Dag 282 Solliciteren en Hoe Ik Mijn Eigen Graf Graaf

Van de week ben ik benaderd voor een baantje als postbezorger. Gisteren belde degene van het uitzendbureau me over de verdere gang van zaken waarbij ik het nodig vond om uitspraken te laten vallen als dat we slaven zijn. Toen hij dat ontkende als dat hij het er niet mee eens was gooide ik nog wat olie op het vuur en refereerde ik aan mijn politieke activiteiten om dingen te veranderen. Deze persoon was not amused en deelde me dat dan ook mee in de vorm van de vraag of ik wel gemotiveerd was voor het baantje. Hij kon het niet met elkaar rijmen dat ik die baan wel wilde en toch deze 'denkbeelden' had. Hij zou vandaag wel zien ergo testen wat mijn motivatie was waarop in mij een angst ontstond over het gesprek dat ik vanmiddag met hem ging voeren. 

Ik zat dus in mijn geengageerde karakter dat me niet dient, want wat voor zin heeft het aan iemand die volledig in en van het systeem is dergelijke zaken mee te delen. Oftewel, realiseerde ik me na het luisteren van Het Ontwerp van Verliesangst dat we beiden zoals iedereen in de wereld bestaan in en als angst voor verlies. Ook in Bernard's blog Waarom Stel Je Geen Vraagtekens bij de Autoriteit van God kwam dit punt naar voren. Mijn motivatie dergelijke uitspraken te doen komt vanwege angst voor verlies van geld en dit uit ik als kwaadheid in mijn toon/woordkeuze op het lage loon dat ik ga 'verdienen' en de uitbuiting van de werknemers/mensen in het algemeen. Via slinkse wegen wordt het zo in elkaar gezet dat zgn. flexwerkers steeds minder verdienen en de winst van de bedrijfselite gemaximaliseerd wordt.

"De origine van onze hele existentie, onze hele natuur is van angst voor verlies. Door een uitlaat van specifieke uitdrukkingen begonnen we te creëeren - de creatie waarin we ons momenteel bevinden. Het startpunt van het allereerste begin tot waar we vandaag zijn is angst voor verlies."

Uit The Design of Fear of Loss MP3 www.eqafe.com

Door mijn specifieke uitdrukkingen begon ik dus te creëeren. En dit moet/wil ik echt stoppen, want de backchat die ik later gister ervoer is bezeten van de angst hoe het weer recht te breien. Dan moet ik weer in een andere persoonlijkheid kruipen om wat ik zelf gecreëerd heb uit te balanceren. Het resultaat was er wel naar want de intercedent bevond me 'veel positiever'; ik besef dat deze verwikkelingen niet nodig waren geweest als mijn startpunt niet vanuit angst/ego was. En ik hield me ook stil door niet te zeggen dat dat in feite niets over mij zei maar over hemzelf doordat hij niet meer met het 'negatieve' in zichzelf geconfronteerd werd in/als reactie op mijn woorden. Ik was dus in mijn beminnelijke karakter gestapt nadat ik merkte dat mijn eigen creatie me veel energietoevloed in mijn lichaam gaf en me zeer instabiel maakte. Dat is geen leven. Ik zag de fout in die ik mijn hele leven al maak. Dus zo goed als ik kon grondde ik de energie op het station en daarna om tot een fatsoenlijk gesprek in eenheid en gelijkheid met deze persoon te komen. 

Ik weet nog dat mijn vader me 'verweet' een volksopruier te zijn lol. Dus, de oplossing is dat ik niet elke keer dit graf voor mezelf graaf en stop als een schreeuwende/bezetene in de woestijn (geest) te bestaan. Ik adem, ben stil en weet dat ik God ben.

Ik doe wat het beste is voor alle leven als een daad van God...


Wordt vervolgd.