Dag 357 Angst is Oordeel en Oordeel is Angst

 De beste stuurlui staan aan wal

Ik was vandaag voor mijn wekelijkse zwemuurtje in het zwembad en na het eerste uur banen gezwommen te hebben, ging ik op weg naar het recreatiebad om in het bijbehorende bubbelbad te zitten en mijn spieren/lichaam te relaxen. Maar toen ik, na een praatje met twee badjuffrouwen te hebben gehouden over de waterkwaliteitscontrole verderwandelde, viel mijn (geestes)oog op een oudere man en een klein kindje, een meisje. Ik vond de bewegingen die de man maakte naar het kleine meisje toe gelijk al alarmerend en ging staan toekijken. Hij dwong het meisje te gaan zitten op zo'n zijbank gemaakt van hetzelfde gesteente als de vloer. Het meisje wilde overduidelijk niet gaan zitten; de man - tanig van gestalte en uitziend als een doorsnee 'nette' opa - pakt het meisje net steeds te ruw beet en ondanks dat hij zich zichtbaar probeert in te houden ('bewustzijn') gaat hij over tot het een keer slaan van het meisje. Beiden zijn duidelijk onder de invloed van gedachten/emoties. Ikzelf merk intussen dat er 'iets' beweegt in mij maar adem stevig staand door om ook te kunnen kijken wat er in mij omgaat, dat geraakt wordt.




Dit tafereel duurt wel ongeveer een tiental minuten en ik blijf staan kijken hoe het verder verloopt. Even later komt de oudere badjuffrouw met oranje zwembandjes op het tweetal afstappen en begint de zwembandjes om te dwingen waarbij opa het meisje in een 'stevige' greep houdt, alsof het allemaal maar normaal is wat er gebeurd. Dat is het zeer zeker niet. Het meisje biedt voortdurend verzet en wil niets van opa weten. Het plezier in het 'zwemparadijs' is ver te bekennen. Ik besluit bij de badjuffrouw te gaan zitten die weer haar uitkijkplek heeft ingenomen en vraag of dat wel helemaal lekker gaat want dit gedrag van beiden gaat ook gewoon voort in het water. "Ja", zegt de badjuffrouw, "dat meisje is driftig". Ik zeg, "volgens mij speelt er nogal al wat misbruik af". "Nee", reageert de badjuf, "mijn dochter was ook zo en dat hebben we ook zo gedaan". Ik geef vervolgens aan dat kinderen hun ouders'/opvoeders' gedrag kopiëren en de ouders blijkbaar ook zo doen. Uit het gedrag van opa was in ieder geval af te lezen dat er geen sprake was van gezond verstand van met kinderen omgaan en ze te assisteren en ondersteunen niet door hun emoties geleid te worden. Ze was het niet met me eens en ik wist dat het verder geen zin had uit te weiden over de werken van de menselijke geest. Ik heb het verdere uur in het bubbelbad gezeten om te relaxen; de 'communicatie' tussen opa en kleindochter bleef van hetzelfde kaliber waarbij de oma af en toe ook in hetzelfde scenario als haar man kwam stappen. De gezichtsuitdrukkingen spraken ook boekdelen i.e. oordelen zullen we maar zeggen. Ik begrijp dat de oude besjes best wel radeloos moeten zijn geweest. De educatie wat betreft opvoeding/ontwikkeling van kinderen in deze wereld is dan ook zeer gelimiteerd ja zelfs schandalig vernederend te noemen.

Wat ik wel verder uit kan diepen zijn mijn reacties vanaf het begin dat ik dit aanschouwde, variërend van een toegenomen hartritme (adrenaline)/angst, afschuw, superioriteitsgevoel, partijtrekkerij in het voordeel van het meisje en minachting naar de opa. Blijkbaar triggerde deze gebeurtenis zaken die ik in mezelf als mijn lichaam heb opgeslagen en nog niet adequaat verwijderd. Ondanks dat de reacties niet erg sterk waren, zijn het nog steeds reacties/emoties waar ik door gecontroleerd en gestuurd word; duidelijk niet vrij van bewustzijn waardoor ik niet helder en stabiel hier kan zijn. Bovenal wijst mijn hartritmetoename op angst wat weer duidt op oordeel en we weten wat oordeel is = het kwaad. Dus, mij staat mijn stille, stiekeme 'gedrag' in de geest uit te lichten.

Zelfvergevingen/-correcties volgen...


Reacties

  1. Ach natuurlijk angst is oordeel ik kwam er al niet helemaal uit in een blog. Thanks.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Cool Sylvie - ik heb ook al gemerkt dat dit soort gedrag dat eigenlijk kindermisbruik is, impliciet door de mens aanvaard wordt als een normale 'opvoeding' --- terwijl, gezond verstand zegt dat als je als volwassene reageert op je kind met frustratie zelfs tot op het punt dat je het wil gaan slagen om het te kunnen 'controleren'/'beheersen', dan zegt dat meer over een gebrek aan inzicht in hoe de geest van een kind zich ontwikkeld in de volwassene. En hoe volwassenen/ouders/grootouders hun misbruikend gedrag dan gaan rechtvaardigen door het allemaal in de schoenen van het kind te steken door te zeggen dat het kind 'stout'/'driftig' is, laat ook maar weer zien hoe kinderachtig volwassenen eigenlijk zijn en hoe haast geen enkele volwassene werkelijk 'volwassen' genoeg is om een kind op te voeden. Bedankt om je verhaal te delen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts