Dag 518 Als de dood voor vuurwerk (deel 1)

Om eventjes mijn angst voor vuurwerk in perspectief te zetten hier een blogje zo aan het einde van het jaar. Vandaag moest ik dienst doen als postbezorger en zag dat niet heel erg zitten met die vuurwerkbommetjes die overdag worden afgestoken. Omdat als ik van dichtbij geconfronteerd word met vuurwerk dat wordt afgestoken ik totaal verstijf en weg wil vluchten, had ik mijn ex-man gevraagd mee te lopen. Hij is een grote kerel en het idee dat ik daarbij heb is dat jonge jongens minder geneigd zullen zijn te gaan kloten met vuurwerk (gooien) en dat maakt dat ik me veiliger voel en vooral... de post kan bezorgen. Want als puntje bij paaltje komt en er vuurwerk wordt afgestoken in de buurt/richting waar ik naar toe moet, ik het zal verrekken om daarlangs te gaan. Dan bezorg ik de post gewoon niet. Btw, volgend jaar ga ik ook even regelen dat ik niet op oudejaarsdag werk. Niettemin is het afsteken van vuurwerk vóór de toegestane tijd redelijk binnen proportie voor het tweede jaar sinds vorig jaar de regels zijn aangescherpt in de gemeente.

Over dat vluchtmechanisme wil ik even met mezelf common sense redeneren want het reptielenbrein van ons mensen is natuurlijk een fantastisch ding in de zin dat het de vluchtrespons regelt en maakt dat ik dingen doe om mezelf te beschermen, maar het kan ook kwaadaardig zijn - in het voeden van de verbeelding - waar we als de geweldige mens op magische wijze wonderbaarlijke angsten produceren om het lichaam te forceren adrenaline vrij te geven, zodat ons wezen de dagelijkse dosis drugs kan hebben. Dus hield ik me de afgelopen dagen op voorhand stabiel en had als zodanig geen wonderbaarlijke angsten om mijn lichaam te forceren adrenaline vrij te maken en mijn dagelijkse dosis drugs te hebben. Op het laatst besloot ik om dit nog het meest praktisch op te lossen en dat was iemand erbij. Het ging dan ook voortreffelijk.

Dus om het allemaal even in perspectief te plaatsen:
Het is NATUURLIJK/OKÉ te willen vluchten.
Het is door mijn WERK dat ik dit 'tegennatuurlijke' moet wandelen.
Ik zie nu dat mijn angst voor vuurwerk feitelijk angst voor ROTJES is.
Ik heb het idee dat ik deze angst niet had en deze zo'n 10 jaar terug opdeed toen ik plots heel erg schrok toen ik op de fiets onderweg was en er een enorme knal afging zo'n 50 meter voor me. 
Ik besef nu dat deze reacties in mezelf bestonden voordat ik begon met het wandelen van mijn proces van bewustzijn naar gewaarzijn. 
Ik realiseer me dat ik reageer in zelfoordeel op de emotionele energie die opkomt in me.  
Ik realiseer me dat mijn angst niet 'van mij' is maar dat ik deze gekopieerd en gedupliceerd heb als kind of al in het voorouderlijk DNA bestond. 
Ik zie dat zelfoordeel niet ondersteunend is in het door mijn reacties heen wandelen. 
Ik zie het geschenk dat ik mezelf kan ondersteunen om gewaar te worden en deze oordelen los te laten. 
De angst in de zin van vluchtrespons is totaal normaal om mezelf/mijn lichaam te beschermen. 
Ik realiseer me dat ik reageer op de rode kleur van het vuurwerkomhulsel en de rode laag die de dagen na Oudejaarsnacht achterblijft op de Aarde. 
 



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te definiëren als 'ik ben geen vechter maar een vluchter'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor confrontaties met vuurwerk.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor confrontaties met mensen die vuurwerk afsteken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat er 'met mij misschien iets ergs kan gebeuren'. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor pijn. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn om te vechten. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven dat angst me zal beschermen tegen onheil. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor letsel dat ik kan oplopen wanneer vuurwerk dicht bij mijn lichaam wordt afgestoken.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat mijn lichaam wordt geschaad, verminkt en/of lelijk gemaakt. 


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan bang te zijn te sterven door een vuurwerkbom.

Wordt vervolgd...


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts