Dag 220 - Over lijden: Afscheiding doet lijden | Verlossing door Zelfvergeving

Dit is een vervolg op Dag 219 - Scheiden doet Lijden of doet Afscheiding in mij Lijden?


Zelfvergeving Gedachtendimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb deel te nemen in de gedachte Scheiden doet lijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat afscheiding in mij, in en als mezelf, doet lijden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb deel te nemen in de gedachte Het is pijnlijk in plaats mezelf te realiseren dat ik geen fysieke pijn ervaar en ik dus de pijn creëer door de gedachte.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het maar raar te vinden uit elkaar te zijn in plaats mezelf te realiseren dat het een gedachte van de geest is en niet echt raar is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb deel te nemen in de geest in de vraag Waarom is het niet gelukt samen?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet snik te worden van al dat verdriet in plaats te gaan onderzoeken hoe ik de emotie van verdriet creeëer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik hier niet doorheen kom in plaats te realiseren dat
deze 'geborenwording' is hoe ik mezelf wandel als Energie/Bewustzijn en mezelf terugbreng naar mijn oorsprong als het Fysiek/Aarde van waar ik gekomen ben, dat is het proces van 'geboren worden' -- terugkeren naar de bron, de gemanifesteerde gelijkheid en eenheid van het Fysieke dat Aarde/deze Fysieke Existentie is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik hier doorheen moet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te ervaren dat het me allemaal te veel is in plaats de dingen één voor één af te handelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen zin te hebben om alleen voor mezelf eten te koken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb er niks van te begrijpen dat we niet samen verder kunnen in plaats mezelf te realiseren dat mijn geest het ook niet kan begrijpen, maar ik nu door het schrijven mezelf voor de eerste keer voor me zie - ik als het ware naakt voor mezelf sta en er hierbinnen iets interessants gebeurt: ik zie MIJ, mezelf en hierdoor komt zelfoprechtheid tevoorschijn...

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken/ervaren alsof het verdriet nooit ophoudt in plaats mezelf te realiseren dat ik het kan stoppen en vergeven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken met iemand samen te willen leven in plaats mezelf te realiseren met mezelf samen te leven eerst komt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik een nieuwe kerel wil in plaats te realiseren mijn eigen kerel/man te zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik breek in plaats mezelf te realiseren dat het mijn geest is die breekt en niet ikzelf. Er is niets feitelijks aan de hand - van hieruit wandel ik verder in mijn proces van zelfrealisatie.


Zelfvergeving Emotiedimensie:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in tranen uit te breken dat Misty door de kou in haar korfje met X op de fiets mee moest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me zorgen en verdriet te baren dat de twee poesjes uit elkaar moeten in plaats Aard/Baar ik mezelf door adem voor adem te wandelen, door mezelf als Bewustzijn/Geest, en adem voor adem mij teruggeef als energie in/als het Fysiek, totdat Ik hier sta met mij als het Fysieke/Aarde als mijn oorsprong/bron.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te creëren dat het niet goed gaat met de poesjes nu ze uit elkaar gaan.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het erg vinden dat het niet gelukt is samen te leven in harmonie - en hierin
vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het uit niet samen wonen te definiëren als 'erg' in plaats mezelf te realiseren dat het oordelen van mijn beslissing kwalijk en onnodig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik niet te stoppen tranen heb in plaats mezelf toe te staan mezelf te verlossen door middel van tranen als de zelfonderdrukkingen die ik heb toegestaan.





Ik stel mezelf ten doel de hechtingen/gehechtheden die ik heb gecreëerd te onderzoeken en verbreken door zelfvergeving, correctie en ademen.

Ik stel mezelf ten doel te stoppen angsten en zorgen te baren en in plaats daarvan mezelf als leven te baren.

Ik stel mezelf ten doel aan te tonen dat het lijden op Aarde een gevolg is van de afscheiding in ons, als ons - dat zolang we nog enige reactie/oordeel/mening ervaren naar iets of iemand we afgescheiden zijn in en als onszelf en zodoende lijden creëeren.

Reacties

Populaire posts