Dag 154 - Koken en angst voor (te) gaar eten

Denkfout? Denken is de fout.

Ik had de kookbeurt voor zes personen en besloten een prei-ovenschotel te maken. Er was ruim tijd voor de voorbereiding totdat ik uit angst voor te gare prei bedacht de aardappels heel kort te moeten voorkoken en deze dus als schijfjes met de prei in de oven gaar moesten worden. Ineens duurde de hele onderneming nu veel langer nu ik geen 'standaard' gestampte aardappelen met melk had gemaakt zodat de schotel zeker in een half uur gaar geworden zou zijn geworden door de vloeistof. Uitkomst was dat de prei-gehakt-fetaschotel net te rauw was lol.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te participeren in een polariteit van (te) gaar en niet-gaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat door de angst dat voedsel en met name groenten overkookt/overgaar is ik automatisch het tegengestelde van een niet-gare schotel creëer.

 

 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te compromitteren door niet vooraf zeker te zijn over de bereidingswijze van het eten, maar vertrokken te zijn vanuit het punt van twijfel over hoe het eten te bereiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb onzekerheid te ervaren naar anderen of het eten wel zal smaken in plaats mezelf te realiseren dat het zal voeden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb schaamte te ervaren dat ik het eten niet op orde heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken/vrezen dat ik onvoldoende nutriënten binnenkrijg op een dag.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf en mijn lichaam niet te vertrouwen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn lichaam zo uitgeput te hebben door het denken/de geest/energie dat ik heel angstig ben om onvoldoende voeding binnen te krijgen.

 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de fysieke behoefte aan groenten tot een manifestatie van energie/obsessie/bewustzijn te hebben gecreëerd.

 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in allerlei gedachten te gaan voor/tijdens/na het koken.



Wanneer en als ik mezelf realiseer dat ik bang ben om groenten te overkoken en niet voldoende nutriënten binnen te krijgen - stop ik en adem ik - ik sta mezelf niet toe bang te zijn om groenten overgaar te maken, omdat ik mezelf realiseer dat ik in de participatie in angst mezelf als leven compromitteer. In plaats - ben ik stabiel hier en bouw ik zelfvertrouwen in en als mezelf in het maken van eten voor de groep.

 

Ik stel mezelf ten doel te stoppen te participeren in de angst voor wat anderen denken.

 

 

Ik stel mezelf ten doel mezelf zeker te maken over hoe ik het eten wil bereiden.
 

Ik stel mezelf ten doel de geest praktisch te gebruiken om te plannen en simpel de volgorde te wandelen van het fysieke proces van koken.

Ik stel mezelf ten doel het denken te stoppen omdat ik mezelf realiseer dat ik het denken niet nodig heb om te doen/werken met wat hier is.


Ik stel mezelf ten doel gezond ('physical sound') te worden door gedachten te stoppen/verwijderen door het proces van schrijven, zelfvergeven en zelfcorrectie.