Dag 388 Rusten is weer mislukt

DAN, ook - vergeet niet, het fysieke veranderde met dat de existentiële systemen er niet meer zijn - dus, rusten kan veranderen, naar waar het niet gaat over moe zijn om te slapen, het lichaam is altijd, op een manier, alert/gewaar - waar rust een beslissing/beweging is, waar je gaat liggen, ademen en loslaten en adem tot je voor een ogenblik sterft om weer op te staan. ~ Sunette Spies

Ik had vannacht 'maar' 5 uur geslapen en 'besloot' vanochtend om in de middag een poos te gaan liggen/rusten. Dit punt heb ik ook al in eerdere blogs geadresseerd maar blijft een kwestie van daadwerkelijk uitvoeren. Toen het vanmiddag 17.00 uur werd was dat eigenlijk een mooie tijd om dit te doen; toch besloot ik koffie te drinken en daarna weer door te werken aan mijn administratieve verantwoordelijkheden als penningmeester van de Basis Inkomen Partij. Zo van ik hou het wel uit tot vanavond maar intussen ben ik nu kapot moe, doet m'n lijf me zeer dus heb ik iets niet goed aangepakt. Ik ben niet te stoppen..

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een opstopbare machine te zijn die maar doorgaat en doorgaat, mijn lichaam uitwonend tot ik helemaal uitgeput ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de beslissing om te gaan liggen niet te leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb 's ochtends een beslissing te nemen om 's middags te gaan liggen compleet te verwaarlozen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb de waarde van rust voor mijn lichaam te zien, realiseren en begrijpen maar belangrijker vind voortdurend bezig te zijn in de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb tijd te vinden te gaan rusten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te bestaan als een persoonlijkheid van te veel hooi op de vork nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een workaholic te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik een workaholic ben in plaats mezelf te realiseren dat de geest een verslaafde is aan een systeem van mijn menselijk fysieke lichaam uitputten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn niets te doen - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niets te doen te oordelen uit angst wat andere mensen zullen zeggen/denken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat m'n lijf me zeer doet in plaats te zien, realiseren en begrijpen dat ik als mijn geest mezelf als mijn lichaam zeer doe door niet een tijd in te lassen waarin ik rust.

Tot zover...ik ga naar bed nu.