Dag 54 - Baden in Melancholie: Een Geestesprogrammering

Ons Vleesch dat Leven Geeft

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te baden in melancholie.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te definiëren als melancholisch.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard mezelf te definiëren als ik ben geen vrolijke Frans alsook mezelf te definiëren binnenin het tegendeel 'levenslustig' en 'opgeruimd' - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard mezelf te definiëren als levenslustig en opgeruimd.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in de persoonlijkheid van "ik ben geen vrolijke Frans".




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in de levenslustige persoonlijkheid in plaats mezelf te realiseren dat wie ik echt ben leven zelf is als alles en iedereen gelijk.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb lol te winnen uit het melancholisch zijn.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf in en als het bloed in mijn lichaam te vergiftigen door, met en in de geestesstaat van melancholie - van het Griekse μελας (melas: zwart) en χολη (cholè: gal) - zwarte gal, een van de vier humores volgens de leer van Claudius Galenus - en dus vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard in en als zwartgalligheid te bestaan.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in de ervaring van ‘acedia’ (van het Griekse ‘a-kédia’, a-zorg of anti-betrokkenheid), een monnikenaandoening, waardoor de verveling naar voren komt.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in een melancholische bewustzijnsstaat waardoor ik mijn gal en dus mijn organen/lichaam geweld heb aangedaan.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in een zwartgallige bewustzijnsstaat als negatieve gedachten over mezelf waardoor ik mijn pancreas en aanverwante hormonen uit balans heb gebracht.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in de ervaring van melancholie beginnend met een vlucht vanuit afkeer voor de wereld, en eindigend in dagdromerij, gemissen aan transcendentie, moraliseren en zwakte van de geest.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te dwepen met de culturele en literaire cult rond melancholie uit Engeland.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in een gevoel van verlies van interesse of plezier in alle of bijna alle activiteiten.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken/geloven dat ik reacties moet hebben op normaal als plezierig beleefde prikkels in plaats mezelf te realiseren dat reacties automatisch zijn, gebaseerd zijn op conditioneringen uit het verleden en dat antwoorden is uit aanwezigheid van zelf.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te bestaan als zwartkijker.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard mezelf te participeren in de hoogmoed van de geest.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te realiseren dat melancholie een programma is.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te definiëren als melancholisch.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te presenteren als melancholisch.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf terug te houden van melancholisch uitdrukken omdat ik dan bang ben negatief te zijn - en dus vergeef mezelf ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn negatief te zien/zijn, omdat ik mezelf realiseer dat ik feitelijk bang ben voor mijn eigen angst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb proberen melancholie te verbergen van mezelf door mezelf te presenteren als melancholisch.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb melancholisch als 'positief'/'goed'/'juist' binnenin de geest te waarderen.



Ik stel mij ten doel te laten zien dat het participeren in het geestesbewustzijnsysteem gevolgen heeft voor lijf en leden, hormonen en organen en dat door het proces van zelfvergeving van angsten zelf kan veranderen en het lichaam gepurificeerd en geboren kan worden als zelf als het vlees dat leven geeft.