Dag 559 Slapende vingers en tenen en onverwerkte herinneringen | deel 2 Zelfvergevingen en -verbintenissen

Dit is een vervolg op Dag 558 Slapende vingers en tenen en onverwerkte herinneringen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb me gewaar te zijn van de reacties die ik heb in relatie tot bepaalde gedachten die in mijn bewuste geest naar boven komen die te maken hebben met de drie punten van mijn vingers en tenen die gaan 'slapen' en de bal onder mijn rechtervoet die pijn doet - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat deze gedachten te maken hebben met 'geweld' waarop ik dan reageer met angst, conflict en beoordeling.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in conflict te staan in relatie tot mijn werkomgeving waarin ik een houding van zelfverdediging inneem.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me aangevallen te voelen/ervaren dat er geweld op me afkomt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb te zien, realiseren en begrijpen dat een emotie (en een gevoel) altijd afkomstig is van een gedachte - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet toegestaan en aanvaard heb de gedachte te achterhalen waar ik door beheerst word.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb in een staat van zelfverdediging te bestaan omdat er in mijn geest - al dan niet bewust - gedachten naar boven komen i.v.m. hoe mensen me kwaad zouden kunnen doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb gedachten en mijn relatie met de gedachten invloed te laten hebben op mijn lichaam, de inslaping en pijn genererend.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me te laten beïnvloeden in mijn beslissingen en wie ik ben in relatie tot mijn realiteit, waar de pijn in mijn voet vooral voor staat - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn zelfsturing te laten bepalen door mijn gedachten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb tijdens mijn werk bang te zijn dat ik word aangevallen door mensen of honden of dat mensen me ergens op gaan aanspreken.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mijn macht weg te geven door hardwerkend te zijn of in het leven van dit woord, omdat ik angst heb om te staan of een standpunt in te nemen in mezelf en bepaalde dingen te 'tolereren' zonder mezelf richting te geven, zoals met de honden - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me machteloos of ontmachtigd te voelen in relatie tot de honden omdat ik van gedachte was dat ik het maar moet tolereren omwille van de job.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb van mijn vader de idee te kopiëren dat ik hardwerkend moet zijn en te geloven dat dat wil zeggen dat ik me zomaar moet neerleggen bij alles wat me overkomt - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik geen macht had om die situaties richting te geven in het moment.

Ik stel mezelf ten doel de herinneringen te openen en door te wandelen en de ervaringen van angst, machteloosheid en conflict die erdoor getriggerd worden in mezelf onder ogen te zien en hierin ook de angst te onderzoeken dat de herinneringen zichzelf zullen herhalen.

Ik stel mezelf ten doel om te kijken naar de herinneringen, specifiek in relatie tot mijn postjob in mijn tienerjaren.

Ik stel mezelf ten doel te kijken naar de herinneringen met specifiek het woord hardwerkend.