Dag 543 Communicatie in ongelijkheid creëert onenigheid - zelfvergevingen en zelfverbintenissen
Dit is het vervolg op Dag 541 Over anderen praten in ongelijkheid vs het verlangen integer te zijn/worden
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat praten over anderen 'verboden' was in plaat mezelf te realiseren dat het gaat om WIE IK BEN in het praten - of ik gelijk ben of ik één ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat het goed is om/dat ik goed ben door niet over anderen te praten/roddelen in plaats mezelf te realiseren dat het enige dat echt 'goed' is, is om jezelf te zien in het praten/'roddelen' over anderen en het praten/'roddelen' niet te onderdrukken of af te doen als 'slecht' zijnde weer een polariteitenconflict in de geest maar zelf te onderzoeken wat zelf onderdrukt.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te kopiëren en redeneren dat ik nooit iets over een ander kan of mag zeggen in plaats te kijken of dit door angsten wordt aangejaagd of een tekort aan data over anderen en mezelf want ik wist als kind dat er heel veel gezegd werd onder de mensen in mijn omgeving wat absoluut niet in de haak was - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te onderdrukken om mezelf uit te drukken als wat ik zag/hoorde wat niet in orde was - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf te laten leiden door onbewuste angsten en het idee minder te zijn als kind en dingen niet te kunnen of mogen adresseren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te zien, realiseren en begrijpen dat het toestaan van ongelijke communicatie onenigheid oplevert tussen mensen en zo in de wereld.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het shocking te vinden dat de staat van de wereld - met zijn oorlogen, intermenselijke conflicten, ALLE ONENIGHEID in het algemeen - volledig afkomstig is van een communicatie in ONGELIJKHEID, waarbij we niet communiceren als ÉÉN en GELIJK als alles maar in AFGESCHEIDENHEID van een ander als onszelf - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat het 'shocking' effect juist nodig is om me/ons wakker te maken in verband met wat er werkelijk aan de hand is en hoe de dingen/deze wereld gecreëerd worden/wordt door ons/onze woorden/WIE WE ZIJN.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat het denken dat het mag of kan een onderdrukking van mijn zelfoprechtheid is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf erg in de vinger te snijden door niks te doen wanneer woorden worden gesproken of geschreven in ongelijkheid en onenigheid.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat een intieme relatie met anderen opbouwen niet mogelijk is zonder de communicatie af te stemmen in gelijkheid en eenheid, de afscheiding/afgescheidenheid/mind stoppende en dat eenheid vormen met mensen zonder gelijkheid bedrog is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat het 'normaal' is dat als ik over/met anderen praat in ongelijkheid ik mezelf (later) ook echt onplezierig/verschrikkelijk voel ergens (in de geest) omdat ik dat niet zelf ben maar mijn geest/automatische beantwoorder waarin ik mezelf onderdruk en afscheid van de ander als mezelf en de natuurlijke bestaande eenheid feitelijk verbreek omdat ik 'denk' dat ik (iemand) anders ben en dus niet over mezelf leer door mezelf te zien in de ander.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de energie/frictie van de ongelijkheid te creëren, omdat ik ergens een ander als 'fout'/'verkeerd'/'onjuist' bejegen in mezelf waar ik 'meer' ben en de ander 'minder' en ik zo het polariteitenconflict 'goed'-'fout' voed die mijn geestbewustzijnssysteem oplaadt.
Wanneer en als ik me ervan gewaar ben dat iemand onoprecht is met zichzelf op welke manier dan ook - niet naar het systeem, maar naar het leven - stop ik en adem ik - ik realiseer me dat ik ofwel in ongewaarzijn bevind ten aanzien van wat er wordt gesproken/gecreëerd ofwel bewust niks zeg omdat ik bang ben. In plaats - transformeer ik mezelf door verantwoordelijkheid te nemen voor allen als zijnde zelf in elk moment en sta ik op om de zelfonoprechtheid te laten zien.
Ik stel mezelf ten doel mijn innerlijke conflicten te onderzoeken in geval van ongelijke communicatie, wat het is dat ik niet in mezelf wil zien als de ander.
Ik stel mezelf ten doel het 'shocking' effect van de realisatie van de gevolgen van ongelijke communicatie te omarmen.
Ik stel mezelf ten doel dit wringende gevoel te voorkomen in mezelf door beter op te letten in mezelf - meer gewaar te worden - wanneer ik dit nog doe en mezelf eerst gaan vergeven voor de gevallen waar ik dit doe.
Ik stel mezelf ten doel het woord 'gelijkheid' te leven.
Reacties
Een reactie posten