Dag 44 - Geest en Lichaam: Tussen Waan en Werkelijkheid
Vanochtend hadden mijn partner en ik het gesprek met de eigenaar van het bedrijf en een vrouwelijke consultant over de afvloeiingsregeling betreffende het ontslag. Gelijk in het begin richtte de consultant zich op mij en wel op de video's die ze van mij op Youtube had gezien/geluisterd over de onderwerpen "Basisinkomensysteem" en "Opname in de Hemel en de Ontvoering van Verantwoordelijkheid"; m.n. kwamen er een aantal vragen over hoe ik dan 'Jezus zag' en meer van dergelijke vragen. Eerder kon ik hier niet in blijven staan; het is dat ik mij gesterkt heb in woord en daad door het materiaal en gereedschap van Desteni.
Weer had ik het niet verwacht dat het hier over zou gaan - dus was ik er cool onder. Geen verwachting, geen waan. Ik wist ook niet gelijk dat ik vrij expliciete dingen had gesproken over mensen en hun verwachting van de Opname en de inherente ontvoering van verantwoordelijkheid Hier op Aarde. Ik drukte me ten volle uit en ik had weinig 'ruis op de lijn'. Het werd stil binnenin mij - dus weet ik dat ik veranderd ben, want ik reageer niet meer zo extreem als ik gedaan heb. Het is wel grappig vind ik sinds kort: ik ben altijd degene die mezelf uit de doeken doe; ook vandaag - ik gooi alles van mezelf open en niemand anders doet dat lol met als verschil dat ik er geen afschuwelijke zelftwijfel/backchat meer over krijg/creëer. We hadden het allen als een prettig gesprek ervaren, waarbij we - zoals de consulente het verwoordde proberen een 'brug te slaan door middel van taal'. Financieel was 'de uitkomst' dat hij vier maanden meekrijgt alsook een langere opzegtermijn voor respijt inzake het vinden van een nieuwe baan. Geen kwaad woord over te zeggen - integendeel: H. heeft dit niet eerder gehad zei hij. Het is een simpel afkopen... zoals alles in het huidige systeem als afkoop bestaat.
Eerder in mijn leven ben ik een aantal jaren lid geweest van een Vol Evangelische Gemeente uit mijn voorliefde voor Jezus; hierin - in vele punten - ben ik destijds niet opgestaan terwijl ik me wel realiseerde dat wat verkondigd werd niet was zoals Jezus het in werkelijkheid had bedoeld. En dat er stiekem veel zelfbedrog/zelfmisbruik plaatsvond in de naam van God.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het erg te vinden dat ik altijd degene ben die mezelf uit de doeken doe en alles van mezelf open gooi en niemand anders dat doet in plaats mezelf te realiseren dat dat niet meer als geheimenissen in mezelf als de geest kan bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat anderen mij dingen/herinneringen gaan nadragen die ik geuit heb in plaats mezelf te realiseren dat ik feitelijk alleen mezelf dingen/herinneringen kan nadragen doordat ik er emotionele ladingen aan verbonden heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet verantwoordelijk te willen zijn voor de dingen die ik gedaan of gesproken heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te zien/realiseren/begrijpen wat er in het woord christen-dom geschreven staat in plaats daarvan er kernmerken aan toe te dichten die niets van doen hebben met leven als gelijken hier op aarde.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een voorliefde voor Jezus te ervaren in plaats mezelf één en gelijk als liefde te leven en mezelf als wie ik werkelijk ben als het levende woord uit te drukken.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te definiëren als katholiek.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te definiëren als christelijk in plaats me te realiseren dat ik één en gelijk als alles ben - alsook Jezus voorzei: Ik ben Leven zelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te beperken tot één zelf-definitie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren om te staan als alles als mezelf als één en gelijk als mezelf in elk moment van adem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren dat ik leven zelf ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb kwaad te zijn op christenenen in plaats mezelf te realiseren dat ik in werkelijkheid kwaad op mezelf ben omdat ik gelegenheden voorbij heb laten gaan om mezelf als leven gelijk uit te drukken - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb kwaad op mezelf te zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angsten vanuit mijn kindertijd te hebben meegenomen in mijn geest voor "protestanten" omdat ik niet zomaar hun kerken binnenmocht als 'katholiek' - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor mijn eigen angst, want eerst ga ik een angst creëeren om er vervolgens bang voor te zijn/blijven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te misbruiken in, door en met angst.