Dag 564 Uit een persoonlijkheid stappen: de goedhartige persoonlijkheid (deel 3)

Dit is een vervolg op 
Dag 562 Uit een persoonlijkheid stappen: de goedhartige persoonlijkheid en 
Dag 563 Uit een persoonlijkheid stappen: de goedhartige persoonlijkheid (vervolg)

Ik onderzoek hier nog steeds de herinneringen die ten grondslag liggen aan de fysieke manifestatie van tintelende/slapende vingers en tenen (Dag 558, 559 en 561) en wat zich daarin voor angsten en persona's openbaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb een moeilijk moment te ervaren onder mijn werk of te stoeien met de tijd en dan de backchat "het interesseert me niks" te fabriceren als een manier om te onderdrukken wat ik echt ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb me opgejaagd te voelen door de tijd in plaats van mezelf stabiel hier als de adem te bewegen in eenheid en gelijkheid met alles wat hier is - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb totale persoonlijkheden rond tijd te ontwikkelen zoals bijvoorbeeld in mijn hiel in plaats van tijdpersoonlijkheden los te laten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb mezelf op/achter de hielen te zitten en dus een tijdpersona te creëren als ik bijvoorbeeld een poststuk later nog weer moet verwerken en "ik daar geen zin in heb" om dat te doen - en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst te hebben tijd te verliezen of geen tijd wil steken/investeren in het afhandelen van stukken en gewoon het liefst naar huis wil gaan/thuis wil zijn in plaats mezelf te realiseren dat het niet uitmaakt waar ik ben om te doen wat het beste is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb angst/weerstand te hebben om tijd te investeren in het werk omdat ik in de polariteit zit van werken in de matrix en werk doen dat ik echt wil doen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb weerstand te hebben in en als mijn geest om zoveel fysieke handelingen te moeten verrichten en bang te zijn tijd van 'mezelf' te verliezen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb de polariteit te creëren van 'mijn' tijd versus de werktijd en dus mezelf op te splijten in een polariteitenspel van 2 soorten tijd terwijl alles/tijd één is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb geen tijd te willen investeren in bepaalde dingen 'als ik er niks voor terug krijg'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken en geloven dat ik tijd te verliezen heb en daarom een soort haast te hebben, gejaagd te zijn, mezelf gejaagd te ervaren in plaats mezelf heel te maken in het moment hier en nu.

Wordt vervolgd.