Dag 114 - Angst voor Kittens' scherpe Tandjes/Nageltjes: Afscheiding stoppen

Ik ben dankbaar voor de kittens wat ze van mezelf laten zien om mezelf van te verlossen.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor de beten van een kitten in plaats mezelf te realiseren dat ze niet echt hard bijt.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik in de participatie in angst/gedachte mezelf in wezen bijt.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf van mezelf in en als mijn lichaam af te scheiden door angst voor de pijn van het bijten van een kitten te creëeren.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angst te creëeren voor het bijten van een kitten.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat dit gedrag door zal zetten en nog erger kan worden.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb kattig te doen tegen mijn partner omdat hij naar mijn perceptie de energie van de kitten bevestigt door het bijten toe te staan.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb liefde te ervaren voor de kittens in plaats mezelf te realiseren dat liefde in feite angst is en dat ik liefde kan omzetten in dankbaarheid voor de kittens.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat het erg is dat ik de ene kitten leuker vind dan de andere omdat de ene toegankelijker is dan de andere terwijl het er in principe niet toe doet wat ik vind, maar dat ik alles en iedereen assisteer en ondersteun in gezond verstand als de fysieke realiteit.


Ik ben intussen al niet meer bang voor de beten in mijn handen en armen, nu nog hierblijven als de adem als ze op mijn benen/voeten/tenen komt afvliegen.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bevlogen te worden van de angst/gedachte wanneer ze met haar scherpe tandjes al "in de aanslag" op mijn benen/voeten/tenen komt afvliegen.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor de scherpe nageltjes van de andere kitten, omdat ik me er bewust van ben dat zij ze vaker uitzet - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat het bewustzijn een venijnige creatie is.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor fysieke schade/schade aan mijn lichaam in plaats mezelf te realiseren dat elke angst/gedachte het fysiek bombardeert en zelf vernietigt.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat gedachten de wezenlijke stof/substantie en manifestatie van het menselijk fysieke lichaam verandert en hoe dit impact van gedachten op/in het fysiek mijn leven beïnvloed in deze wereld.




Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik bang ben voor de scherpe tandjes/nageltjes van de kittens - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe bang te zijn voor de scherpe tandjes/nageltjes van de kittens, omdat ik mezelf realiseer dat angst een programma is dat ik zelf creëer. In plaats - breng ik mezelf terug naar mezelf in en als de adem en stuur ik mezelf hier te blijven in en als het fysiek.




Ik stel mezelf ten doel de afscheiding van het fysiek te stoppen.