Dag 503 Mezelf veranderen in relatie tot kou door real time toepassing - van moment tot moment leven

Van de week begon de kou weer toe te slaan hier in Nederland en ik merkte dat ik bij het allerminste vlaagje kou dat langs mijn lijf glijdt/voel alweer een reactie heb. Een haatreactie naar kou of de winter is het niet, het is wel een intense afkeer van kou/winter. Dit duidt dus op een opbouw gedurende langere tijd en heb ik ook al meerdere blogs gedaan over dit onderwerp. Ik begrijp dat deze reacties verband houden met herinneringen die negatief geladen zijn. Rationeel begrijp ik het allemaal/grosso modo wel.  Echter daar kom ik niet veel verder mee, ik blijf bewegen richting de emotie(s) van o.a. intense afkeer van kou, vermijding van kou, oordelen van kou.

Ik ben net een prinses op de erwt. Ik kan 3 lagen (thermo)kleding aanhebben maar ik hoef maar een vlaagje kou te ervaren aan mijn bekken en ik denk dat ik doodga. volgens mij is iemand in mijn voorouders gestorven aan kou want ik wandel dit punt nou al godverdomme 7 jaar -- ook weer exact die programmeertijd 7 jaar. Het begon allemaal met dat koude windvlaagje dat ik ervoer in de tent in Noorwegen in 2007 in mijn bekkengebied, dat sindsdien ook een enorm probleemgebied is. Wat het nou werkelijk is weet ik niet, wat ik wel kan is stabiliseren binnen het punt.

Het punt dat mij de meeste steun kan verlenen is om mijn innerlijke aandacht te veranderen in de momenten dat ik word blootgesteld aan kou. Het kan aanvankelijk moeilijk zijn, maar om daadwerkelijk te praktiseren me te richten op de ademhaling, vertragen, niet te veel aanspannen/verstijven en te kijken naar andere dingen in mezelf - want ik vind als ik blootgesteld word aan koude en ik er fysiek op reageer, het mijn ervaring van de koude erger maakt ... dus ik doe dan feitelijk mijn ogen dicht, adem, vertraag, laat de fysieke reactie/intensiteit los en dan ben ik eigenlijk beter in staat om de kou te handelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het heerlijk te vinden als ik niet meer zo beïnvloed word door kou.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de winter als afschuwelijk te connoteren binnen mijn geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het superzat te zijn dit punt te wandelen van mijn relatie met de kou, mindreactie en de kou.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een hele slechte relatie op te bouwen met kou.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dood te gaan van de kou.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn innerlijke aandacht op de kou en mijn fysieke reactie op de kou te vestigen in plaats me te richten op de ademhaling, vertraging en niet te verstijven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik ik mezelf niet louter op de ademhaling, vertraging en ontspannen kan richten. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb me te richten op de ademhaling, vertraging en het ontspannen in het moment dat ik blootgesteld word aan kou.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me aan de eeuwigdurende dans van emoties te onderwerpen in plaats mezelf naar mezelf te bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien/realiseren/begrijpen wat het betekent niet naar de emotie te bewegen maar mezelf naar mezelf te bewegen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb intense afkeer van kou te ervaren en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gedurende langere tijd de energie van afkeer van kou te ervaren dat zich opstapelt tot intense afkeer en hierin niet te zien dat ik mezelf feitelijk afkeer VAN MEZELF omdat ik richting de emotie beweeg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verslaafd te zijn aan de energie van de emotie/geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het heel moeilijk te vinden om niet te reageren op kou/kou windvlaagje.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de winter in mijn geest te zien als een grote donkere massa en mezelf niet te realiseren dat dat de opeenhoping is van alle 'negatieve' energie die ik heb opgebouwd in relatie tot de winter op basis van mijn geest-lichamelijke ervaringen van de afgelopen jaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat bij de gedachte aan mijn buiten werken met de kou de angst me naar de keel vliegt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de fysieke reactie van angst in mijn keel te manifesteren.


Als ik dieper ga graven en mezelf realiseer dat elke reactie verbonden is met het geldsysteem en dat alle angsten overgeërfd/gekopieerd/gedupliceerd zijn van mijn voorouders waar kom ik dan uit?

Wat je ervaart als gevoelens en emoties en de aard en context van je gedachten bestaat en wordt door je ervaren als gevolg van en door toedoen van geld.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in en als de diep overgeleverde/gekopieerde/gedupliceerde angst deel te nemen zonder middelen/geld te komen te zitten en niet te kunnen overleven in dit fysieke bestaan.


Ik stel mezelf ten doel mijn relatie met kou en winter te herdefiniëren zodat ik deze woorden kan leven in ondersteuning en ontdekking van mezelf als mijn lichaam.

Ik stel mezelf ten doel het creatiepunt te vinden van mijn kouconstructie en dit te stoppen.

Ik stel mezelf ten doel mezelf te assisteren en ondersteunen door mijn innerlijke aandacht te veranderen in de momenten dat ik word blootgesteld aan kou door elke keer daadwerkelijk te praktiseren me te richten op het kijken naar andere dingen in mezelf: mijn ogen dicht te doen, te ademen, vertragen en de fysieke reactie/intensiteit loslaten. 

Ik stel mezelf ten doel te realiseren dat mijn angsten in de bron niet van mij zijn, dat ik mijn angst voor de kou niet ben, dat ik de angsten me wel eigen heb gemaakt door mijn deelname/acceptatie en ze zodoende fysiek heb geïntegreerd/gemaakt/gematerialiseerd heb.