Hoe Diep is Je Liefde? - Dag 586

 Vervolg op Waarom niet bij Principes die het beste zijn blijven staan? - Dag 585 

In het vorige blog heb ik behandeld dat ik in relaties op een bepaald niveau niet meer door had dat ik bepaalde dingen niet wilde doen die ik wel deed en waaruit best heftige consequenties voortvloeiden als dat er op een gegeven moment geen vastomlijnde 'ik' als zodanig meer was die zichzelf aanstuurde maar mezelf onderdrukte. Het kwam vooral ook door de situaties waarin ik voelde geen kant op te kunnen. Een voorbeeld is bijvoorbeeld met het vliegtuig naar een ander continent vliegen een aantal keer omdat mijn partner dat zo graag wilde.

Afgelopen middag heb ik een urenlang gesprek gehad over het onderhavige onderwerp onder andere waarna ik de informatie / herinneringen allemaal even moest verwerken en ordenen. Toen ik het op een rijtje had, zag ik weer helder dat ik in mijn laatste relatie heel duidelijk een grote stap vooruit heb gemaakt waar ik vrij assertief heb aangegeven wat voor mij niet werkt, wat ik niet wil in mijn leven of waar ik niet voor kan staan en wat voor mij perse relatienoodzakelijke aangelegenheden zijn. Het was vaak niet makkelijk omdat het zo tegen mijn voorgeprogrammeerde emotionele en gevoelsreacties inging hetgeen juist moest gebeuren door het ongemakkelijke heen bewegen en ik ben daar op zich tevreden mee in mezelf. De weg terug naar een natuurlijke wezensexpressie. Kortom, op het partnerrelatievlak is mijn assertieve ik redelijk genoeg naar voren gekomen. Nu nog op werkrelatievlakken...niet dat ik klaar ben in een partnerrelatie daarmee, by no means.

Waar ik nog niet tevreden over ben is dat wanneer ik heb aangegeven aan mijn partner wat ik wel en niet in mijn leven wil, er daar vervolgens geen verandering in zat waar verandering nodig was om de relatie te verbinden en transformeren in een (zelf)overeenkomst; ik heb hierover meerdere blogs geschreven ook. Gedurende de halve relatie heb ik het vele malen herhaald maar tevergeefs. Het is dan ook beëindigd op die noot waar ik geen substantiële verandering zag en mezelf alleen nog maar diezelfde voor mij noodzakelijke zaken zag herhalen. 

Wat ik sinds een tijdje begrijp waarom de besproken veranderingen niet gemanifesteerd werden - want ik dacht lange tijd dat ik niet gehoord werd - is dat de andere partij het wel degelijk hóórt maar het er eigenlijk niet mee eens is maar dit niet uitdrukt omdat diegene dan weet dat ik de relatie niet wil voortzetten. Die vermijding eerlijk te zijn - die ik ook beschreef over mezelf in het vorig blog - komt hier ook tot uiting in het dan niet met woorden aangeven dat men het er eigenlijk niet mee eens is wat ik opper maar deze punten dan in erover zwijgen en inacties 'uitleeft'.

Ik begrijp intussen dat het niet zo is dat iemand me niet hoort, maar dat diegene het er niet mee eens is en het niet uitdrukt / verzwijgt omdat het de relatie op scherp zou zetten

Dat ik jaar in jaar uit dezelfde dingen ga / ging herhalen moet van dezelfde persoonlijkheid afkomen als waar ik eerder een keer schreef over de uitlegpersona; ik kan schijnbaar oneindig dezelfde dingen uitleggen zonder zelf te veranderen en er een einde aan te breien. Schijnbaar denk ik liever 10.000 keer aangeven dan de relatie beëindigen. Welnu, tot een aantal maanden geleden dan, toen ik dezelfde patronen zag blijven herhalen en te weinig verandering optrad, wilde ik dat niet meer zo. De angst voor verlies (het verlies van gevoelens) weegt / woog niet meer op tegen de sleur. Uit het blog van gisteren leerde ik dat aan patronen beloningen vastzitten en als die patronen / beloningen niet doorbroken worden dat dat het slechtste is voor iedereen. Een sleur in een relatie is gewoon slecht.

Zoals ik het zie moet één keer aangeven / delen wat ik in een relatie wil zien in principe voldoende zijn om er gewaar van te worden en zijn vervolgens de negeringen van de actiepunten opzettelijk als er op geen enkele manier richting aan gegeven wordt. Volgens mij is dit blijven herhalen een punt van geen of weinig zelfrespect hebben en zelfmisbruik van mijn kant om in de relatie te blijven en een punt van respectloosheid van de ander om zo lang zonder acties de relatie door te slepen. Aan beiden kanten is er een gebrek aan zelfrespect...

Dus om één en ander te laten lukken het volgende. Die uitdrukkingen / expressies kunnen op gang komen door DIEPTE in de relatie, die gerealiseerd kan worden door het uitvoeren van de STAPPEN uit Hoe Diep is Je Liefde:

1. kwetsbaarheid
2. openheid
3. intimiteit (into-me-i-see)
4. comfortabelheid
5. onafhankelijkheid
6. zelfsubstantie
7. vertrouwen
8. eerlijkheid
9. delen
10. expressie

...en dan weer van vooraf aan van Kwetsbaarheid tot Expressie, steeds opnieuw is hoe we relaties kunnen verdiepen.

Ja we voelen ons kwetsbaar als we datgene uiten waar we de uitkomst niet van kunnen beheersen en dat is nou net wat we moeten leren.

D e l e n   i s   c o m m u n i c e r e n

 

   

Artwork by Lauri Kotaja