Dag 562 Uit een persoonlijkheid stappen: de goedhartige persoonlijkheid

Dit is een vervolg op Dag 561 Vervolg kinesiologiesessie over slapende vingers | een andere dimensie

Ik heb al minder last van slapende vingers of tenen maar het is nog niet helemaal weg. Ik ben meer gewaar van dit systeem van angst/herinneringen dat door de dag naar boven komt. Ik kijk er nu naar in plaats van het te onderdrukken en ga die bepaalde honden dan ook anders zien zoals ik me ten doel gesteld heb als wat zij voelen.

Om te testen of er eventueel nog een punt is waar ik meer specifiek mee kan werken in het verder corrigeren van dit punt heb ik nog een kinesiologiesessie met Kim Amourette.

Ik zeg dat ik denk dat er toch nog wat wel zit ten aanzien van dit punt in relatie tot mensen met die angst voor geweld onder mijn werk binnen het punt "De gedachten komen bijvoorbeeld wanneer ik honden zie of denk dat ze in de buurt zijn maar het is ook i.v.m. met mensen."

Of het bewuste gedachten zijn die ik kan benoemen of dat het meer een diepere ervaring is die niet zozeer in mijn bewuste geest naar boven komt, wordt me gevraagd. Meer een diepere ervaring antwoord ik.

Ik word er nogmaals op attent gemaakt dat het hier gaat over de herinneringen en ervaringen die ik gekopieerd heb.

Getest wordt om te zien met welke component in mijn geest ik hier specifiek kan werken in verband met mijn reacties tegenover mensen: 'projectie' zo blijkt, betekenend dat ik dus iets uit mijn eigen geest projecteer in mensen en wat hier uittest is: ongevoelig, gedesinteresseerd (zonder inter-esse i.e. Latijn voor 'zonder tussen ... te zijn'), robotachtig - dus projectie wil zeggen dat deze perceptie die ik heb van mensen mij eigenlijk iets van mezelf laat zien dat ik onderdrukt heb.

Ik bevestig dit dat ik mezelf al gedesinteresseerd zag doen, want dat komt bij alle twee mijn banen duidelijk naar de voorgrond. Bij het fondsenwerven als me gezegd wordt dat ik om gesprekken effectief te laten zijn echt interesse moet hebben in de respondent (aan de telefoon) zie ik dat ik totaal geen interesse in de respondent heb en bij het postwerk hoor ik mezelf heel vaak/steeds vaker in mijn hoofd/geest zeggen dat 'het me niet interesseert'. Vorige week moest ik vaststellen dat die backchats "het interesseert me niet" en "het kan me niks schelen" juist erop duidt dat het me wel interesseert en iets kan schelen, maar dat ik een 'blokkade' ervaar/creëer waarvan ik me niet gewaar ben. Verderop zal wel duidelijk worden wat die 'blokkade' is.

Mosaic Insert

Wat verder uittest is een persoonlijkheid waar ik mezelf definieer als 'benevolent'/goedhartig te zijn. Goedhartig in de zin dat dit een soort ideaal is als hoe ik mezelf zie of wil zien en hoe ik gezien wil worden. Het is ook een persoonlijkheid die in het algemeen in mezelf bestaat, iets dat op onbewust vlak in mezelf bestaat en ik gekopieerd heb van mijn beide ouders.

Een component van deze persoonlijkheid waar ik hier mee aan de slag zou kunnen gaan is verbeelding in de zin van het 'beeld' dat ik heb van mezelf als zijnde goedhartig/benevolent. De definitie van benevolent die hier voor mij relevant is, is 'goed bedoelend en vriendelijk' dus dit is een 'beeld' dat ik ook wil dat anderen van me hebben en deze persoonlijkheid beïnvloedt dus hoe ik anderen ga zien in de zin van eerder 'ongevoelig, gedesinteresseerd, robotachtig' als een polariteit die ik in mijn geest gecreëerd heb van aan de ene kant die goedhartigheid/benevolence en aan de andere kant de ongevoeligheid.

Het punt voor mij om hier dus naar te kijken en te corrigeren is HOE ik de perceptie creëer in mijn geest dat mensen ongevoelig/gedesinteresseerd/robotachtig zijn vanuit en gebaseerd op de persoonlijkheid benevolent/goedhartig te zijn waarin ik mezelf gedefinieerd heb en HOE ik dan ga reageren op die zelf-gecreëerde perceptie met angst/machteloosheid.

De persoonlijkheid van benevolence is op onbewust vlak, dus het kan best zijn dat die hardnekkig zal zijn en misschien wat tijd zal vergen om werkelijk te veranderen maar dit is een insteek om mee te beginnen.