Dag 147 - Relatiepersoonlijkheden en relatiescenario's
Vissen naar wat er achter de plaatjes schuilgaat..
Vanochtend speelde weer een scenario uit dat we hier al tig keer hebben herhaald. Ik zie vanochtend op een gegeven moment mijn partner de poesjes een beetje brokjes bijgeven, terwijl ze twee uur daarvoor al brokjes hebben gehad. Dus ik vraag hem wat hij aan het doen is. We hadden nl. afgesproken dat we ze 22 gram per poesje per maaltijd zouden geven, dus daar ga ik van uit dat die afspraak staat. Hij zegt ik geef de poesjes nog wat 'korreltjes', waarop ik vraag: "Nee wat ben je echt aan het doen? Want dat je brokjes geeft zie ik je doen, dus dat is nutteloze informatie". En dit 'vraag-en-antwoord-gesprek' herhalen we tot drie maal toe exact zo. De jaren daarvoor bleef ik veeeel langer doorvragen, maar heb deze fuck al weten te reduceren tot drie. Dus hoezo stoot een ezel (ik) zichzelf maar twee keer aan eenzelfde steen?
Onze fysieken 'bewegen' zich ook mee in dit kat en muisspel doordat mijn partner lichamelijk zich 'naar achteren' beweegt en ik 'naar voren' kom/buig. Op een gegeven moment loopt hij zelfs gewoon weg. Deze keer zonder al te kwaad te worden vraag ik of hij tergukomt en wil uitleggen wat hij aan het doen is achter het plaatje dat ik zie en blijkt dat hij in de ochtend die hoeveelheid aan die katjes heeft gegeven en dat deze toevoegingen daarmee bovenop hun quantum is - een overvoeden in wezen en niet het beste voor die diertjes.
Gisteren merkte ik ook dat als ik dacht dat we een afspraak ergens over hadden die dan ook uitvoerden, maar dit is niet zomaar de werkelijkheid. Ik ga er dus maar vanuit dat aan de afspraken gehouden wordt die altijd uit mij voortkomen en ik me er dus aan houdt om mezelf niet te compromitteren, maar dat wil niet zeggen dat een ander dat ook doet. Deze (zelf)sabotage wordt me nu pas duidelijk en begrijp ik ook dat in het Desteni onderwijs en m.n. de overgang te maken van relaties naar zelfovereenkomsten alles op papier moet worden gezet wat we verstaan onder woorden en afspraken enzovoort enzovoort. Wat een domoor ben ik om maar te geloven dat de huishoudelijke afspraken onverwijld nagekomen worden. Een man een man een woord een woord, ho maar! Actie ondernemen als één met je woorden, ho maar!
Dit geestesconstruct in mijn geest/lichaamrelatie zit ingewikkelder in elkaar - meer punten - want er is een lijn te trekken naar mijn relatie met mijn vader en broer hierin, waarom ik zo resoneer in dit gebeuren. Hetzelfde gebeurt nl. waar mijn vader vaak vroeg "wie dit of dat gedaan had" in en om het huis, waarbij mijn broer meestal niet thuis gaf. Wat ik deed als het "niet opgelost" werd is dat ik in mijn hoofd "de schuld" op me nam hetgeen een enorme toegestane bullshit in mezelf was, omdat schuld een verdraaiing van de geest is waar ik simpelweg bang was dat dat anders (= zonder dat ik bang was) in de lucht bleef hangen, wat dus in mijn geest/hoofd is. Gebruik ik Angst als controle! Waardoor ik medeverantwoordelijk was/ben voor het voortzetten van deze schuldhuishouding in mezelf als in de wereld in plaats direct en zelfeerlijk te zijn met elkaar. Maar dit werk ik op een andere tijd verder uit.
Om alles terug te halen naar mezelf: ik was bewust = bang dat de katjes te veel eten krijgen en leg daardaar mijn vuur aan de schenen van een ander. Tijd om mezelf te veranderen.
Zelfvergevingen volgen..
