Dag 126 - Dagje weg: Aan de kant/in de berm van de weg beland

Vandaag gingen mijn partner en ik - in het kader van wat samen doen - naar zee rijden met de brommer. Dat vinden we leuk, een middagje toeren over (houten) bruggetjes, via slingerweggetjes langs dijken en oude molens door oer-Hollandse dorpjes, lekker traag, alles op het gemakkie totdat we ergens na een half uur de brommer ermee ophield. Was het toch de benzine? Terwijl ik op de vraag van mijn partner of hij moest tanken nee had gezegd; blijkt de benzine toch op. Dus ik stap af en ga staan te ademen totdat de brommer even aan de praat gaat zodat H terug kan rijden naar de pomp, die we konden zien vanaf waar we stonden. Na een kwartier aanstarten reed H. 'm op en neer naar de pomp.

Intussentijd was ik in het gras in de berm gaan zitten tijdens dat H. tanken was. Er kwamen angst/gedachten/herinneringen omhoog die ik nog niet adequaat verwijderd heb en nog opgeslagen zijn in mijn lichaam. Ik heb ze terplekke vergeven, maar hier ga ik ze uitschrijven omdat ze me de afgelopen 7 jaar enorm beheerst/bezeten hebben..


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb backchat toe te staan in en als mezelf, de onmiddelijke reactie in gedachte, emotie, voelen, lichaamstaal, spreken, handelen hetgeen angsten reflecteert onder de dekmantel van eigengerechtigdheid, woede, superioriteit, geharrewar, oordeel, eigenbelang, ego, roddel, afschuw, walging, liefde, verlichting om te rechtvaardigen dat geen verandering nodig is om te omarmen wat het beste is voor alle leven.

 
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te hebben angsten/ gedachten/herinneringen na een cluster van voorvallen 7 jaar geleden zo ingeworteld/ vastgegroeid te hebben in mijn lichaam dat ze me nog steeds beheersen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te hebben angsten/
gedachten/herinneringen te hebben gecreeërd alsof die mij ergens in zouden ondersteunen -  dus vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te hebben de macht aan het ego/overleving in de geest te hebben overgelaten in plaats zelf het zelfsturende principe van mezelf te zijn.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te hebben nog lichtelijk in paniek te raken dat mijn partner een tijd weg zal zijn en ik in de berm moet zitten, niet wetende hoe lang hij weg blijf, terwijl ik in de berm zitten in wezen heel prettig vindt.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf veel te veel verlaten te hebben op mijn partners de afgelopen 15 jaar.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard te hebben bang te zijn voor de honden die ik hoor blaffen op de boerenerven, dat ze op me af zullen komen en in mijn vlees gaan bijten, me gaan verscheuren - een angst die ik als kind/tiener heb opgebouwd tijdens het door achteraf gebieden te fietsen toen honden achterme aanrenden naar mijn benen happend en er niemand was om die honden terug te fluiten - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf terug te fluiten die hier terug te komen in de adem mezelf fysiek toepassend als praktisch gezond verstand van leven.

 

 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat een man met kwade bedoelingen mij komt aanspreken als ik daar zo alleen in de berm en hij boos wordt dat ik niet meega in zijn avances.

 

 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het gevoel/de gedachte te hebben dat ik er niet mag zijn in plaats mezelf te realiseren dat het een trucage van de geest is het gevoel/de gedachte te geven dat ik niet overal mag zijn en zitten.

 

 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat het de opzet van de geest/het bewustzijnssysteem is om mezelf hier niet als leven als alles als één en gelijk te realiseren en dus me te laten ervaren dat ik hier niet mag zijn.

 

 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb boos/geïrriteerd te raken van hoe de mensen (naar mij) kijken als ik ergens zit of sta waar normaliter geen mensen zitten of staan in plaats mezelf te realiseren dat ik in irritatie en/boosheid mezelf aan het manipuleren ben en wel mijn lichaam manipuleer/beschadig in de ervaring van irritatie en/of boosheid - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het kijken van mensen naar me persoonlijk te hebben gemaakt en dit te interpreteren als goed of fout, een go(e)dkeuren of afke(u)ren.

 

 

 

 

 

Ik stel mezelf ten doel te worden als alles dat hier is in feite.

 

 

Ik stel mezelf ten doel mijn lichaam verder te reinigen/wassen/zuiveren van herinneringen/programmeringen door de toepassing van zelfvergeving in zelfoprechtheid, ademen en schrijven.

 

 

 

 

 

 

Backchat is de onmiddelijke reactie in gedachte, emotie, voelen, lichaamstaal, spreken, handelen dat angsten reflecteert onder de dekmantel van eigengerechtigdheid, woede, superioriteit, geharrewar, oordeel, eigenbelang, ego, roddel, afschuw, walging, liefde, verlichting om te rechtvaardigen dat geen verandering nodig is om te omarmen wat het beste is voor alle leven. ~ Bernard Poolman