snijden, af te knijpen en dus af te scheiden van leven als de adem als de zuurstof waardoor al mijn cellen kunnen ademen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf me te realiseren dat in het denken geen werkelijke ademgewaarzijn is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf me te realiseren dat als ik in het denken ga ik in een systeem ga.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me niet te realiseren dat ziektekiemen, bacteriën, virussen en pathogenen ziekten veroorzaken in plaats me te realiseren dat ze omgevingen uitzoeken waar ze het beste kunnen gedijen - en dat is in zuurstof-arme lichamen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat de creatie van een gezond lichaam NIET afhankelijk is van de spirit/geest of bewustzijn, maar van het fysieke lichaam.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet echt wakker te worden als in stoppen te denken, maar blijven liggen en te menen dat ik 'iets' mis als ik gelijk opsta in plaats me te realiseren dat ik mezelf mis in de participatie van het denken. Wie ik ben is een levend ademend zelffunctionerend organisme dat niet afhankelijk is van het denken/gedachten om te kunnen leven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat het denken de grootste leugen en massamoordenaar in en als de mensheid is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat "aan het denken zetten" gelijk een machine is die aangezet moet worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat we energieconsumerende machines zijn waarbij we in de deelname aan het denken/energie ons menseljk fysieke lichaam verteren/vernietigen en dat we dan "ziekte"/"ongemakken" noemen alsof het uit de lucht komt vallen hoe dat zo gekomen is.
"Onthoud een cel 48 uur 35% van zijn zuurstof en het kan kankerachtig worden". - Dr. Warburg
Agreement course: www.desteniiprocess.com/courses/relationships
[1] The One-Minute-Cure - The Secret to Healing Virtually All Diseases by Madison Cavanaugh 2008
"Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard niet te realiseren dat "aan het denken zetten" gelijk een machine is die aangezet moet worden."
BeantwoordenVerwijderencool! Omgekeerde wereld :)