Dag 398 Interrumperen is Controle Willen

Vandaag las ik het blog van Jeanne Kenney Interrupting is Wanting Control – Day 518 en herinnerde me toen dat ik het niet zo tof vind van mezelf dat ik dat deed. En pas zag/hoorde ik het mezelf vrij extensief doen bij iemand. Niet echt cool. Al wat jaren geleden bemerkte ik dit in mezelf en begreep niet goed waar het vandaan kwam. Ik liet mensen eerder graag uitpraten want dat wilde ik immers ook dat mij dat geschiedde, maar de laatste jaren heb ik dit fenomeen/gedrag laten insluipen in mijn communicatie/wezen.

Ik herinnerde me toen ook dat ik in een periode me door anderen voortdurend liet onderbreken waardoor ik nooit mijn punt kon uitdrukken. Daardoor bleef het in me/mijn geest hangen die sliert met als gevolg dat mijn hele uitdrukking onderdrukt raakte. En nu doe ik dat anderen, hoogst onwenselijk, zacht uitgedrukt. Want die ander kan zich dan ook niet volledig uitdrukken. Ik hoef nl. geen verantwoordelijkheid te nemen voor de woorden van een ander, alleen voor mezelf. Het is controle willen, ego. Controle middels communicatie. Dit moet uit de vaderlijke lijn zijn want mijn moeder deed dit absoluut niet.

Bij de gemeenteraadsvergaderingen merkte ik dat dit tijdens bepaalde gedeelten een mogelijkheid/gewoon is. Ik vind het erg verwarrend werken, zowel wanneer ik een ander interrumpeer als ook wanneer ik geïnterrumpeerd word. 

Deze realiteit wordt BEHEERST door middel van COMMUNICATIE als ONTWERP en omdat dit ontwerp Generaties lang is overgedragen door de BLOEDLIJN, zijn de GENEN nu het ontwerp en dat wordt BEHEERST door COMMUNICATIE.

~ Bernard Poolman

Dus dat is wel een punt, onacceptabel. Ik ga dit stoppen. Dus terug naar de tekentafel van mezelf...

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb anderen in de rede te vallen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard anderen te interrumperen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet echt meer door te hebben dat ik een ander interrumpeer - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb interrumperen tot een gewoonte te hebben laten worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet goed te weten wanneer de ander uitgesproken is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gelijk op wat die ander zegt in te willen haken in plaats gewoon eerst af te luisteren wat die ander allemaal wil delen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat als ik of een ander niet helemaal de informatiesliert kan uiten, ook niet kunnen zien wat er allemaal in ons leeft en dat als ik meteen inhaak die woorden niet hier zijn voor de spreker en mij om naar te kijken - de woorden duiken weer onder, dus eigenlijk creëer ik timeloops - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik timeloops voor een ander creëer wanneer deze zich niet gewoon volledig laat uitdrukken. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een gewoonte te hebben gemaakt van het interrumperen van bepaalde mensen in plaats van zelfeerlijk naar mezelf te kijken naar welke mensen ik dit specifiek doe om te zien, realiseren en begrijpen wat me BEHEERST in die momenten. Het zullen iets van oordelen = angsten zijn v.v..

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ervaren dat/alsof ik de woorden/het verhaal van een ander wegpak.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me heel naar te ervaren nadat ik iemand geïnterrumpeerd heb - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard alsof "ik iets heb kapot gemaakt"/"iets verprutst heb" dat ik niet meer kan herstellen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb iemand in de rede te vallen omdat ik vind dat dieGENE geen rede spreekt - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard mezelf te beschouwen als dat ik de rede heb. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te realiseren dat het contraproductief is iemand in de rede te vallen ook al vind IK het geen rede als rationeel.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb interrumperen erg verwarrend te vinden werken, zowel wanneer ik een ander interrumpeer als ook wanneer ik geïnterrumpeerd word.


Ik stel mezelf ten doel zo gauw ik bemerk/gewaar word dat ik iemand wil interrumperen me te realiseren dat ik controle wil voeren en te stoppen en te ademen. Ik oefen geduld en hier zijn in plaats.

Ik stel mezelf ten doel op te merken bij welke mensen ik dit specifiek doe - en realiseer me hierin dat ik iets niet onder ogen wil zien van mezelf, van mijn ego. Ik sta mezelf toe te onderzoeken wat ik niet onder ogen wil zien van mijn ego.