Dag 387 De Slaap en de Dood zijn hetzelfde (vervolg)

Voor context zie Dag 386 De Slaap en de Dood zijn één en gelijk


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het weer helemaal kwijt te zijn dat het de angst voor de dood is wat ik ervaar onder/als de weerstand om naar bed te gaan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de realisatie dat angst voor het slapengaan in feite de angst voor de dood is in vergetelheid te brengen in mezelf zodat ik voort kan bestaan als de bewustijnsenergie van angst. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de zelfcontrole niet los te willen laten om mijn lichaam te ruste te leggen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn voor het woord slapen - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het woord slapen te oordelen, omdat ik denk dat slapen fout is. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het woord slapen te laden met een 'foute'/ 'verkeerde'/'negatieve' waarde in de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb bang te zijn een 'slaperd' te zijn - en dus vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een 'slaperd' te oordelen omdat ik mezelf geprogrammeerd heb te denken dat dat fout is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb hevig beïnvloedt te raken door de woorden/titel van een boek genaamd "Nooit meer slapen" - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat als er woorden in mijn geest opkomen dat dat letterlijk zo is in plaats te kijken of het praktisch gezond verstand van het menselijke lichaam is nooit meer te slapen. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb woorden veelal letterlijk op te nemen in plaats te kijken of de woorden in dienst staan van leven hier in de fysieke realiteit.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken dat ik de woorden die de geest/informatie opbrengt te moeten leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat als er iets tegen me praat binnenin me dat het afgescheidenheid vertegenwoordigt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb zo moeilijk patronen te doorbreken - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een punt zo lang te laten versloffen dat het een gewoonte wordt die moeilijk te doorbreken wordt.


Ik stel mezelf ten doel als ik in bed lig gewoon dood te gaan/te gaan slapen en 's ochtends weer op staan/levend worden.