Dag 460 Totaal onverwacht een gigantische paniekaanval

Gisteren ging ik met de auto voor een dagje naar mijn ouders in Noord-Brabant. Toen ik zo de toegangsweg naar de snelweg op reed op een gegeven moment, had ik de sensaties/gevoelens als van "oh wat hou ik van autorijden" en "wat vind ik het altijd leuk om te rijden". Eenmaal op de snelweg kreeg ik al gauw het tegenovergestelde - het doembeeld van als er toch iemand besluit zo maar ineens zijn auto naar links te gooien zo voor de mijne. Ik vergaf deze angst maar kon het blijkbaar niet echt loslaten want even later zat ik een vol ontloken paniekaanval. Ik kan me niet herinneren dit ooit eerder gehad te hebben in de auto of überhaupt een paniekaanval van dit kaliber noch heb ik een aanleg voor paniekaanvallen. Ik kan heel goed autorijden en ben veel verschillende situaties meester geweest. Dus, dit dient echt nader zelfonderzoek..

© thinkstock.

Enfin, ik bleef doorgaan met zelfvergevingen, ademen en stabiliseren terwijl ik aangevlogen werd door deze enorme whoosh/rush/zondvloed van stoffen door m'n lijf maar realiseerde me dat het al zo enorm geaccumuleerd was geweest dat ie blijkbaar niet weg zou gaan zomaar en dat ik koste wat kost de auto in de baan moest zien te houden. Op een bepaald moment was het zelfs zo erg dat ik dacht het bewustzijn te verliezen. Ik bleef stevig op de adem concentreren en uitblazen; ik kon geen gevolg geven aan de wil om acuut aan de kant van de weg te stoppen want ik zat op het 3e rijvak met aan alle kanten auto's en vrachtwagens. Vrijwel mijn hele lichaam beefde van angst - ik voelde het door mijn benen, rond mijn knieën en in mijn borstkas - en ik moest mijn uiterste best doen om niet op te geven. Na een tijdje lukte het me op de meest rechterrijstrook te komen en ben nog minutenlang bezig gebleven met zelfvergevingen luidop spreken. Wat vond ik het fijn dat ik deze tools had.

Later pas zag ik dat ik eigenlijk bang was de controle over het stuur te verliezen, mezelf eigenlijk niet te vertrouwen dat als iemand zijn auto ineens op mijn baan zou zwenken dat ik dat niet in staat zou zijn de auto zo te besturen dat het in orde zou komen. Nou heb ik al een tijd 'last' van mijn armen in de zin dat de kracht eruit was/is. Door met allerlei oefeningen et cetera te werken zit hier vooruitgang in maar deze gebeurtenis bracht me wel onder ogen dat ik nog niet één ben met mijn armen. Het gevoel in mijn armen laat zich het best omschrijven als 'elektrisch'.  Dus, weet ik dat ik te maken heb met energieoverschot, afvalenergie in mijn armen die ik met de adem moet zien te gaan gronden en wederopbouwen als levenssubstantie, levensessentie.

Het technische verhaal achter de accumulatie van deze berg emotionele energie zo reflecteerde ik zo ik verder reed naar mijn ouders - is dat we als kinderen al enorme angsten ervaren als we bij onze ouders in de auto zitten. De meest angsten en gedachten gaan aan ons voorbij in de zin dat we ze onderdrukken - immers niemand leerde ons onszelf te bevrijden ervan; onze ouders onderdrukten ze, wij onderdrukken ze...totdat we dan nu de gereedschappen hebben om deze uitwassen onder de loep te leggen en verwijderen voor eens en altijd. En ja, een heleboel negatieve energie als emoties levert positieve energie op die zich dan uit als 'liefde' voor het autorijden enzovoort. De begeerte naar het rijden als het ware houdt de angst/benauwdheid in stand. Het engelse woord 'anxiety' laat dat mooi zien dat deze twee ervaringen van angst en verlangen / begeerte tegenover elkaar staan en elkaar uitbalanceren zoals hieronder:

anxiety-zelfstandig naamwoord
	angst		fear, anxiety, anguish, terror, distress, apprehension
	bezorgdheid		concern, anxiety, worry, apprehension, care, solicitude
	ongerustheid		anxiety, alarm, worry, uneasiness, inquietude
	zorg		care, worry, anxiety, trouble, charge, regard
	benauwdheid		anguish, stuffiness, anxiety, closeness, choke
	verlangen		desire, longing, demand, eagerness, anxiety, hanker
	begeerte		desire, lust, craving, appetite, anxiety, eagerness

In plaats autorijden simpelweg te (gaan) zien als een praktisch middel om te bewegen en niet als voedingsmechanisme voor de geest.

Dit zal ik moeten gaan toepassen en veranderen door middel van de gereedschappen als aangedragen door Desteni. Tijdens de evaluaties daarna in de auto had ik nog gevonden dat ik als ik mijn bovenlichaam naar voren en naar achteren beweeg als er weer zo'n rush op wilde komen ik uit de energierush kon komen, dus heb ik dit dan ook op de verdere weg meerdere malen met succes toegepast.

Tot zover.