Dag 500 Alarmbellen inprogrammeren in relatie tot lichaamssignalen
Oké, ik liep weer een aantal weken met klachten als snotterige/wazige ogen, dunne stoelgang en me algeheel niet lekker voelen zonder op te merken wat het is dat ik onder ogen moet zien wat dit is. Toen zag ik dat het (weer) van een neusverkoudheid/sinusitis moet zijn. Ik blijf dus de signalen een lange tijd achtereen onderdrukken en vastdraaien in een ervaring binnen mijn geest ook wel Fibonacci spiraal genoemd. Zo voelt het ook, ik kom er bijna niet meer uit en blijf mezelf vervelend/ziekig ervaren.
Ik kan mezelf dus ook niet fysiek ondersteunen met medicamenten als kruiden en aspirine omdat alles onderdruk. Ik voel ook letterlijk dat ademen moeilijk gaat en ik dus dieper in de geest verdwijn waar ik denk dat ik iets moet vinden. Dit kan niet want ik zal eerst moeten erkennen dat ik wat onder de leden heb/verkouden ben/ziek ben. Daarom dat ik met behulp van zelfverbintenissen alarmbellen wil inprogrammeren want het is een diep patroon om ziekte te onderdrukken.
Vervolgens wil ik leren kijken naar de herinneringen in mijn lichaam die hieraan ten grondslag liggen want eigenlijk worden er dingen los getrild die bevrijd willen worden. Ik heb deze herinneringen gemist want ze zien er niet uit als herinneringen; ze zien er uit als deel van het menselijk fysieke lichaam, ze zien eruit als natuurlijke organismen als bacteriën in het fysieke lichaam dus dat is moeilijk te achterhalen. Energie en informatie kan dus zo organisch worden en ik zal dus mijn cellen in moeten, moeten communiceren met mijn cellen om de herinneringen te achterhalen die in mijn lichaam zijn opgeslagen. Het is vrij ingewikkeld en ik zal er een tijd over doen. Maar eerst stap 1 GEWAAR worden van wat ik ervaar, dat ik het ervaar.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weer een aantal weken met klachten te blijven lopen als snotterige ogen en dunne stoelgang zonder mezelf te realiseren dat als mijn ogen snotterig zijn en mijn stoelgang en ik me algeheel niet lekker voel er iets aan de hand is in mijn lichaam en dat ik moet gaan kijken wat me scheelt zodat ik mezelf effectief kan ondersteunen om het op te ruimen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de signalen die mijn lichaam afgeeft compleet te negeren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat mijn lichaamstemperatuur - zeker op het niveau van mijn hoofd - omhoog gaat als een manier om de bacteriën te doden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik bepaalde herinneringen met veel emotionele energie/lading ingekapseld heb ik mijn lichaam die zich op een gegeven moment zijn gaan gedragen als lichaamseigen organismen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet onder ogen te zien wat deze klachten zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb niet meteen gewaar te worden van de ervaringen van mijn fysieke lichaam, van de communicatie van mijn lichaam met mij als wezenlijkheid.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de signalen een lange tijd achtereen te blijven onderdrukken en vast te blijven draaien in een ervaring binnen mijn geest wat een Fibonacci spiraal is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bijna niet meer uit deze spiraal te komen en mezelf vervelend blijven te ervaren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb deze ervaring van mezelf lange tijd niet lekker voelen te creëren in en als mezelf doordat ik zo druk ben met vanalles dat ik mezelf als mijn lichaam over het hoofd zie en mezelf verwaarloos in een zin.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik mezelf fysiek moet ondersteunen met medicamenten als kruiden en aspirine omdat de bacteriën mijn fysieke substantie opeten en mijn lichaam dus verzwakt waardoor ik weer 'vatbaarder' ben voor een nieuwe infectie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de fysieke reactie van moeizamer ademen te creëren en zo dieper in de geest te verdwijnen waar ik denk dat ik energie moet vinden in plaats mezelf te realiseren dat ik de herinnering moet zien te vinden omdat ik daar emotionele of gevoelsenergie aan verbonden heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te onderkennen dat ik me ziek/verkouden voel en wat onder de leden te hebben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zolang door te kunnen blijven lopen met een infectie dat een heel orgaan zo verzwakt is dat het levensgevaarlijk wordt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb herinneringen te missen omdat ze er niet uit zien als herinneringen maar als deel van mijn fysieke lichaam, als natuurlijke organismen als bacteriën in mijn lichaam en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf kwalijk te nemen dat ik niet kan vinden wat ik zoek en ziek van mezelf te worden in deze ervaring van zoeken.
Ik stel mezelf ten doel GEWAAR te worden van wat ik fysiek ervaar als ik me niet lekker voel, dat ik het ervaar.
Ik stel mezelf ten doel alarmbellen in te programmeren om de fysieke signalen van snotterige ogen, diarree, mezelf niet lekker voelen op te merken als zijnde van een verkoudheid/bacterie-infectie/sinusitis.
Ik stel mezelf ten doel mijn cellen in te gaan en te gaan kijken op de membranen en verder te onderzoeken waar het is dat die herinneringen zich ophouden.
Ik stel mezelf ten doel te leren kijken naar de herinneringen in mijn lichaam die aan de bacterie-infectie ten grondslag liggen. (Disclaimer: niet aan alle bacteriële infecties liggen herinneringen ten grondslag)
Ik stel mezelf ten doel het patroon van zelfverwaarlozing te veranderen.
Ik stel mezelf ten doel te zien, realiseren en begrijpen dat energie en informatie dermate organisch kunnen worden dat ze één worden met/als het menselijk fysieke lichaam.
