Dag 107 - Hoe onze woorden/acties onszelf en anderen treffen


 
Ik bedoel, als een kind - zo weinig werd praktisch aan ons uitgelegd, hoe dingen/gedrag, etc. werkt - kinderen zijn dus door het dolle heen gelaten in deze wereld en VERVOLGENS is hun gedrag gestuurd door angst en consequentie, in plaats van vanaf het begin een geïmplementeerd systeem te hebben dat aan het kind uitlegde hoe praktisch te leven, spreken, uitdrukken - hoe je woorden/acties en gedrag consequenties hebben etc.; we zijn als losgelaten in deze wereld als wilde kinderen en vervolgens gevormd door angst/controle omdat we de wereld/het leven ERVAREN zonder duidelijk gereedschap hoe ons bestaan de wereld/anderen eromheen treffen.



Ik bedoel, dat zou gaaf zijn geweest om te begrijpen hoe je woorden/acties niet alleen jou betreffen, maar ook anderen, in plaats daarvan buldozeren wij door deze wereld zonder te letten op anderen/fysicaliteit.
 ~Sunette Spies


Op mijn nieuwe werk had ik een gesprek met een collega over de relatieperikelen die zij met haar man had. Zij zei hierbij dat haar man niet naar relatietherapie wilde omdat 'hij' dan een spiegel voorgehouden kreeg. Het drong op dat moment nog niet tot me door dat wat iemand zegt over zichzelf gaat. Ik heb hier niet gesproken dat iedereen zichzelf in wezen in de ander ziet. Een paar dagen later tijdens een gesprek samen zei ze dat haar man haar heel onzeker en heel 'klein' had gemaakt. Toen ik 's avonds op mijn bed zat bemerkte ik in mezelf dat ik het systeem, haar systeem, mijn systeem had gevoed door niet op te staan en te communiceren dat een ander ons niet niet onzeker/klein kan maken, maar dat we dat zelf doen door toestemming.

Ik heb al miljoenen van zulke gelegenheden in mijn leven laten liggen als mogelijkheden verandering te realiseren, omdat ik het niet zeker wist. Wat houdt me tegen? Wat zijn de angsten die hieraan tengrondslag liggen?

---

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een patroon te hebben ontwikkeld waarin ik niets zeg op momenten dat een punt in de ander moet worden gecorrigeerd, omdat ik niet innerlijk gewaar ben op het moment, voordat ik in uiterlijk gewaarzijn handel - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet op ieder moment eerlijk tegen mezelf te zijn als zelfexpressie van mijn innerlijk gewaarzijn.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me voor de innerlijke ik verstopt te hebben en hem ontkend heb uit schaamte voor hetgeen ik aanvaard heb en heb  laten gebeuren in deze wereld als mezelf.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat alleen wanneer eerlijkheid met mezelf als mezelf wordt bewezen, als ik op ieder moment eerlijk tegen mezelf ben als zelfexpressie van mijn innerlijk gewaarzijn, ben ik in staat om rechtstreeks 'aan te wijzen' wat in anderen aanwezig is en dat dat niet hetgeen is die ze vanbinnen en vanbuiten zijn. Dan heb ik het vermogen om dit in anderen te zien als mezelf, want ik ben van hen gewaar als mezelf.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat praktische, concrete verandering plaatsvindt wanneer ik opzettelijk DOE  wat het beste is en zou zijn voor allen in elke ademhaling in elk moment.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat mensen kwaad worden en me klappen gaan geven in plaats mezelf te realiseren ze onvermijdelijk terugkeren in vergeving en begrip.




Onderneem actie één met je woorden


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb onoprecht met mezelf te zijn in de momenten dat ik met iemand spreek die waarvan ik aanneem invloed kan uitoefenen op mijn werk en dus 'mijn geld'.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat wanneer ik oneerlijk tegen mezelf ben ik mezelf als zelfexpressie van mijn innerlijk gewaarzijn dood.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te durven zeggen dat dat niet kan dat een ander je onzeker maakt of wat dan ook; daar ben je zelf bij, dat vindt plaats door toestemming.



---


Wanneer en als ik mezelf realiseer bang te zijn dat mensen kwaad worden en me klappen gaan geven - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe bang te zijn dat mensen kwaad worden en me klappen gaan geven, omdat ik me realiseer dat ze onvermijdelijk terugkeren in vergeving en begrip. In plaats - ben ik op ieder moment eerlijk tegen mezelf als zelfexpressie van mijn innerlijk gewaarzijn en ben ik in staat om rechtstreeks 'aan te wijzen' wat in anderen aanwezig is.


---




Ik stel mezelf ten doel zodra ik eenmaal zeker weet, dat ik eerlijk ben tegen mezelf en dat ik me gewaar ben van mijn aanvaarde uitdrukking en ik mezelf heb gecorrigeerd in mijn zelfexpressie, ik het punt onthul dat in de ander moet worden gecorrigeerd.


Ik stel mezelf te doel te laten zien dat we het proces van zelfopenbaring als beweging van het zelf door moeten gaan in plaats van de opeenstapeling van effecten in de wereld af te wachten, die we hebben veroorzaakt door gebrek aan zelfgewaarzijn, gebrek aan zelfverantwoordelijkheid en gebrek aan zelfoprechtheid, want als die accumulatie tot een uitbarsting komt, zal in plaats van het zelfgewaarzijn de rampspoed gaan zorgen voor zelfopenbaring en zelfbestuur van onszelf.


Ik stel mezelf ten doel te laten zien dat door middel van vergeving we zulke momenten corrigeren in onszelf en door middel van zelfoprechtheid corrigeren we zulke momenten in onszelf, voordat we onszelf tot uitdrukking brengen. Pas dan drukken we onszelf uit door en als zelfgewaarzijn.




Reacties

Populaire posts