Dag 71 - Familietaboe: Uitkering aannemen van het systeem

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te ervaren dat het aannemen/aanvragen van een uitkering een schande is omdat dat in mijn familie zo is overgeleverd, gecopieerd en gedupliceerd en ik dat zo heb overgenomen en geaccepteerd in mezelf als in mijn wereld.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een familie/wereld/ systeem te participeren waarin het aannemen van een uitkering als een schande en 'minder' wordt geoordeeld in plaats mezelf te realiseren dat het huidige ongelijke geldsysteem DE schande IS.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het hebben van een uitkering te zien als 'handje ophouden" of "bedelen" of andere van dergelijke termen - deze termen dienen om mensen verdeeld te houden in angst en elkaar naar het leven staan in plaats mezelf te realiseren dat we alle geld hoe dan ook naar de elite laten stromen door de acceptatie van het huidige systeem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien/realiseren/
begrijpen dat we worden wijsgemaakt/geïndoctrineerd dat we van het systeem misbruik kunnen maken in plaats te realiseren dat het systeem MISBRUIK maakt van alle leven; alles en iedereen leegtrekkend/leegzuigend door/voor de energie/geldwaarde die we aan leven hangen.

Om het systeem ter discussie te stellen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb op het moment dat ik zonder inkomsten kwam te zitten niet te hebben gekozen voor een uitkering en alleen te blijven staan in het huis waarin ik woonde, maar met een ander ben gaan samenwonen die inkomsten had.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te zien/realiseren/
begrijpen dat het startpunt van sex, geld en liefde voor samenwonen niet een startpunt is in gelijkheid en eenheid van leven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn hele leven te dienste te stellen voor anderen, buiten mezelf, in plaats voor mezelf te leven, als mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb spijt te hebben niet een uitkering aangenomen te hebben maar mezelf de afgelopen vijftien jaar volledig weg tge cijferen in angst/zorgen/overlevingsinstinct voor een ander, omdat die ander de inkomsten/buit binnen brengt waar ik kennelijk dankbaar voor moet zijn in plaats dat we tot hte gezond verstand komen van iedereen rijk aangezien er genoeg geld is in de wereld voor iedereen om te zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb participeren waarin we voortdurende angsten uitstaan om geld/inkomsten te verliezen terwijl er voldoende geld is voor iedereen op aarde , maar dat de meerderheid altijd slaaf is geweest van de minderheid binnenin het principe van verdeel en heers.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken/geloven dat iemand die "een uitkering trekt" misbruik van het systeem maakt in plaats mezelf te realiseren dat alles omgekeerd is.



Ik stel mij ten doel aan te tonen dat het huidige systeem een regelrechte schande is voor leven.