Ik stel mezelf ten doel suppletie van Canadese geelwortel, dennenknop, kattenklauw (onderzoeken nog) en colloïdaal zilver toe te passen voor de tijd van de infectie om mijn lichaam te behoeden voor verdere verzwakking.
Ik kan mezelf dus ook niet fysiek ondersteunen met medicamenten als kruiden en aspirine omdat alles onderdruk. Ik voel ook letterlijk dat ademen moeilijk gaat en ik dus dieper in de geest verdwijn waar ik denk dat ik iets moet vinden. Dit kan niet want ik zal eerst moeten erkennen dat ik wat onder de leden heb/verkouden ben/ziek ben. Daarom dat ik met behulp van zelfverbintenissen alarmbellen wil inprogrammeren want het is een diep patroon om ziekte te onderdrukken.
Vervolgens wil ik leren kijken naar de herinneringen in mijn lichaam die hieraan ten grondslag liggen want eigenlijk worden er dingen los getrild die bevrijd willen worden. Ik heb deze herinneringen gemist want ze zien er niet uit als herinneringen; ze zien er uit als deel van het menselijk fysieke lichaam, ze zien eruit als natuurlijke organismen als bacteriën in het fysieke lichaam dus dat is moeilijk te achterhalen. Energie en informatie kan dus zo organisch worden en ik zal dus mijn cellen in moeten, moeten communiceren met mijn cellen om de herinneringen te achterhalen die in mijn lichaam zijn opgeslagen. Het is vrij ingewikkeld en ik zal er een tijd over doen. Maar eerst stap 1 GEWAAR worden van wat ik ervaar, dat ik het ervaar.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weer een aantal weken met klachten te blijven lopen als snotterige ogen en dunne stoelgang zonder mezelf te realiseren dat als mijn ogen snotterig zijn en mijn stoelgang en ik me algeheel niet lekker voel er iets aan de hand is in mijn lichaam en dat ik moet gaan kijken wat me scheelt zodat ik mezelf effectief kan ondersteunen om het op te ruimen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de signalen die mijn lichaam afgeeft compleet te negeren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat mijn lichaamstemperatuur - zeker op het niveau van mijn hoofd - omhoog gaat als een manier om de bacteriën te doden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik bepaalde herinneringen met veel emotionele energie/lading ingekapseld heb ik mijn lichaam die zich op een gegeven moment zijn gaan gedragen als lichaamseigen organismen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet onder ogen te zien wat deze klachten zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb niet meteen gewaar te worden van de ervaringen van mijn fysieke lichaam, van de communicatie van mijn lichaam met mij als wezenlijkheid.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de signalen een lange tijd achtereen te blijven onderdrukken en vast te blijven draaien in een ervaring binnen mijn geest wat een Fibonacci spiraal is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bijna niet meer uit deze spiraal te komen en mezelf vervelend blijven te ervaren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb deze ervaring van mezelf lange tijd niet lekker voelen te creëren in en als mezelf doordat ik zo druk ben met vanalles dat ik mezelf als mijn lichaam over het hoofd zie en mezelf verwaarloos in een zin.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat ik mezelf fysiek moet ondersteunen met medicamenten als kruiden en aspirine omdat de bacteriën mijn fysieke substantie opeten en mijn lichaam dus verzwakt waardoor ik weer 'vatbaarder' ben voor een nieuwe infectie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de fysieke reactie van moeizamer ademen te creëren en zo dieper in de geest te verdwijnen waar ik denk dat ik energie moet vinden in plaats mezelf te realiseren dat ik de herinnering moet zien te vinden omdat ik daar emotionele of gevoelsenergie aan verbonden heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te onderkennen dat ik me ziek/verkouden voel en wat onder de leden te hebben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zolang door te kunnen blijven lopen met een infectie dat een heel orgaan zo verzwakt is dat het levensgevaarlijk wordt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb herinneringen te missen omdat ze er niet uit zien als herinneringen maar als deel van mijn fysieke lichaam, als natuurlijke organismen als bacteriën in mijn lichaam en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf kwalijk te nemen dat ik niet kan vinden wat ik zoek en ziek van mezelf te worden in deze ervaring van zoeken.
De enige manier waarop een ieder die momenteel bestaat met ziekte is de praktische toepassing,
door middel van het toepassen van zelfvergeving in zelfoprechtheid in elk moment, zich te richten op de ademhaling en niet deel te nemen in de geest, dat is de belangrijkste toepassing.
Ik stel mezelf ten doel GEWAAR te worden van wat ik fysiek ervaar als ik me niet lekker voel, dat ik het ervaar.
Ik stel mezelf ten doel alarmbellen in te programmeren om de fysieke signalen van snotterige ogen, diarree, mezelf niet lekker voelen op te merken als zijnde van een verkoudheid/bacterie-infectie/sinusitis.
Ik stel mezelf ten doel mijn cellen in te gaan en te gaan kijken op de membranen en verder te onderzoeken waar het is dat die herinneringen zich ophouden.
Ik stel mezelf ten doel te leren kijken naar de herinneringen in mijn lichaam die aan de bacterie-infectie ten grondslag liggen. (Disclaimer: niet aan alle bacteriële infecties liggen herinneringen ten grondslag)
Ik stel mezelf ten doel het patroon van zelfverwaarlozing te veranderen.
Ik stel mezelf ten doel te zien, realiseren en begrijpen dat energie en informatie dermate organisch kunnen worden dat ze één worden met/als het menselijk fysieke lichaam.
Ik stel mezelf ten doel suppletie van Canadese geelwortel, dennenknop, kattenklauw (onderzoeken nog) en colloïdaal zilver toe te passen voor de tijd van de infectie om mijn lichaam te behoeden voor verdere verzwakking.
Reacties
Een reactie posten