Dag 386 De Slaap en de Dood zijn één en gelijk

Volgens een oude Griekse zegswijze zijn slaap en dood broeders. Ze zijn echter niet alleen broeders, voortgekomen uit hetzelfde weefsel van menselijk bewustzijn, maar ze zijn werkelijk één, identiek.

                                                                                   Bron van het occultisme G. de Purucker

Eergisteravond toen ik mezelf had gescript eerder naar bed te gaan zag/herinnerde ik op het moment dat ik mezelf omarmde en in de foetushouding lag dat het de angst voor de dood moet zijn wat ik ervaar onder/als de weerstand om naar bed te gaan. En toen wist ik het weer, de slaap is als de dood. Vóór ik in het Desteni materiaal stapte bestudeerde ik wat boeken van Omraam Mikhaël Aïvanhov om erachter te komen wat er in de slaap gebeurde - iets wat in de reguliere literatuur niet beschreven wordt. De Universele Witte Broederschap heb ik toen ook gelijk achter me gelaten. Het is van de structuur van het Witte Licht, de grootste leugen die ooit bestaan heeft. Het ging me om dat 'omraam' stond voor van het 'onstoffelijke'/'geestelijke' ('om') te worden tot stof, te 'materialiseren' ('raam'). Sinds 2009 heb ik dit materialiseren met het Desteni en Eqafe materiaal intussen veel verder kunnen uitdiepen als dat we de geest stoppen en geboren worden als leven in het fysiek, door zelfeerlijkheid, zelfvergeving en zelfcorrectie. Om te worden wie werkelijk zijn.

Dus, het occultisme voorbij, blijft staan dat de dood en de slaap één en gelijk zijn.

In mijn tienerjaren ben ik op de één of andere manier hevig beïnvloed geraakt door de woorden/titel van een boek genaamd "Nooit meer slapen" waarbij ik steeds dacht als deze woorden in mijn geest opkwamen dat dat letterlijk zo was. Ik realiseer me dat ik nogal veel letterlijk opnam is omdat de geest/informatie bestaat uit woorden die ik leef/denk te moeten leven. Nu zou ik als de woorden opkomen ze stoppen omdat ik weet dat als er iets tegen me praat binnenin me dat het afgescheidenheid vertegenwoordigt.

Verder zag ik toen ik in bed lag dat ik gewoon dood kon gaan/kon gaan slapen en 's ochtends weer op staan/levend worden. Dat gaf toch wel een doorbraak aan zelfinzichten waarom het veranderen van mijn slaappatroon zo moeilijk was.