Dag 289 Pijn en Ongemak van Te Lang achtereen Zitten | Praktische Oplossing/Zelfbeloning
Dit is het vervolg op blog
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hier lang mee te lopen / zitten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te lang achtereen te zitten werken/studeren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat de pijn in het gebied onder mijn billen zozeer doet dat ik niet meer kan zitten om te bloggen of iets.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb wanhopig te worden dat ik zo slecht kan zitten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb wanhoop te verbinden aan dat ik slecht kan zitten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat de pijn in mijn heupen, rug en billen nooit meer overgaat.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik de pijn in mijn heupen, rug en billen niet kan transcenderen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te schamen dat ik zo'n pijn onder mijn billen heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de herinnering van pakken slaag op mijn billen te krijgen te verbinden met de pijn onder mijn billen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat uren achtereen zitten slecht is voor het menselijk fysieke lichaam.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb het gezonde verstand van leven te zien dat ik op tijd in mijn fysiek moet komen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de tijd te vergeten wanneer ik aan de computer werk.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb überhaupt de tijd te vergeten wanneer ik druk bezig ben met iets.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gewoon te zijn geworden in de loop van de jaren lang achtereen te zitten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zo lang ik me kan herinneren moeite te hebben met zitten - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vereenzelvigd te hebben met de uitspraak "ik heb geen rust in mijn kont" hetgeen van mijn moeder's kant als een fysieke manifestatie werd beleefd.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb altijd maar bezig te zijn en mezelf geen rust/pauze te gunnen omdat ik dat zo gecopieerd heb van mijn moedersysteem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet eerder toegestaan en aanvaard heb een laptopsteun te kopen dat mijn lichaam in staat stelt rechtop te blijven zitten.
Zelfbeloning:
Ik realiseer me dat de geest wil me dat niet echt realiseren want de geest heeft weerstand tegen fysieke activiteiten en wil mij helemaal voor zichzelf.
Ik geef mezelf permissie te werken met een timer de komende tijd zodat ik mijn lichaam de kans ga geven te ontlasten van het zitten.
Ik geef mezelf permissie pauze te nemen en niet te gaan denken dat ik mijn to do stuuf niet af krijg.
Dag 288 Verandering: Maximaal 45 minuten Zitten en 15 Minuten 'Pauze'
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hier lang mee te lopen / zitten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te lang achtereen te zitten werken/studeren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat de pijn in het gebied onder mijn billen zozeer doet dat ik niet meer kan zitten om te bloggen of iets.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb wanhopig te worden dat ik zo slecht kan zitten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb wanhoop te verbinden aan dat ik slecht kan zitten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat de pijn in mijn heupen, rug en billen nooit meer overgaat.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik de pijn in mijn heupen, rug en billen niet kan transcenderen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te schamen dat ik zo'n pijn onder mijn billen heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de herinnering van pakken slaag op mijn billen te krijgen te verbinden met de pijn onder mijn billen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat uren achtereen zitten slecht is voor het menselijk fysieke lichaam.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb het gezonde verstand van leven te zien dat ik op tijd in mijn fysiek moet komen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de tijd te vergeten wanneer ik aan de computer werk.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb überhaupt de tijd te vergeten wanneer ik druk bezig ben met iets.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het gewoon te zijn geworden in de loop van de jaren lang achtereen te zitten.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zo lang ik me kan herinneren moeite te hebben met zitten - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf vereenzelvigd te hebben met de uitspraak "ik heb geen rust in mijn kont" hetgeen van mijn moeder's kant als een fysieke manifestatie werd beleefd.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb altijd maar bezig te zijn en mezelf geen rust/pauze te gunnen omdat ik dat zo gecopieerd heb van mijn moedersysteem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet eerder toegestaan en aanvaard heb een laptopsteun te kopen dat mijn lichaam in staat stelt rechtop te blijven zitten.
Zelfbeloning:
Ik realiseer me dat de geest wil me dat niet echt realiseren want de geest heeft weerstand tegen fysieke activiteiten en wil mij helemaal voor zichzelf.
Ik geef mezelf permissie te werken met een timer de komende tijd zodat ik mijn lichaam de kans ga geven te ontlasten van het zitten.
Ik geef mezelf permissie pauze te nemen en niet te gaan denken dat ik mijn to do stuuf niet af krijg.
Reacties
Een reactie posten