Dag 504 De relatie van tijd en ongeduld in verband met het breken onder druk

Vandaag had ik in een moment net voordat ik naar mijn werk moest in een communicatie met iemand over een uit te voeren taak door diegene een uitbarsting van stress, ongeduld en hevige irritatie. De laatste tijd participeerde ik nogal veel in stress hoe ik nou al mijn taken, verantwoordelijkheden en dingen die allemaal wil doen voor elkaar krijg. Toen er in mijn beleving nog wat bij kwam waar ik ook richting aan moest geven vanochtend werd het me teveel. Doordat ik moest typen en dat niet snel genoeg kan, ontstond er een situatie die helemaal niet nodig is als ik besef dat diegene gewoon door de nieuwe taak heen geleid moet worden en ik niet meen dat dat in dat moment allemaal moet. Dus gaf mijn uitbarsting aan dat ik al een tijdje energie had opgebouwd rondom zelf al mijn taken niet uitgevoerd te krijgen of althans ideeën te hebben over het uitvoeren van mij taken. Alsof het zin heeft over al mijn taken en werkzaamheden te stressen...

Zoals ik mezelf kende word ik in principe effectiever met werken onder druk. Hoe meer ik te doen had hoe beter ik werd. Nu is dit anders geworden en kwam de relatie tijd en ongeduld zo samen dat ik brak onder druk. Dit is wel interessant want als ik kijk waarom ik vroeger niet brak was dat omdat ik niet participeerde in tijd, dus geen tijdsdruk als zodanig ervoer.

Dus, hoe kan ik mezelf praktisch assisteren en ondersteunen mezelf met stabiliteit door de druk-momenten te wandelen, in staat te zijn om tijd, mensen en situaties te leiden in plaats van op hen te reageren en zodoende te breken onder druk?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gedurende langere tijd energie op te bouwen rondom tijd en mijn taken zodat ik op een gegeven moment uitbarst van de stress en naar een ander ongeduld en hevige irritatie ventileer binnen mijn woorden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb deel te nemen in en als het stresskarakter waarin stress/spanning opbouw over hoe ik nou al mijn taken, verantwoordelijkheden en dingen die allemaal wil doen voor elkaar krijg.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat er zoiets is als de druppel die de emmer doet overlopen als zich ineens wat voordoet waarbij iemand geleid moet worden wat me niet snel genoeg gaat en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ongeduldig met iemand te worden als diegene weerstand opwerpt rondom hetgeen moet gebeuren in plaats te begrijpen waarom iemand weerstand ervaart.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een emmer vol te maken met energieën waarin ik deelgenomen heb. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de beleving te ervaren "dat er nog wat bij komt bij mijn werklading" en het me teveel word.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ongeduld te ervaren naar mezelf dat ik niet snel genoeg kan typen en zo niet goed uit kan drukken in een bepaalde tijd zoals ik zou willen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik door snel te typen iets kan oplossen in plaats mezelf te realiseren dat geduld de realisatie is van hoe snel/langzaam dingen bewegen in de geest en werkelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb mezelf te synchroniseren OVEREENKOMSTIG het bestaan te bewegen.

nederigheid de handeling van gelijkheid is

Nederigheid is de 

handeling van gelijkheid.
~ Sunette Spies

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat nederigheid de handeling van gelijkheid is en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard te handelen/doen waar ik me realiseer dat ik niet gesynchroniseerd ben met een moment/persoon in de tijd.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb mezelf af te stemmen door ofwel stap naar beneden/stap terug/stap naar voren te doen etc. om te zorgen dat ik gelijk en hier ben om in staat te zijn om een persoon/situatie te leiden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat synchroniseren met een persoon slecht is omdat ik dan verbonden raak en niet alleen sta/onafhankelijk ben. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ander onder druk te zetten omdat ik zelf onder druk sta.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in mijn geest te backchatten en met anderen hoe druk ik het wel niet heb.


Ik stel mezelf ten doel te realiseren dat het het nooit dit laatste ding is wat me ontzet.

Ik stel mezelf ten doel gelijk te gaan staan en vrede te hebben met dat ik steeds onder druk sta.

Ik stel mezelf ten doel alle 'kleine' reacties door te tijd heen op te merken, niet op te stapelen door te onderdrukken en af te handelen in mezelf. 

Ik stel mezelf ten doel te zien hoe ik mezelf praktisch kan assisteren en ondersteunen mezelf  met stabiliteit door de druk-momenten te wandelen, in staat te zijn om tijd, mensen en situaties te leiden in plaats van op hen te reageren en te breken onder druk.

Ik stel mezelf ten doel de relatie van tijd en ongeduld in verband met het breken onder druk te onderzoeken in mezelf en de relatie tijd-(geld)-ongeduld te verbreken.