Dag 525 Heimelijk kicken op geldongelijkheid

Zelfvergeving binnen het perspectief van iemand met voldoende/veel geld:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb om in de schoenen van iemand te gaan staan met weinig geld - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zo weinig om mensen=leven te geven dat ik niet in schoenen ben gaan staan/ga staan van mensen met weinig geld door mijn geest constructief te gebruiken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat om iemand iets geven betekent in diens schoenen te gaan staan om zo een multidimensionaal begrip te krijgen van een ander levend wezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik niet in de schoenen van iemand KAN gaan staan met weinig geld in plaats mezelf te realiseren dat ik dat niet WIL omdat ik dan mijn eigen belangen en rechtvaardigingen waarom ik meer geld moet hebben, moet opgeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet in een ander zijn schoenen te willen gaan staan om mijn eigen belang, positie en angst te verdedigen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet in een ander zijn schoenen te willen gaan staan omdat ik weet dat ik dat mijn eigen positie niet meer kan rechtvaardigen en handhaven, dat is waarom ik niet een multidimensionaal begrip wil van een ander wezen want dan wordt het moeilijker tegen mezelf de leugen dat te blijven voorhouden dat geldongelijkheid 'nou eenmaal zo is'.

Bron foto

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb eigenlijk heimelijk te kicken op het feit dat ik meer geld heb dan arme mensen omdat ik feitelijk niet gelijk ben aan mezelf als wie ik werkelijk ben als één en gelijk als alles en iedereen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb positieve gevoelens te creëren en betrekken dat ik meer/beter ben dan de ander met weinig/minder geld en daarom de ongelijkheid niet te willen oplossen want dan kan ik mijn idee/de illusie van mezelf dat ik meer/beter/geslaagder ben dan een ander niet meer handhaven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit toegestaan en aanvaard heb het grotere plaatje te zien, realiseren en begrijpen dat het wereldsysteem/geldsysteem als een bipolaire stoornis beweegt tussen positief (veel geld) door neutraal naar negatief (weinig geld).

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mensen met weinig geld zielig te vinden - en daarin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat het creëren van een gedachte/emotie als "iemand met weinig is zielig" juist bijdraagt aan armoede van de persoon en de wereld omdat deelname in gedachten, gevoelens en emoties de onbewuste geest voeden en daarmee het wereldsysteem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het probleem van geldongelijkheid niet op te willen lossen om mijn angst voor anderen als gelijken niet onder ogen te hoeven zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te doen alsof ik om iemand/anderen geef terwijl ik nog nooit de moeite heb genomen om te begrijpen hoe anderen leven/in anderen in te leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen waarom het is dat ik niet in staat ben aan anderen te geven, alhoewel ik het voor mezelf wil - waarom deze behoefte om beter te zijn bestaat wanneer het niet in de realiteit gefundeerd is, maar eerder in een obsessie anderen te oordelen, in een obsessief idee van ongelijkheid dat maakt dat ik bang ben dat anderen me misbruiken als er gelijkheid is. 

Oplossing is iedereen gelijk geld