Dag 340 Help! Paranoia slaat weer toe! Ik moet opkomen voor mezelf?!?
Het is weer zover! Ik heb voor het weekend ontdekt dat er minimaal €100 te weinig uitkering is uitbetaald als aanvulling op mijn loon. Ik moet daar vandaag dus 'achteraan' en ervaar een enorme weerstand/angst. Het hele weekend reisde deze shit met me mee. Het verlamt me niet meer, maar dat ik nou mobiel ben in dit punt kan ik ook niet zeggen.
Wat is die angst / paranoia? Volgens mij dat ik ga horen - fears through ears - dat alles afgepakt gaat worden, een "Je hebt het Recht niet", dat is ons zo geleerd, dus gedaan.
Nu ook, nu ik zit te schrijven, zie ik een dralen, een niet oppakken van dit punt door te gaan bellen. Ik ben zenuwachtig. Ik durf niet. En wel opkomen voor de mensheid als geheel door op te staan voor een Basisinkomen Gegarandeerd systeem -- dat klopt ergens voor geen meter, dat is afscheiding. Dan wil ik dit systeempunt niet wandelen. Ik zie dat ik nu echt beheerst wordt door angst, maar ik moet eigenlijk wel want de jaarlijkse afrekening van de energiekosten ad €125 is ook binnengekomen, wat deze maand dus bovenop mijn maandbedrag komt. Dar kan ik niet betalen. Zal ik bellen?
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken "dat het weer zover is" en mezelf daarmee te blokkeren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geeneens de papieren / uitkeringsspecificatie door te willen nemen omdat ik toch allang weet dat het allemaal afzetterij is - en dus vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf als leven als wie ik ben af te zetten voor/door de deelname in kennis en informatie over het systeem in plaats het systeempunt gewoon adem voor adem te wandelen als wie ik ben als één en gelijk.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb door het denken/de geest te laten blokkeren te handelen voor wat het beste is voor me.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te geloven dat er een schaarste is aan middelen/geld in plaats mezelf te realiseren dat alles op aarde in handen is van een paar elite.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb dat er vanuit mijn buik gevoelens en emoties komen opzetten waar ik misselijk van/overweldigd door word.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb ten gevolge van het denken wat anderen wel niet zullen denken dat ik het recht op voldoende geld heb - gevoelens en emoties gecreëerd heb in de regionen van de buik/zonnevlecht.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard al gelijk een heel raar gevoel te krijgen bij het opschrijven de laatste zelfvergeving - het is iets met dat het systeem/de geest niet GEEFT om LEVEN.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard NIET om leven te geven en op te staan voor mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard een brok in mijn keel te ervaren.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb rare gevoelens te ervaren in mijn achterwerk.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard allerlei gevoelens en emoties te hebben opgeslagen in mijn lichaam.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard er omheen te willen komen om voor mezelf op te staan door een krediet aan te vragen bij mijn bankfirma om zo de extra levenskosten op te kunnen vangen.
Wat is die angst / paranoia? Volgens mij dat ik ga horen - fears through ears - dat alles afgepakt gaat worden, een "Je hebt het Recht niet", dat is ons zo geleerd, dus gedaan.
Nu ook, nu ik zit te schrijven, zie ik een dralen, een niet oppakken van dit punt door te gaan bellen. Ik ben zenuwachtig. Ik durf niet. En wel opkomen voor de mensheid als geheel door op te staan voor een Basisinkomen Gegarandeerd systeem -- dat klopt ergens voor geen meter, dat is afscheiding. Dan wil ik dit systeempunt niet wandelen. Ik zie dat ik nu echt beheerst wordt door angst, maar ik moet eigenlijk wel want de jaarlijkse afrekening van de energiekosten ad €125 is ook binnengekomen, wat deze maand dus bovenop mijn maandbedrag komt. Dar kan ik niet betalen. Zal ik bellen?
Heb ik het recht op voldoende geld? Ik vind dat iedereen recht heeft op voldoende geld zoals we ook delen in onze blogs/vlogs en Facebookgroepen. Maar voor mezelf? Dan ben ik dus niet als iedereen terwijl ik wel iedereen ben. Jezus, wat een verdringing. Ik voel verdriet opkomen, tranen uit angst = eigenbelang, ik heb van huis uit niet geleerd/gezien op te komen voor mezelf. Ik kwam voor mijn partners op, zelden voor mezelf. Het voelt echt heel raar, pff wat een hersenspoeling/programmering. Het is door Desteni dat ik leer op te staan in mezelf als mezelf.
Hoe kan ik staan als alle delen als ik niet voor mezelf opkom? NIET dus -- ik besta in afscheiding. Dan val ik in de geest van angst, van bewustzijn.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geeneens de papieren / uitkeringsspecificatie door te willen nemen omdat ik toch allang weet dat het allemaal afzetterij is - en dus vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf als leven als wie ik ben af te zetten voor/door de deelname in kennis en informatie over het systeem in plaats het systeempunt gewoon adem voor adem te wandelen als wie ik ben als één en gelijk.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik het recht niet heb op voldoende geld.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard te ervaren "alsof ik doodga" als ik ga bellen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard het "echt heel raar" te vinden om voor mezelf op te komen.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat we van jongsaf aan ingeprent zijn door onze ouders/maatschaappij dat we eerst iets moeten verdienen alvorens het te krijgen, een voorwaarde, een voorwaardelijk systeem in plaats te leren elkaar gelijkelijk te geven als de waarde van leven, het leven zelf te omarmen. Geld en alles is er in overvloed, het ontbreekt aan een zelfeerlijke verdeling van alles over iedereen op aarde.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat door de deelname in het denken allerlei gevoelens en emoties creëer/doe ontstaan in plaats de dingen hier gelijk op te lossen / te handelen als wat het beste is voor me.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard NIET om leven te geven en op te staan voor mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard er omheen te willen komen om voor mezelf op te staan door een krediet aan te vragen bij mijn bankfirma om zo de extra levenskosten op te kunnen vangen.
door Equal Life Foundation
Ik stel mezelf ten doel te realiseren en aan te tonen aan anderen als mezelf dat we gehersenspoeld zijn.
Ik stel mezelf ten doel wanneer gedachten, emoties en gevoelens opkomen in mijn geest te realiseren dat het SYSTEMEN zijn.
Ik stel mezelf ten doel te zien, realiseren en begrijpen dat de angst/paranoia die ik ervaar eigenbelang van mijn geest is om zichzelf met de energie ervan te vervullen.
Ik stel mezelf ten doel te realiseren dat de angst power over me heeft; dat ik angst creëer omdat ik niet besluit zelf het zelfsturende principe/levensbeginsel te zijn.
Ik stel mezelf ten doel te realiseren dat ik toch DOOR deze angst zal moeten om 'aan de andere kant' te geraken, beyond de dood te komen, want de dood bestaat slechts als angst en niet echt.
Ik stel mezelf ten doel aan te tonen dat een geavanceerde samenleving een samenleving is waarin iedereen elkaar geeft en alles heeft wat ie nodig heeft.
Ik stel mezelf ten doel aan te tonen dat er momenteel geen mensenrechten voor iedereen gelijk bestaan die werkelijk effectief zijn en dat het daadwerkelijk effectiveren van alle rechten voor iedereen bovenaan ieders agenda hoort te staan.
Ik stel mezelf ten doel met de adem als sleutel te werken wanneer/als de energie van angst opkomt om deze energie door me heen te bewegen en het in de aarde te gronden.
Coole zelfvergevingen!
BeantwoordenVerwijderen