Dag 112 - Niemand heeft een effectieve relatie met iemand of iets

In het bestuderen van Reptilianen - Sex en Relaties in het Bestaan – Deel 5 komt me een punt onder ogen waarover ik me in mijn tienertijd drukmaakte omdat ik het niet begreep dat is dat ouders hun kinderen niet echt (willen) leren kennen wie/zoals ze zijn en dat er geen enkele sprake was van vrijheid van expressie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb in volle omvang te zien, realiseren en begrijpen dat als ik werkelijk fysiek in en als het totale wezen echt doe, dat ‘hier ben ik’ het absolute punt van macht is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb in volle omvang te zien, realiseren en begrijpen dat in deze wereld, iedereen die dit wereldsysteem gewandeld heeft, die relaties ervaren heeft, in wezen de relaties waren met wezens waar we in onze wezenlijkheid niet bij hadden moeten zijn - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb in volle omvang te zien, realiseren en begrijpen dat dit één van de hoofdredenen geworden is waarom de mensheid zo verneukt is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb in volle omvang te zien, realiseren en begrijpen dat vooral in het punt van relaties, waar niemand een effectieve relatie heeft met iemand of iets, een ongelukkige consequentie was in het ontwerp van de geest, het fysiek en het wezen vanuit het perspectief dat de primaire relatie die we de zeerste wezenlijkheid in moesten manifesteren de geest en de hemel was en die kanalisering van de wezenlijkheid van de wezens tot in de geest en hemel, niet veel ruimte liet voor de wezenlijkheid om gekanaliseerd of uitgebreid te worden in meer relaties te omvatten dan dat.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat hoe dat nu vandaag is, is dat mijn geest nog steeds mijn geest is, het nog steeds ik ben, ik heb nog steeds in principe mijn primaire relatie met enkel mezelf en ik moet mezelf leren kennen om echte relaties te hebben/vormen met andere mensen, hetgeen een proces is van hen werkelijk te leren kennen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet in volle omvang toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat we door te bestaan in liefdesrelaties   / geseksualiseerde relaties de hoofdredenen zijn waarom de mensheid verneukt is. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen hoe de geest is opgezet dat wanneer iets schijnbaar op eenzelfde manier voor te lange tijd doorgaat, de geest zich simpelweg zal afsluiten, hetgeen ook een geautomatiseerde functie is die de Reptilianen erin hadden geplaatst, dat is ook waarom de aandachtsspanne zo gelimiteerd is, maar verbeterd kan worden met oefening. 



Ik realiseer me nu dat de Reptilianen er gewoonweg een existentieel programma ingeplant hadden waarin men alleen maar zal kunnen participeren in een bepaalde context of punt of persoon of ervaring voor een bepaalde tijd, omdat dit hele fysieke bestaan in essentie in een constante, continue, monotone richting beweegt en als we concentratie werkelijk altijd hier zouden zijn met dit fysieke bestaan, we ons vragen beginnen te stellen over onszelf, onze posities, dit bestaan, deze wereld, wat er aan gaande is en dingen als dat en dat konden de Reptilianen zich gewoonweg niet veroorloven, letterlijk het veroorloven, omdat ze afhankelijk waren van de menselijke energieproductie door de geest voor hun overleving; dus moesten ze zeker zijn dat we gecontroleerd bleven in het toestel waarmee ze ons controleerden, de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf verwaarloosd te voelen omdat mijn ouders mij niet werkelijk wilden leren kennen of althans geen enkele poging deden om mij te leren kennen, omdat ze als iedereen alleen in relatie tot hun eigen geest bestonden in dit systeem van overleving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het gemis aan werkelijke interesse in mij van mijn ouderskant omgezet te hebben in volledige interesse voor alle mensen/de mensheid buiten mezelf en mezelf in anderen te verplaatsen waardoor ik mezelf niet leefde wie ik ben als leven als één en gelijk als alles, hetgeen dus in wezen de exact zelfde uitkomst geeft als degenen die mij zijn voorgegaan, bestaan als systeem in een systeem van overleving in de geest. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat relaties voordien in dit bestaan energetisch-georiënteerd en voorgeprogrammeerd waren en nu het totale omgekeerde zich aan het manifesteren is omdat die relatie-georiënteerde programma’s of verbindingen niet meer bestaan.   

                
Ik realiseer me nu dat ik niet zo makkelijk mensen leuk zal vinden of vrienden met ze wil worden en ze beter willen leren kennen, omdat ik nu letterlijk ingekeerd ben om enkel mezelf te allen tijden te ervaren, dus tenzij ik mijn eigen relatie met mezelf oplos en corrigeer, is er geen manier waarop ik enige relatie met een ander menselijk wezen kan vormen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik/anderen werkelijk geen enkele relatie heb/hebben met iemand of iets in het bestaan, behalve met de eigen geest en de hemel. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf als kind verwaarloosd te voelen door mijn vader omdat hij zijn dochter niet echt heeft willen leren kennen zoals ik ben door te beginnen met mij vrijheid van expressie te geven. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb boos te worden op mensen die denken een ander echt te kennen terwijl niemand zichzelf echt kent als wie we zijn als leven gelijk en dus een ander niet kunnen kennen, behalve dan het programma dat men afdraait; dit is het proces/reis waarvan we pas aan het begin staan.