Dit is de afhandeling van Dag 400 Moet ik dat allemaal aanhoren? Een ander af willen kappen Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren in/als moet ik dat allemaal aanhoren?

Dit is de afhandeling van Dag 400 Moet ik dat allemaal aanhoren? Een ander af willen kappen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te reageren in/als moet ik dat allemaal aanhoren?

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een ander af te willen kappen en niet hier te wandelen met de ander als mezelf in ieder moment met/als de adem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard hebeen karakter te creëren in communicatie met bepaalde personen i.e. mannelijke wezens. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb interrumperen te verbinden met de constructie van het enorm verveeld raken als mensen iets met me delen wat ik al weet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb verveeld te raken als het geïnformeerde karakter, omdat ik al weet wat de ander aan het delen is - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een superioteitskarakter te creëren naar mannelijke wezens.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mannelijke wezens oerdom te vinden - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een gedachte over iemand te hebben in plaats mezelf te realiseren dat ik mezelf in en als een gedachte afscheidt van de werkelijkheid hier. Ik realiseer me dat ik me op de ander projecteer, omdat ik me realiseer dat de deelname in een gedachte oerdom is omdat een gedachte nooit echt is. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb deel te nemen in de reactie/gedachte dat het me een stuk lastiger als het langer wordt en diegene is allemaal kennis en informatie aan het delen en niet zichzelf. Ik realiseer me dat ik mezelf niet deel als fysiek wezen als één en gelijk als wie ik werkelijk ben.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb heel ongeduldig te worden wanneer de ander een heel betoog van kennis en informatie gaat houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb pissig te worden als een ander mij iets uit gaat leggen wat ik al weet - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb controle te willen voeren in en door de communicatie door te willen dat iemand eerst checkt of ik het al weet. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de fysieke manifestatie te creëren van een hese stem als reactie van 'ziek worden' dat iemand al die onzin aan het ventileren is - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb stiekem te oordelen dat wat de ander deelt onzin is. Ik realiseer me dat een oordeel onzin is omdat een oordeel nooit werkelijk is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb het aanhoren van iemands kennis en informatie een enorme tijdverknoeiing, vullen van ruimte te vinden. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb niet hier in tijd en ruimte te leven maar in de afgescheidenheid van reacties/gedachten/emoties van de geest.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te bestaan als een reagerend bewustzijnssysteem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf slaaf te maken van een ander in plaats mezelf hier te vestigen/gronden in tijd en ruimte, dat wat werkelijk is onafhankelijk wat of een ander met me deelt.