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te realiseren dat God en Jezus dienen twee heren dienen is dewelke een gespletenheid in mezelf als tussen geest en fysiek ten gevolge heeft alsook de gehele mensheid naar mij weerspiegelt als zo boven, zo beneden - het bestaan in afgescheiden groepen toestaand terwijl we als mensheid als groep één zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te resoneren op het woord "protest "in "protestanten" en daarmee verbond dat ze wel boos moesten zijn als ze in opstand kwamen tegen anderen als zelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf massaal te onderdrukken door angst voor de gevestigde structuren en zodoende de gevestigde structuren in mezelf creëer en valideer door ze in anderen als mezelf toe te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb structuren in mezelf als de geest te creëeren en valideren door ze in anderen als mezelf toe te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angsten uit mijn kindertijd te hebben meegenomen over mensen die "in het westen van het land woonden" omdat ik percipeerde dat ik 'minder' was doordat ik 'geboren katholiek' en 'uit de provincie kwam' was in plaats mezelf te realiseren dat het alles afscheidingsbewegingen zijn als de werkingen van de geest in allerlei aparte compartimenten dingen onderbrengend die in wezen één geheel zijn; dat er een splijting in ons mensen heeft plaatsgevonden tussen geest en fysiek als tussen hemel en aarde terwijl alles één universum, één klank, één woord is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren dat we mensen zo overrompeld zijn door het 'donkere' leven op Aarde dat we ons afscheiden van alles en iedereen als zelf door te vluchten in het licht/energie van de geest en deze als echt/werkelijkheid te ervaren in plaats van simpel samen te werken met wat Hier in de fysieke realiteit is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren dat alles wat we nu doen angst-gebaseerd is, maar we er zo aan gewend/verslaafd zijn het zo te ervaren dat we niet door hebben dat de adrenaline die ons voortstuwt geen adem als leven is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het te verrekken antwoorden te geven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb expres te zwijgen uit een "laat ze in de waan" en "ze weten niet beter" in plaat mezelf te realiseren dat ik als iedereen hetzelfde is en dus "in de waan" en "onwetend" en dat als niet iedereen zichzelf uit de waan van de geest/gedachten/gevoelens/emoties en onwetendheid haalt, we niet met z'n allen overkunnen naar leven in het Fysiek, want als één deel/mens/cel mist we niet kunnen functioneren als één Lichaam, één Leven; en we allen moeten wachten tot de laatste over de damn is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet in de vaart der volkeren mee te willen gaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb trots op mezelf te zijn dat ik de vragen kon beantwoorden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de toon van 'christenen' als reactieveroorzaker in en als mezelf te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de woordkeuze van 'christenen' als reactieveroorzaker in en als mezelf te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het voortdurende gebruik van het woord 'goed' als reactieveroorzaker in en als mezelf te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te oordelen 'niet helemaal prefect' gesproken te hebben in plaats mezelf te realiseren dat het een 14 jaar lange training in het geschreven en gesproken woord is om mezelf als het levende woord te perfectioneren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het vleesgeworden kwaad te zijn en zijn geworden door particpatie in gedachten, gevoelens en emoties.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de woorden van de consulente als 'mooi verwoord' in mezelf te laten bestaan waardoor ik 'lelijk verwoorden' creëer.
Weer had ik het niet verwacht dat het hier over zou gaan - dus was ik er cool onder. Geen verwachting, geen waan. Ik wist ook niet gelijk dat ik vrij expliciete dingen had gesproken over mensen en hun verwachting van de Opname en de inherente ontvoering van verantwoordelijkheid Hier op Aarde. Ik drukte me ten volle uit en ik had weinig 'ruis op de lijn'. Het werd stil binnenin mij - dus weet ik dat ik veranderd ben, want ik reageer niet meer zo extreem als ik gedaan heb. Het is wel grappig vind ik sinds kort: ik ben altijd degene die mezelf uit de doeken doe; ook vandaag - ik gooi alles van mezelf open en niemand anders doet dat lol met als verschil dat ik er geen afschuwelijke zelftwijfel/backchat meer over krijg/creëer. We hadden het allen als een prettig gesprek ervaren, waarbij we - zoals de consulente het verwoordde proberen een 'brug te slaan door middel van taal'. Financieel was 'de uitkomst' dat hij vier maanden meekrijgt alsook een langere opzegtermijn voor respijt inzake het vinden van een nieuwe baan. Geen kwaad woord over te zeggen - integendeel: H. heeft dit niet eerder gehad zei hij. Het is een simpel afkopen... zoals alles in het huidige systeem als afkoop bestaat.
Eerder in mijn leven ben ik een aantal jaren lid geweest van een Vol Evangelische Gemeente uit mijn voorliefde voor Jezus; hierin - in vele punten - ben ik destijds niet opgestaan terwijl ik me wel realiseerde dat wat verkondigd werd niet was zoals Jezus het in werkelijkheid had bedoeld. En dat er stiekem veel zelfbedrog/zelfmisbruik plaatsvond in de naam van God.
