Dag 42 - Mijn relatie met de Zon uitgelicht - Zon als mij leven



In werkelijkheid is de Zon onze vader en de Aarde onze moeder.


Vanochtend ben ik een eind wezen fietsen. Wat een rondje van uurtje of wat moest worden, werd 2,5 uur - doordat ik ook bij IngridS haar nieuw huis 'nog even' aan wilde fietsen. Daarna nog een klein half uur terug naar de stek waar ik woon. Ik wilde mezelf in iets pushen met weer eens lange rit, maar dit was wat lang; mijn lunchmoment lag te laat navenant de fysieke inspanning en wat later bemerkte ik een buzzend hoofd (meer dan 'normaal') - ik wist ik was te ver gegaan. 'n Terugkerend patroon.

Zonne steek

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat 'ik te ver ben gegaan' in plaats mezelf te realiseren dat wie ik ben altijd Hier is als de absoluutheid van de adem als mij.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te definiëren als een zonneaanbidder.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb overmoedig te zijn omdat de zon schijnt en ik mezelf denk te moeten pushen in een fysiek bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik naar buiten moet als het 'mooi weer' is omdat dit me zo is geleerd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het weer als 'mooi' te definiëren waardoor ik automatisch 'lelijk' weer creëer als de uitbalancerende daad in het universele geheel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard  niet te realiseren dat 'weer' een herhaling betekent.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een immense behoefte te hebben 'in de zon' te liggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de warmte van de zon 'lekker' te vinden en daarmee als de zon niet warm is om mij als mijn lichaam op te warmen, de zon te missen - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als de zon te missen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb 'bewegingsdrang' te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik dik word als ik niet lichamelijk beweeg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik va zitten dik word in plaats mezelf te realiseren dat ik dik wordt door mijn kracht weg te geven aan reacties.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb fysiek bewegen te definiëren als leven in plaats mezelf te realiseren dat adem leven is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst als startpunt van beweging te ervaren - angst dat ik inertie ga ervaren als ik niet lichamelijk in touw ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een gedachte als startpunt van mezelf bewegen te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren dat niets  tot nu toe in dit leven uit het srartpunt van adem als leven is geweest, maar altijd alles vanuit het startpunt van angst/e-motie is geboren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me 'makkelijker' te kunnen bewegen als het warm weer is in plaats mezelf te bewegen als zelf als vlees ongeacht wat voor weer het is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een ervaring als kind waarin ik in de tuin in de warme zomerzon lig te laten meereizen in mijn geest als een ervaring van volmaakt gelukkig/één zijn met en in als mijn fysieke lichaam en deze ervaring steeds opnieuw te willen beleven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een herinnering te gaan als ik in de zon lig in plaats Hier te blijven in aanwezigheid van mezelf, mijn lichaam en de omgeving en te realiseren dat een herinnering niet is wie ik ben - Hier in dit moment van adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de zon te associëren met Jezus, de  'zoon' (sun) van God en zo mijn liefde voor Jezus te leven via de zon - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb liefde niet te leven als mij als het levende woord.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb lichaamsstoffen aan te maken als gevolg van een gevoel van het in de zon liggen en dit sexuele opwinding te noemen in plaats mezelf te realiseren dat alleen robots opgewonden kunnen worden - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb opgewonden te raken van/door stoffen die zelf eerst aanmaak door een gedachte/gevoel/emotie van de geest in plaats me simpelweg te realiseren dat het biochemische processen zijn waarin ik participeer.




Ik stel mij te doel Hier te blijven als ik in de zon lig.


Ik stel mij ten doel 'de zon' in mezelf te ontwikkelen en het woord 'zon' te leven als mij.








Reacties

  1. "Ik stel mij ten doel 'de zon' in mezelf te ontwikkelen en het woord 'zon' te leven als mij".
    Cool!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts