Dag 290 De Relatie van Angst voor Kou en Pijn uit Kou
Zeer eigenaardig dat ik niet eerder over angst voor kou heb geschreven. Zo immens was ie dus dat ik er geeneens fatsoenlijk naar kon kijken, laat staan loslaten/transcenderen. Ik heb deze angst als een obsessie nu toch wel zo'n zes jaar. Doordat ik momenteel een baantje als postbezorger heb zal ik toch moeten leren mezelf te vertrouwen dat ik mezelf onderweg warm kan houden. Vandaag had ik het tijdens de lange tijd buiten voor het eerst niet koud en ook zag ik dat de angst voor kou miniem was. Mijn angst in de geest voor de kou immers creëert feitelijk de kou in en als mijn lichaam.
Het is met energie - in dit geval - de energie van angst zo dat we erin ondergedompeld zijn en er niet sec naar kunnen kijken. Nu ik ervan loskom kan ik mezelf veel beter reguleren in/als mijn lichaam gelijk.
Hierin was ik ook bang voor zweet want als kou bij nattigheid komt betekent dat narigheid. Althans zo zijn deze angsten in me geprogrammeerd als kind. Zo droeg ik bijvoorbeeld twee stuks ondergoed, een onderbroekje en een overbroekje, want "je kon blaasontsteking krijgen van kou". Nu kan kou dat nooit op zich, het is wie we zijn binnen die kou.
Ik vermoed dat mijn angst voor kou in grote mate afkomstig is van mijn ouders via onbewuste inprenting, mijn ouders die beiden als kind de oorlog/oorlogswinter meemaakten. En zoals Bernard Poolman ook zei dat wij hier door de wereldoorlogen behoorlijk de luk (fucked) zijn tot op de dag van vandaag. Ik zie nu dat ik eerst gelijk moet leren staan aan de ervaring/informatie/energie in me van kou in plaats van door angst als controle mezelf in de greep van kou te houden. Ik zie dat ik het mezelf heel kwalijk neem dat ik niet gemakkelijker door deze angst heen ben kunnen wandelen.
Ik wil toch weer eens met mijn ouders gaan spreken over hoe zij zichzelf ervaarden in relatie tot kou en dan m.n. wat betreft hun ervaringen/gedachten/gevoelens/emoties in de oorlogswinter om zo meer te leren over mezelf. Ik was altijd geïnteresseerd in mijn ouders' ervaringen o.a. maar ze wilden er niet veel over loslaten; nu kan ik anders gaan luisteren en zien doordat ik mezelf gewaar word van mezelf als mijn ouders. Om zo zelf te veranderen, uit de fibonaccispiraal te komen en uit te breiden om te worden als alles dat hier feitelijk is.
Het is met energie - in dit geval - de energie van angst zo dat we erin ondergedompeld zijn en er niet sec naar kunnen kijken. Nu ik ervan loskom kan ik mezelf veel beter reguleren in/als mijn lichaam gelijk.
Hierin was ik ook bang voor zweet want als kou bij nattigheid komt betekent dat narigheid. Althans zo zijn deze angsten in me geprogrammeerd als kind. Zo droeg ik bijvoorbeeld twee stuks ondergoed, een onderbroekje en een overbroekje, want "je kon blaasontsteking krijgen van kou". Nu kan kou dat nooit op zich, het is wie we zijn binnen die kou.
Ik vermoed dat mijn angst voor kou in grote mate afkomstig is van mijn ouders via onbewuste inprenting, mijn ouders die beiden als kind de oorlog/oorlogswinter meemaakten. En zoals Bernard Poolman ook zei dat wij hier door de wereldoorlogen behoorlijk de luk (fucked) zijn tot op de dag van vandaag. Ik zie nu dat ik eerst gelijk moet leren staan aan de ervaring/informatie/energie in me van kou in plaats van door angst als controle mezelf in de greep van kou te houden. Ik zie dat ik het mezelf heel kwalijk neem dat ik niet gemakkelijker door deze angst heen ben kunnen wandelen.
Ik wil toch weer eens met mijn ouders gaan spreken over hoe zij zichzelf ervaarden in relatie tot kou en dan m.n. wat betreft hun ervaringen/gedachten/gevoelens/emoties in de oorlogswinter om zo meer te leren over mezelf. Ik was altijd geïnteresseerd in mijn ouders' ervaringen o.a. maar ze wilden er niet veel over loslaten; nu kan ik anders gaan luisteren en zien doordat ik mezelf gewaar word van mezelf als mijn ouders. Om zo zelf te veranderen, uit de fibonaccispiraal te komen en uit te breiden om te worden als alles dat hier feitelijk is.
Reacties
Een reactie posten