Nieuwe Richtlijnen voor het Aangaan van een Relatie en Seks - Dag 583
Daar waar ik in mijn laatste relatie na één week - één ontmoeting - de man in kwestie een voorstel tot een effectieve relatieovereenkomst deed toekomen per mail, ja heerlijk modern wel, ben ik intussen tot het besef gekomen - dankzij richtlijnen vanuit onze Desteni zelfhulpgroep - dat ik dergelijk voorstel niet na één week / één ontmoeting doe, maar dat ik na één jaar besluit of ik met diegene een relatie aan wil.
Lol, dit is voor mij de omgekeerde wereld. En ook weer niet, in feite niet, want mijn leven is juist elke keer op zijn kop komen te staan met elke relatie omdat ik het niet eerst eens een jaartje ging aankijken of het wel zo goed voor mij was. Dit betekent dus dat ik tot een jaar met de potentiële partner in kwestie ga daten, afspraakjes maken, tijd bij hem, mij en waar dan ook door wil brengen.
Voor mij en voor iedereen is het belangrijk gehoord en gezien te worden. Voor mij is gehoord worden wel zo ongeveer de belangrijkste behoefte in een partnerrelatie ben ik achter gekomen, na een half leven niet gehoord te zijn door partners, dankzij de ontdekking van overmatig uitleggen als traumareactie op niet gehoord worden. Ik ga gewoon niet gelukkig worden met iemand die me niet hoort. Ik doe zelf ook mijn best de ander te horen dus ik mag best verwachten dat iemand hetzelfde doet. 'Ik ben het waard gehoord te worden' is iets wat ik in de ochtend tegen mezelf in de spiegel kan zeggen bedenk ik me nu.
Ik heb gisteren een blog geschreven dan ook over Mezelf Openen voor het Potentieel om Gehoord te worden. Ik vind de richtlijn van na een jaar kijken of ik een relatie met diegene wil waar ik mee aan het daten ben daarom goed klinken; ik heb in dat jaar ruim de tijd om te zien en ervaren of we kunnen praten over het gehoord worden en of ik daadwerkelijk gehoord ga worden. Iets als 'mijn grenzen aangeven' is van levensbelang voor me omdat ik mijn hele leven lang al over mijn grenzen heenga; de Ik-boodschap die ik ontdekte is hier uitermate geschikt voor zo leerde ik.
Een volgende richtlijn die ik leerde was die over seks en wel wanneer seks te gaan hebben in een relatie. Waar ik in mijn leven dit punt in twee uitersten heb geleefd van het uitstellen van de daad naar anderhalf jaar na de kennismaking in mijn eerste relaties tot aan pats boem op de eerste dag, wil ik mezelf gaan houden aan het hebben van seks 1 tot 3 maanden na de eerste ontmoeting (ook in geval van een opnieuw beginnen met iemand), in acht nemend elkaar elk weekend te zien. Dit betekent omgerekend ergens tussen de 4e tot 12e ontmoeting.
Voor mezelf wil ik eerst weten of de potentiële partner me serieus neemt en mij werkelijk in zijn leven wil hebben voor ik seks met hem wil hebben want ik heb de neiging erg sterk te hechten als ik dat wel doe en ik wil ook niet dat lust mij weer gaat dicteren wat te doen.
Kortom, inhoudelijk vind ik het voorstel tot een effectieve relatieovereenkomst / het 'wat' ik samengesteld had, nog steeds kloppen - het ontbrak me voornamelijk aan het 'wanneer' omdat ik nooit geleerd heb hoe je relaties voert.
Lol, dit is voor mij de omgekeerde wereld. En ook weer niet, in feite niet, want mijn leven is juist elke keer op zijn kop komen te staan met elke relatie omdat ik het niet eerst eens een jaartje ging aankijken of het wel zo goed voor mij was. Dit betekent dus dat ik tot een jaar met de potentiële partner in kwestie ga daten, afspraakjes maken, tijd bij hem, mij en waar dan ook door wil brengen.
Voor mij en voor iedereen is het belangrijk gehoord en gezien te worden. Voor mij is gehoord worden wel zo ongeveer de belangrijkste behoefte in een partnerrelatie ben ik achter gekomen, na een half leven niet gehoord te zijn door partners, dankzij de ontdekking van overmatig uitleggen als traumareactie op niet gehoord worden. Ik ga gewoon niet gelukkig worden met iemand die me niet hoort. Ik doe zelf ook mijn best de ander te horen dus ik mag best verwachten dat iemand hetzelfde doet. 'Ik ben het waard gehoord te worden' is iets wat ik in de ochtend tegen mezelf in de spiegel kan zeggen bedenk ik me nu.
Ik heb gisteren een blog geschreven dan ook over Mezelf Openen voor het Potentieel om Gehoord te worden. Ik vind de richtlijn van na een jaar kijken of ik een relatie met diegene wil waar ik mee aan het daten ben daarom goed klinken; ik heb in dat jaar ruim de tijd om te zien en ervaren of we kunnen praten over het gehoord worden en of ik daadwerkelijk gehoord ga worden. Iets als 'mijn grenzen aangeven' is van levensbelang voor me omdat ik mijn hele leven lang al over mijn grenzen heenga; de Ik-boodschap die ik ontdekte is hier uitermate geschikt voor zo leerde ik.
Een volgende richtlijn die ik leerde was die over seks en wel wanneer seks te gaan hebben in een relatie. Waar ik in mijn leven dit punt in twee uitersten heb geleefd van het uitstellen van de daad naar anderhalf jaar na de kennismaking in mijn eerste relaties tot aan pats boem op de eerste dag, wil ik mezelf gaan houden aan het hebben van seks 1 tot 3 maanden na de eerste ontmoeting (ook in geval van een opnieuw beginnen met iemand), in acht nemend elkaar elk weekend te zien. Dit betekent omgerekend ergens tussen de 4e tot 12e ontmoeting.
Voor mezelf wil ik eerst weten of de potentiële partner me serieus neemt en mij werkelijk in zijn leven wil hebben voor ik seks met hem wil hebben want ik heb de neiging erg sterk te hechten als ik dat wel doe en ik wil ook niet dat lust mij weer gaat dicteren wat te doen.
Kortom, inhoudelijk vind ik het voorstel tot een effectieve relatieovereenkomst / het 'wat' ik samengesteld had, nog steeds kloppen - het ontbrak me voornamelijk aan het 'wanneer' omdat ik nooit geleerd heb hoe je relaties voert.
Reacties
Een reactie posten