Dag 62 - Menstruatie en het Winstbejag van het Bedrijfsleven

Ik las net een blogpost getiteld "Superbad Menstruatie en de Economie van Schaamte" van één van de schrijvers van een publieke sociologengroep.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een systeem te participeren waarin de pervasieve angst van menstruatie de miljarden euro's industrie aanjaagt welke honderden producten produceren en marketen ontworpen om de menstruatie (mens true hate) te organiseren en zelfs onderdrukken.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een systeem te participeren waarin over fysieke processen als de menstruatiecyclus schaamte wordt ervaren om vervolgens deze te onderdrukken, ridiculiseren en uit te buiten.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een systeem te participeren waarin over fysieke processen als de menstruatiecyclus naar de onderwereld van het menselijke onderbewuste worden gezonden waar we er geen grip meer op hebben en deze lichamelijke processen zo een leven in en als het duister kunnen voorzetten in plaats te realiseren dat iedereen hetzelfde in elkaar zit en we alleen onszelf voor de gek houden met de instandhouding van lichamelijke taboes.


 Menstruatie door Susan Dayal
In een interview over haar recente boek, New Blood: Third Wave Feminism and the Politics of Menstruation, formuleert sociologe Chris Bobel aardig de verbinding tussen menstruele angst en winstbejag:


Het verbod om over menstruatie te praten --shh...dat is vies; dat is vulgair; doen alsof er niets gaande is; ruim het gewoon op--kweekt een klimaat waar ondernemingen als femcare bedrijven en farmaceutische bedrijven producten kunnen ontwikkelen van discutabele veiligheid. Ze kunnen handig vrouwen hun lichaamsschaamte en zelfhaat gebruiken. En we zien dit trouwens wanneer het aankomt op bevallen, borstvoeding, geboortebeperking en gezondheid in het algemeen. Het medische industriële complex is gebaseerd op onze onwetendheid en ongemak met onze lichamen.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een systeem te participeren waarin menstrueel bloed de capaciteit heeft onrust en ongemakkelijkheid te zaaien en gebruikt wordt als een voertuig voor comedies als in de film Superbad om zo een miljardenindustrie te voeden met onze onwetendheid en ongemak met onze lichamen.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een systeem te participeren waarin menstrueel bloed in films als spanningsfactor uitgebuit kan worden doordat ze steunen op de culturele taboes en angsten rondom menstruatie.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een systeem te participeren waarin menstrueel bloed succesvol gekapitaliseerd wordt in/door films gebaseerd op het collectieve gevoel van schaamte rondom menstruatie.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een systeem te participeren waarin menstrueel bloed mannelijke wezens onwillekeurig doet kokhalzen bij enkel de gedachte/plaatje aan menstrueel bloed als bewijs dat de 'natuurlijke' ervaring van menstruatie  (mens true hate) succesvol is geherinbeeld in de maatschappij als een soort pathologie.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te realiseren dat mannen niet uitgesloten zijn van menstruatie (mens true hate) - en vrouwen alleen maar de 'dragers' zijn, bij wijze van spreken, van deze gemanifesteerde constructie van geaccepteerde en toegestane slavernij - door als slaaf gedefinieerd te zijn in de geaccepteerde en toegestane ervaring van 'pijn en lijden', gemanifesteerd als menstruatie.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in een systeem te participeren waarin vrouwenlichamen gepathologiseerd zijn.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb onbewust een vervelende tijd te creëeren voor mezelf door het woord 'ongesteld' te gebruiken, omdat ik mezelf realiseer dat ik deelneem in de polariteit van de woorden 'ongesteld' en 'welgesteld'.




Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en aanvaard heb te realiseren dat ik door het in anderen toestaan van het polariserende woord 'ongesteld' - ik 'ongesteld' in en als mezelf valideer.





Ik stel mij ten doel deze relatie tussen schaamte en winstbejag te openbaren en ontwarren.



Ik stel mij ten doel te laten zien dat winstbejag de ondergang van ons als mensheid zal betekenen wanneer we niet stoppen en inzien dat winst/winnen een achterlijke, primitieve staat in en als de menselijke geest representeert; dat fysieke gelijkheid en eenheid de werkelijke perfectie inhoudt zodat iedereen alles heeft.


Ik stel mij ten doel te laten zien dat het Gelijkheidsgeldsysteem Gezond Verstand van het Menselijke lichaam is.






Reacties

  1. Ja, het is werkelijk te gek voor woorden eigenlijk hoe we toestaan dat een heel 'normaal' lichamelijke proces, dat de helft van de volwassen wereldbevolking maandelijks meemaakt of heeft meegemaakt, in een 'niet overpraten, schaam je ervoor'- hoekje plaatsen.
    En dan laten we de commercie ons nog eens extra brainwashen met allerlei produkten - want je mag vooral niets ruiken, zien of opmerken aan een vrouw die menstrueert.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts