Dag 119 - Spreken + denken = woordengebruik om anderen te bedriegen

 
 
Een persoon die spreekt en denkt zal woorden gebruiken om anderen te bedriegen --de woorden zullen nooit in elk opzicht gelijk zijn aan de gedachte omdat de persoon slechts een karakter is om voorop te komen.
                                                                                         ~ Bernard Poolman


Het punt van de staat van niet-denken realiseerde ik me aan het einde van de middelbare school, maar hield dit voor mezelf totdat ik dit weer bij Desteni tegenkwam. Dus nu terug naar zelf als de ongeschonden staat door zelfvergeving in zelfeerlijkheid.







Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb, om in eenheid en gelijkheid met en als Leven, energie en substantie, de geest en het fysiek, van den beginne tot nu de ware aard van spreken en denken om anderen te bedriegen te zien, realiseren en begrijpen.
 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te spreken en denken om anderen als mezelf te bedriegen.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wanneer ik spreek te denken in plaats mezelf hier als hier uit te drukken als zelf als één en gelijk als alles.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb wanneer ik spreek te denken over wat de ander zegt in plaats te pushen/doen wat het beste is voor alle leven.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een wereld te gecreëerd te hebben waarin we denken dat we filosofen nodig te hebben om het denken te 'doorzien' in plaats te realiseren/doorzien dat het denken vanaf den beginne een overlevingssysteem in en als de geest is dat ons wordt aangeleerd om als slaaf van de maatschappij te kunnen functioneren.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat het denken werkelijk doorzien inhoudt door het denken heen te zien dat het een façade is en achter deze façade het fysieke hier te zien zoals het is.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn te spreken dat het denken gelijk is aan ego.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor leeghoofd te worden uitgemaakt en afgewezen te worden in het systeem.


---


Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik denk en spreek - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe dat ik denk en spreek, omdat ik mezelf realiseer dat ik woorden gebruik om anderen te bedriegen en dus mezelf. In plaats - maak ik mezelf stil in mezelf en spreek ik als wie ik ben als alles en iedereen.


---


Ik stel mezelf ten doel aan te tonen dat denken verliesangst en doodsangst is dat ons weerhoudt om een staat van niet-denken binnen te gaan.


Ik stel mezelf ten doel aan te tonen dat we denken gelijkgesteld hebben aan leven en onze levens gedefinieerd hebben als denken.





Reacties

Populaire posts