Dag 164 - Verslaving aan de energie van het denken stoppen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik iets fout doe als iemand kijkt.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb verslaafd te zijn aan de energie van het denken.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te schamen om te uiten dat denken overbodig is.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor leeghoofd uitgemaakt te worden.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat ik verstoten wordt wanneer bekend wordt dat ik het denken stop.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik in het denken/de energie van het denken mezelf als wie ik ben als leven verstoot, omdat ik mezelf realiseer dart denken niet is wie ik ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn raar te worden gevonden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat het denken een systeem is dat is aangeleerd door deGENEN die ons zijn voorgegaan en dat het wereldsysteem aan elkaar hangt van de energie van ons denken.



Niet denken, maar doen.

　
Ik ga niet dood als ik stop met denken.
 


Als/wanneer iemand naar me kijkt heb ik niets fout/verkeerd gedaan.


Wanneer ik denk dat iemand over me denkt, ben ik mezelf aan het kutten en stop ik.


Ik begrijp dat ik verslaafd ben aan de energie van het denken en ik geef mezelf permissie te stoppen met denken.


Ik zal wanneer ik kan en opmerk dat ik aan het denken ben onmiddelijk iets fysieks doen om mezelf te herinneren dat het denken niet is wie ik ben.


Ik realiseer me dat stoppen met denken niet moeilijk is tenzij ik wil geloven dat het moeilijk is.


Het besluit is mijnes in elke adem.


Ik zal niet langer iets betekenis geven in mijn gedachte dat me verkeerd/fout maakt.