Dag 487 Onbewust uitstelgedrag en de relatie met het beloningssysteem
Ik ontdekte daarin dat ik het vertrek naar mijn werk 'uitstel' omdat ik anders 'te vroeg' terug ben - te vroeg terug in verband met mezelf kunnen trakteren op koffie en koek/chocola erna. Omdat ik door de bank genomen zo rond 17.00 uur koffie drink en dit niet eerder wil doen omdat ik 's ochtends tussen 10.00 en 11.00 uur ook koffie doe, wil ik blijkbaar niet eerder thuiskomen dan dat. Want wat moet ik dan als ik thuis ben en mezelf niet kan belonen? lol
Hierin besefte ik dit beloningspunt dus, op zich niks mis mee maar als dit 'mijn' onbewuste reden/drijfveer is om niet eerder naar mijn werk te vertrekken moet ik er toch naar kijken want geleefd worden door mijn onbewuste is geen bijdrage aan mijn proces van zelfrealisatie.
Het beloningssysteem zie ik hier dan als het weer krijgen van energie want wat geld voor de buitenwereld zo is bewustzijnsenergie/gevoelsenergie/emotionele energie voor ons innerlijke geestsysteem. Dus ja, ik ervaar blijkbaar 'een leegte' tussen het tijdstip van thuiskomen zo rond 15.00 uur en het tijdstip van koffiedrinken rond 17.00 uur. Op zich vind ik dit weird want ik heb geen herinnering waar ik dit gedrag gekopieerd zou hebben als kind. En als ik geen herinnering kan vinden moet het van de Fysieke Geest zijn, mogelijk overgedragen tijdens de seks met mijn vorige partner? Met dat ik dit opzoek...herinner ik me ineens dat ik dit ook ervoer als tiener waar ik thuiskwam van school en zo laag 'in mijn energie' zat dat ik alleen maar kon wachten/verlangen/anticiperen op het warme eten. Noot: ik hou erg van warm eten en brood eten/naar school nemen was voor mij vrijwel altijd een draak, dat droge brood met die vage kleur, naast de manifestaties van niet willen eten uit angst om dik te worden, sloom/traag te worden van de verzadiging. Tussen twee haakjes, blijkt het 30 jaar later ook te kloppen dat ik dat brood niet echt kan accederen (verdragen) volgens het bloedgroependieet dat zegt dat mijn bloedgroep O lichaam dat volkoren brood ook het beste niet kan hebben.
Terug naar die herinnering, die is dus inderdaad gelinkt aan energie. Zo nu ook, ik moet iets hebben en mijn geest heeft zich gespiest op die koffie, want ik kan natuurlijk tal van drank- of voedingswaren tot me nemen. Niet dus, want zo gemakkelijk ben ik niet dat ik zomaar iets te eten of drinken pak tussendoor, ik ben nooit zo'n tussendooreter geweest hetgeen ongunstig is voor mijn lichaam, want omdat een bloedtype O een trage stofwisseling kent is het beter niet in één keer veel te eten maar in meerdere porties te verdelen. Dus ik zie hier tal van geestconstructies aan het werk die dit onbewuste gedrag rondom mijn vertrek naar het werk beïnvloeden. Ik wil niet geleid worden door dit onbewuste gebaseerd op herinneringen. Ik hoor mijn moeder mijn hele kinder- en tienertijd zeggen niet iets te eten 'voor we gaan eten' want dat zou 'mijn honger bederven'. Dat zal zij ook zo hebben geleerd van haar moeder en/of vader. Dus onbewust ben/heb ik (mezelf) zo geconditioneerd - copy/paste - dat dit tot op de dag van vandaag doorwerkt.
Die leegte die ik ervaar is ook werkelijk gebaseerd geweest op een voedseltekort/tekort aan fysieke energie omdat ik stelselmatig als kind/tiener te weinig at en dit eigenlijk mijn hele leven verder ben blijven doen totdat ik 10 jaar geleden inzag dat ik moest gaan leren eten en vooral waarom ik niet at. Hier heb ik al veel vooruitgang in geboekt met dit punt als ongeveer nog een laatste restje rondom mijn voedselprogrammering.
“What you resist, persists.”
― C.G. Jung
― C.G. Jung
Omdat ik fysieke energie tekort kwam/kom en slechts moest bestaan in en als een geestesstaat ben ik een overlevingsmechanisme gaan toepassen door me te gaan verheugen op het tijdstip (anticipatie) dat er wel voedsel was, voedsel dat ik graag lustte. Hetzelfde heb ik nu nog met het werk, omdat het zoveel fysieke inspanning van me vergt dat ik automatisch bang word tekort te komen en door het moment van klaar met werk zijn en het moment waarop ik mezelf weer toesta te eten/drinken zo klein mogelijk te maken zorg ik ervoor dat ik niet in die onbestemde staat van mijn bewustzijn kom.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat wat zich 's ochtends voordoet binnen de netwerken op het internet ik ook gelijk af moet handelen in plaats van te evalueren of het ook later kan en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat 'mijn' denken activeert op basis van angst, dat er iets gebeurt als ik het op dat moment niet doe in plaats mezelf te realiseren dat er feitelijk niks kan gebeuren omdat alles wat reëel is Hier is in dit moment.
(...)
Wordt vervolgd
Reacties
Een reactie posten