Vanochtend speelde weer een scenario uit dat we hier al tig keer hebben herhaald. Ik zie vanochtend op een gegeven moment mijn partner de poesjes een beetje brokjes bijgeven, terwijl ze twee uur daarvoor al brokjes hebben gehad. Dus ik vraag hem wat hij aan het doen is. We hadden nl. afgesproken dat we ze 22 gram per poesje per maaltijd zouden geven, dus daar ga ik van uit dat die afspraak staat. Hij zegt ik geef de poesjes nog wat 'korreltjes', waarop ik vraag: "Nee wat ben je echt aan het doen? Want dat je brokjes geeft zie ik je doen, dus dat is nutteloze informatie". En dit 'vraag-en-antwoord-gesprek' herhalen we tot drie maal toe exact zo. De jaren daarvoor bleef ik veeeel langer doorvragen, maar heb deze fuck al weten te reduceren tot drie. Dus hoezo stoot een ezel (ik) zichzelf maar twee keer aan eenzelfde steen?
Onze fysieken 'bewegen' zich ook mee in dit kat en muisspel doordat mijn partner lichamelijk zich 'naar achteren' beweegt en ik 'naar voren' kom/buig. Op een gegeven moment loopt hij zelfs gewoon weg. Deze keer zonder al te kwaad te worden vraag ik of hij tergukomt en wil uitleggen wat hij aan het doen is achter het plaatje dat ik zie en blijkt dat hij in de ochtend die hoeveelheid aan die katjes heeft gegeven en dat deze toevoegingen daarmee bovenop hun quantum is - een overvoeden in wezen en niet het beste voor die diertjes.
Gisteren merkte ik ook dat als ik dacht dat we een afspraak ergens over hadden die dan ook uitvoerden, maar dit is niet zomaar de werkelijkheid. Ik ga er dus maar vanuit dat aan de afspraken gehouden wordt die altijd uit mij voortkomen en ik me er dus aan houdt om mezelf niet te compromitteren, maar dat wil niet zeggen dat een ander dat ook doet. Deze (zelf)sabotage wordt me nu pas duidelijk en begrijp ik ook dat in het Desteni onderwijs en m.n. de overgang te maken van relaties naar zelfovereenkomsten alles op papier moet worden gezet wat we verstaan onder woorden en afspraken enzovoort enzovoort. Wat een domoor ben ik om maar te geloven dat de huishoudelijke afspraken onverwijld nagekomen worden. Een man een man een woord een woord, ho maar! Actie ondernemen als één met je woorden, ho maar!
Dit geestesconstruct in mijn geest/lichaamrelatie zit ingewikkelder in elkaar - meer punten - want er is een lijn te trekken naar mijn relatie met mijn vader en broer hierin, waarom ik zo resoneer in dit gebeuren. Hetzelfde gebeurt nl. waar mijn vader vaak vroeg "wie dit of dat gedaan had" in en om het huis, waarbij mijn broer meestal niet thuis gaf. Wat ik deed als het "niet opgelost" werd is dat ik in mijn hoofd "de schuld" op me nam hetgeen een enorme toegestane bullshit in mezelf was, omdat schuld een verdraaiing van de geest is waar ik simpelweg bang was dat dat anders (= zonder dat ik bang was) in de lucht bleef hangen, wat dus in mijn geest/hoofd is. Gebruik ik Angst als controle! Waardoor ik medeverantwoordelijk was/ben voor het voortzetten van deze schuldhuishouding in mezelf als in de wereld in plaats direct en zelfeerlijk te zijn met elkaar. Maar dit werk ik op een andere tijd verder uit.
Om alles terug te halen naar mezelf: ik was bewust = bang dat de katjes te veel eten krijgen en leg daardaar mijn vuur aan de schenen van een ander. Tijd om mezelf te veranderen.
Zelfvergevingen volgen..
Een zelfde iets heb ik met dat mijn 'regels' over het gebruik van bijv mijn gereedschap gewoon geschonden worden - ondanks mijn duidelijkheid hierin.
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat ik ervan uit mag gaan dat iemand die gebruik maakt van mijn spullen, daar volgens mijn, duidelijk uitgesproken, regels mee omgaat, of de persoon het nou onzin vindt of niet.
Dat gebeurt echter niet
Normaal gesproken kan ik dan mijn gereedschap opbergen en zeggen nee, je mag het niet gebruiken. Maar in een samenleef-constructie kan de ander gewoon het gereedschap alsnog pakken. Damn, ik weet (nog) niet hoe hier mee om te gaan. Ik was een blog aan het schrijven hierover, maar strand op dit punt. Bepaald een blinde vlek :)