Dag 491 Afwezigheid van Lichaamsgewaarzijn/Hier zijn - Zelfvergevingen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet Gewaar te zijn van te lang niet bewegen en de lichamelijke gevolgen ervan, waarin ik te lang blijf zitten en het koud krijg/pijn krijg of ongedurig word - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te handelen/geen actie te ondernemen om mezelf als mijn lichaam van de fysieke ongemakken te verlossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de tegenwoordigheid van geest te missen waarin ik een halve dag met koude voeten kan blijven zitten/lopen bijvoorbeeld zonder er iets aan te doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te bestaan in en als het patroon van niet te 'merken'/opmerken dat mijn lichaam koud wordt of pijnlijk gaat aanvoelen omdat ik het in de achtergrond van mijn geest-lichaamsgewaarzijn duw en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn lichaamsgewaarzijn weg te drukken/verdringen in plaats het op te lossen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet Hier aanwezig te zijn met en in mijn lichaam door mezelf los te koppelen van een één en gelijk relatie met mijn lichaam.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb emotioneel te worden bij het zien van een plaatje waarin wordt afgebeeld dat kinderen in deze wereld in een onderwijssysteem worden geduwd die Leven niet dient.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik stokstijf stil moet zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb conflicten in mezelf op te bouwen doordat ik veel bewegingsdrang had en ik op scholen lang stil moest zitten, ontstaande uit de polariteit oneindig stil (moeten) zitten <> beweeglijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb herinneringen negatief/emotioneel te laden die ik heb aan de lagere school waar ik door één bepaalde onderwijzer voor mijn beweeglijkheid ernstig werd gestraft in de mate dat ik apart van de andere kinderen moest zitten en lagere cijfers en een onheuse behandeling kreeg omdat ik hen van het werk zou houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de gebeurtenissen van de onderwijzer van de lagere school een enorme wissel op mij, mijn lichaam en mijn expressie te laten hebben en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ik alle talen te hebben gezwegen en niet te openen hierover met mensen die ik vertrouwde.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te handelen wanneer mijn lichaam aangeeft dat het koud is/pijn heeft en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als een luiheids-/toekomstprojectie-/uitstellenkarakter deel te nemen waarin ik geen zin heb in de handelingen die ik moet verrichten om bijvoorbeeld extra sokken aan te gaan doen of een extra broek of vest of iets.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te schamen dat ik zo beweeglijk ben enerzijds en anderzijds te lang zo stijf en stil blijf zitten en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te zien, realiseren en begrijpen dat stijf/stil blijven zitten komt van de angst gezien te worden als zenuwachtig.



Ik realiseer me dat 'hier' zijn mij zal ondersteunen mijn zelfgewaarzijn te ontwikkelen en verbeteren.

Ik realiseer me zelfgewaarzijn aangesloten is op 'het hier'.

Ik realiseer me dat scholen er zijn om vaste gewoonten van respons op gezag te vestigen en in een reflex te reageren wanneer iemand in een gezagspositie je vertelt wat je moet doen.


Ik stel mezelf ten doel zelf gewaar te worden van mijn lichaam en niet meer mijn geest te laten prevaleren en dus DAADWERKELIJK een extra kledingstuk aan gaan trekken/tenen bewegen/het lichaam bewegen = gronden Hier in mij.

n navolging op de diverse blogs die ik deed over o.a. niet stil kunnen zitten/stil zitten te haten, vervolg ik hier met de ontdekking van niet Gewaar genoeg te zijn van te lang niet bewegen - een inertie vooral - en de gevolgen, waarin ik te lang blijf zitten en het koud krijg/pijn krijg of ongedurig word en dan niet handel/een actie onderneem om mijn fysieke ongemakken te stoppen. Het kwam me van de week duidelijk voor de geest dat ik nog steeds een halve dag met koude voeten kan blijven zitten/lopen bijvoorbeeld zonder er iets aan te doen. Ik merk het dan ook niet echt op, het blijft/ik duw het een beetje in de achtergrond van mijn geest-lichaamgewaarzijn en ik ben er dan mee bezig het eigenlijk weg te drukken/verdringen in plaats het op te lossen. Dit is een vrij sterk patroon dat ik heel lang heb toegestaan/geleefd.

Waarom ben je niet 'hier', zolang je losgekoppeld bent van een gelijk en één relatie met je lichaam?

Hoe zal 'hier' zijn je ondersteunen je zelfgewaarzijn te ontwikkelen en verbeteren?

Hoe is zelfgewaarzijn aangesloten op 'het hier'?

Zoals het plaatje ook aangeeft we zijn niet gebouwd om aldoor stil te zitten.  Van jongsaf aan heb ik wat ik noem veel bewegingsdrang gehad en omdat ik op scholen lang stil moest zitten ontstonden daardoor nogal veel conflicten in mezelf, ontstaande uit de polariteit oneindig stil (moeten) zitten <> beweeglijkheid. Voor mijn beweeglijkheid werd ik vrij ernstig gestraft op de lagere school, zo ernstig dat ik apart van de andere kinderen moest zitten, lagere cijfers en nare behandeling kreeg van de onderwijzer (die zelf mank liep!) omdat ik hen van het werk zou houden. In een bepaalde mate klopt dat want ik was altijd eerder klaar dan anderen en wist dan niks te doen. Dit is hoe slecht het onderwijs ingericht was voor mij (en überhaupt) in deze wereld en wat een enorme wissel op mij, mijn lichaam en mijn expressie heeft getrokken.

Scholen zijn er om vaste gewoonten van respons op gezag te vestigen, daarom dat het 12 jaar duurt. Je hebt in een reflex te reageren wanneer iemand in een gezagspositie je vertelt wat je moet doen.

- John Taylor Gatto

Voorheen zou ik emotioneel zijn geworden ook bij het zien van onderstaand plaatje omdat het zo met me resoneerde. Voor nieuwe manieren van onderwijs zou ik willen aanraden de blog Teacher's Journey to Life te volgen.

Om terug te komen op het niet-handelen van mezelf op wat mijn lichaam aangeeft, het is een soort luiheid/toekomstprojectie/uitstellen ook, een geen zin hebben in de handelingen die ik moet verrichten om bijvoorbeeld extra sokken aan te gaan doen of een extra broek of vest of iets. Als ik bureauwerk moet doen heeft dit een behoorlijk effect op mijn lichaam omdat ik nauwelijks beweeg.

Zoals ik al in een ander blog behandelde zette ik een timer op 45 minuten om het patroon van uren en uren te blijven zitten te doorbreken. Nu sta ik voor het punt zelf gewaar van te worden van mijn lichaam en niet meer mijn geest te laten prevaleren en dus DAADWERKELIJK een extra kledingstuk aan gaan trekken/tenen bewegen/het lichaam bewegen = gronden Hier in mij. Met dat ik dit hier typ realiseer ik mij mezelf te zijn gaan schamen dat ik zo beweeglijk ben. Jee dat had ik lang niet meer gezien. Ik snap nu ook dat stijf gaan zitten daar vandaan komt; ik zie angst dat ik gezien word als zenuwachtig ook... Interessante shit.

- See more at: http://ademtochtnaarleven.blogspot.com/2015/06/dag-490-lichaamsgewaarzijn-hoe-het-hier.html#sthash.o6hzXQs7.dpuf