Dag 146 - Afkicken van mijn relatie met mijn Xxxxx
Na het lezen van de blog van Cerise Poolman - Activist's Journey to Life - Day 160: Love is in the Air wil ik hier een aantal punten in mezelf adresseren. Gisteren deed ik een paar uitspraken die ik dien te corrigeren om mezelf niet steeds te blijven onderdrukken in gedachten/gevoelens/emoties.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik mezelf onderdruk in het ventileren van gedachten, gevoelens en emoties.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verslaafd te zijn geraakt aan de relatie met mijn ex.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik verslaafd ben aan mijn ex op zich in plaats mezelf te realiseren dat ik als mijn geest verslaafd is aan de RELATIE met mijn ex, omdat ik mezelf realiseer dat de mensengeest bestaat bij de gratie van relaties met dingen/mensen als energiebronnen om zichzelf steeds op te laden aan/via gedachten/gevoelens/emoties die via deze lijntjes ervaren worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken/zeggen dat mijn ex de tofste mens is die ik ooit ontmoet heb in plaats mezelf te realiseren dat gedachtes leugens zijn en mijn zelfwaarde vernietigt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de aandacht = energie die ik van mijn ex kreeg heel fijn te vinden in plaats te realiseren dat het ingevolge heeft dat mijn hersenen overstromen met hormonen en elektrische ladingen die de gedachte intensifieert "mijn ex is de tofste mens die ik ooit ontmoet heb" en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf aandacht van een ander nodig te hebben in plaats mezelf aandacht te schenken en te stoppen een ander boven me te stellen als leuker en interessanter.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat als ik mezelf opkik met/door iets buiten mezelf ik ook weer moet afkikken, omdat ik me realiseer dat het eeuwige perpetuum mobile van de geest/energie zo functioneert, van omhoog naar omlaag, van omhoog naar omlaag, enzovoort.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf zo erg gehecht te hebben aan mijn ex dat ik er verdrietig van word dat hij drie maanden naar het buitenland gaat - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb gehechtheden te hebben ontwikkeld met mensen/dingen buiten mezelf in plaats van hier te staan, alleen, stevig als alles als één en gelijk in praktisch gezond verstand te doen wat het beste is voor alle leven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik in een gedachte als "mijn ex is de tofste mens die ik ooit ontmoet heb" altijd zelf het middelpunt ben - en niet degene die ik liefheb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat wanneer de Persoonlijkheid activeert ik in de geest "mezelf verbeeld op te staan", maar fysiek ineenkrimp.
Wanneer en als ik mezelf realiseer te denken/zeggen dat mijn ex de tofste mens is die ik ooit ontmoet heb - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe te denken/zeggen dat mijn ex de tofste mens is die ik ooit ontmoet heb, omdat ik mezelf realiseer dat ik een gedachte een persoonlijkheid activeert. In plaats - focus ik mezelf op de adem en creëer ik zelf-stabiliteit hier in gewaarwording van mezelf als leven gelijk.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik mezelf onderdruk in het ventileren van gedachten, gevoelens en emoties.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verslaafd te zijn geraakt aan de relatie met mijn ex.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik verslaafd ben aan mijn ex op zich in plaats mezelf te realiseren dat ik als mijn geest verslaafd is aan de RELATIE met mijn ex, omdat ik mezelf realiseer dat de mensengeest bestaat bij de gratie van relaties met dingen/mensen als energiebronnen om zichzelf steeds op te laden aan/via gedachten/gevoelens/emoties die via deze lijntjes ervaren worden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken/zeggen dat mijn ex de tofste mens is die ik ooit ontmoet heb in plaats mezelf te realiseren dat gedachtes leugens zijn en mijn zelfwaarde vernietigt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de aandacht = energie die ik van mijn ex kreeg heel fijn te vinden in plaats te realiseren dat het ingevolge heeft dat mijn hersenen overstromen met hormonen en elektrische ladingen die de gedachte intensifieert "mijn ex is de tofste mens die ik ooit ontmoet heb" en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb mezelf aandacht van een ander nodig te hebben in plaats mezelf aandacht te schenken en te stoppen een ander boven me te stellen als leuker en interessanter.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat als ik mezelf opkik met/door iets buiten mezelf ik ook weer moet afkikken, omdat ik me realiseer dat het eeuwige perpetuum mobile van de geest/energie zo functioneert, van omhoog naar omlaag, van omhoog naar omlaag, enzovoort.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf zo erg gehecht te hebben aan mijn ex dat ik er verdrietig van word dat hij drie maanden naar het buitenland gaat - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb gehechtheden te hebben ontwikkeld met mensen/dingen buiten mezelf in plaats van hier te staan, alleen, stevig als alles als één en gelijk in praktisch gezond verstand te doen wat het beste is voor alle leven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik in een gedachte als "mijn ex is de tofste mens die ik ooit ontmoet heb" altijd zelf het middelpunt ben - en niet degene die ik liefheb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat gedachte komt van een Persoonlijkheid - dat er een/enkele specifieke gedachten zijn die een Persoonlijkheid activeren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat wanneer de Persoonlijkheid activeert ik in de geest "mezelf verbeeld op te staan", maar fysiek ineenkrimp.
---
Wanneer en als ik mezelf realiseer te denken/zeggen dat mijn ex de tofste mens is die ik ooit ontmoet heb - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe te denken/zeggen dat mijn ex de tofste mens is die ik ooit ontmoet heb, omdat ik mezelf realiseer dat ik een gedachte een persoonlijkheid activeert. In plaats - focus ik mezelf op de adem en creëer ik zelf-stabiliteit hier in gewaarwording van mezelf als leven gelijk.
--
Ik stel mezelf ten doel gedachten over iemand/iets gewaar te worden om ze te kunnen stoppen/vergeven en mezelf te focussen op wat het beste is voor de wezens waarvan ik hou.
Ik stel mezelf ten doel alle relaties die ik met dingen/mensen buiten mezelf heb te onderzoeken en ervan af te kicken om mezelf uit te lijnen met de fysieke realiteit zodat/totdat er geen gehechtheden meer bestaan t.o.v. iets of iemand.
Ik stel mezelf ten doel de patronen/(relatie)persoonlijkheden waarin ik besta te doorbreken door, met en in de adem en stabiliteit mezelf gelijk te maken als alles dat bestaat als aarde als leven in eenheid en gelijkheid.
Reacties
Een reactie posten