 |
| Geslingerd tussen Waan en Werkelijkheid |
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het erg te vinden dat ik altijd degene ben die mezelf uit de doeken doe en alles van mezelf open gooi en niemand anders dat doet in plaats mezelf te realiseren dat dat niet meer als geheimenissen in mezelf als de geest kan bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat anderen mij dingen/herinneringen gaan nadragen die ik geuit heb in plaats mezelf te realiseren dat ik feitelijk alleen mezelf dingen/herinneringen kan nadragen doordat ik er emotionele ladingen aan verbonden heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet verantwoordelijk te willen zijn voor de dingen die ik gedaan of gesproken heb.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te zien/realiseren/begrijpen wat er in het woord christen-dom geschreven staat in plaats daarvan er kernmerken aan toe te dichten die niets van doen hebben met leven als gelijken hier op aarde.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een voorliefde voor Jezus te ervaren in plaats mezelf één en gelijk als liefde te leven en mezelf als wie ik werkelijk ben als het levende woord uit te drukken.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te definiëren als katholiek.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te definiëren als christelijk in plaats me te realiseren dat ik één en gelijk als alles ben - alsook Jezus voorzei: Ik ben Leven zelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te beperken tot één zelf-definitie.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren om te staan als alles als mezelf als één en gelijk als mezelf in elk moment van adem.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren dat ik leven zelf ben.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb kwaad te zijn op christenenen in plaats mezelf te realiseren dat ik in werkelijkheid kwaad op mezelf ben omdat ik gelegenheden voorbij heb laten gaan om mezelf als leven gelijk uit te drukken - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb kwaad op mezelf te zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angsten vanuit mijn kindertijd te hebben meegenomen in mijn geest voor "protestanten" omdat ik niet zomaar hun kerken binnenmocht als 'katholiek' - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor mijn eigen angst, want eerst ga ik een angst creëeren om er vervolgens bang voor te zijn/blijven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te misbruiken in, door en met angst.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te realiseren dat God en Jezus dienen twee heren dienen is dewelke een gespletenheid in mezelf als tussen geest en fysiek ten gevolge heeft alsook de gehele mensheid naar mij weerspiegelt als zo boven, zo beneden - het bestaan in afgescheiden groepen toestaand terwijl we als mensheid als groep één zijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te resoneren op het woord "protest "in "protestanten" en daarmee verbond dat ze wel boos moesten zijn als ze in opstand kwamen tegen anderen als zelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf massaal te onderdrukken door angst voor de gevestigde structuren en zodoende de gevestigde structuren in mezelf creëer en valideer door ze in anderen als mezelf toe te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb structuren in mezelf als de geest te creëeren en valideren door ze in anderen als mezelf toe te staan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb angsten uit mijn kindertijd te hebben meegenomen over mensen die "in het westen van het land woonden" omdat ik percipeerde dat ik 'minder' was doordat ik 'geboren katholiek' en 'uit de provincie kwam' was in plaats mezelf te realiseren dat het alles afscheidingsbewegingen zijn als de werkingen van de geest in allerlei aparte compartimenten dingen onderbrengend die in wezen één geheel zijn; dat er een splijting in ons mensen heeft plaatsgevonden tussen geest en fysiek als tussen hemel en aarde terwijl alles één universum, één klank, één woord is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren dat we mensen zo overrompeld zijn door het 'donkere' leven op Aarde dat we ons afscheiden van alles en iedereen als zelf door te vluchten in het licht/energie van de geest en deze als echt/werkelijkheid te ervaren in plaats van simpel samen te werken met wat Hier in de fysieke realiteit is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te realiseren dat alles wat we nu doen angst-gebaseerd is, maar we er zo aan gewend/verslaafd zijn het zo te ervaren dat we niet door hebben dat de adrenaline die ons voortstuwt geen adem als leven is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het te verrekken antwoorden te geven.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb expres te zwijgen uit een "laat ze in de waan" en "ze weten niet beter" in plaat mezelf te realiseren dat ik als iedereen hetzelfde is en dus "in de waan" en "onwetend" en dat als niet iedereen zichzelf uit de waan van de geest/gedachten/gevoelens/emoties en onwetendheid haalt, we niet met z'n allen overkunnen naar leven in het Fysiek, want als één deel/mens/cel mist we niet kunnen functioneren als één Lichaam, één Leven; en we allen moeten wachten tot de laatste over de damn is.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet in de vaart der volkeren mee te willen gaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb trots op mezelf te zijn dat ik de vragen kon beantwoorden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de toon van 'christenen' als reactieveroorzaker in en als mezelf te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de woordkeuze van 'christenen' als reactieveroorzaker in en als mezelf te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het voortdurende gebruik van het woord 'goed' als reactieveroorzaker in en als mezelf te laten bestaan.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te oordelen 'niet helemaal prefect' gesproken te hebben in plaats mezelf te realiseren dat het een 14 jaar lange training in het geschreven en gesproken woord is om mezelf als het levende woord te perfectioneren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het vleesgeworden kwaad te zijn en zijn geworden door particpatie in gedachten, gevoelens en emoties.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de woorden van de consulente als 'mooi verwoord' in mezelf te laten bestaan waardoor ik 'lelijk verwoorden' creëer.