Dag 477 Is onze tweede natuur de geest? En onze eerste natuur dan het fysieke?

Spreekwoorden: (1914) De gewoonte is (of wordt) een tweede natuur d.w.z. men kan aan iets zoo gewoon raken, dat men het doet, alsof het altijd in onze natuur had gelegen, alsof het ons altijd eigen geweest ware. Deze gedachte dateert uit de oudheid. Ze komt voor bij Aristoteles, Rhetorica, I, 11; Cicero, de Finib. V, 25, 74: Voluptarii..... dicunt consuetudine quasi alteram quamdam naturam effici; Augustinus, de Musica VI, 14, 28: Consuetudo quasi secunda natura dicitur; mgri. δευτέρα φύσις συνήθεια.4) Bij ons luidde dit spreekwoord ook: wennis of aanwenst is de (of een) tweede natuur; zie verder Sp. der Sonden, 15695: Oude gewoente nature bediet; in Doct. II, 263: Langhe gewoente can maken ene ander nature; syn. van aert es een vast tabbaert (of cleet); Spieghel, 61, vs. 359: ghewoont, een tweede vrouwnatuur; Harreb. III, 99 b; Ndl.


http://media-cache-ec0.pinimg.com/236x/4f/2b/d0/4f2bd0838efacc26d17ae12b7491bab9.jpg
  Kunst Sylvain Meyer

Interessant is dat zonet het begrip 'tweede natuur' in me opkwam waarbij ik me afvroeg wat dan de/onze 'eerste natuur' moet zijn. Aangezien alles ontstaan is uit de stof moet stof onze eerste natuur zijn, onze wezenlijkheid/lichamelijkheid zogezegd. Dat houdt dan in dat de tweede natuur die we ons 'eigen' maken - via de gewoonte - de geest/zelfprogrammering moet zijn want er zijn zogezegd 'maar' drie smaken waaruit we 'bestaan': lichaam, wezenlijkheid en geest(bewustzijn).

"Door iets tot een gewoonte maken wordt dat iets een tweede natuur voor die persoon."

Uit deze woorden "men kan aan iets zoo gewoon raken, dat men het doet, alsof het altijd in onze natuur had gelegen" klinkt voor me dat er sprake is van een automatisering / programmering die buiten het gewaarzijn/de opmerkzaamheid omgaat, alsof het iets is 'dat gebeurd' of ons 'overkomt'. 

Dit 'tweede natuur' gegeven komt over alsof het iets 'positiefs' is terwijl - eigenlijk - dat wat men 'gewoon raakt' toch echt wel in vraag mag zetten. Te meer gezien wie we zijn slechts bestaat uit het kopieren van onze omgeving / anderen. Met andere woorden, ik ben tot de ontdekking gekomen dat we feitelijk van dat wat onze 'tweede natuur' is geworden af moeten.


De 'tweede natuur' is als een jas, als lagen gecreeërd over de 'eerste natuur', onze fysiekheid/echtheid en wezenlijkheid, die uitgetrokken moet worden om weer de echte natuur, de 'eerste natuur' uit te drukken en te leven.

Reacties

  1. Mooie ontdekking, zo wordt er dus nooit over de eerste natuur gesproken maar wel over de tweede natuur, bedankt voor het delen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts